ขอ
ภาษาไทย
แก้ไขการออกเสียง
แก้ไข| การแบ่งพยางค์ | ขอ | |
| การแผลงเป็น อักษรโรมัน | ไพบูลย์พับบลิชชิง | kɔ̌ɔ |
| ราชบัณฑิตยสภา | kho | |
| (มาตรฐาน) สัทอักษรสากล(คำอธิบาย) | /kʰɔː˩˩˦/(สัมผัส) | |
| คำพ้องเสียง | ||
รากศัพท์ 1
แก้ไขสืบทอดจากภาษาไทดั้งเดิม *xɔːᴬ; ร่วมเชื้อสายกับภาษาคำเมือง ᨢᩬᩴ (ฃอํ), ภาษาเขิน ᨡᩳ (ขอ), ภาษาลาว ຂໍ (ขํ), ภาษาไทใหญ่ ၶေႃ (ขอ̂), ภาษาอาหม 𑜁𑜦𑜡 (ขอ̂), ภาษาจ้วงเหนือ go, ภาษาจ้วงใต้ ko
รูปแบบอื่น
แก้ไข- (เลิกใช้) ฃอ
คำนาม
แก้ไขขอ
คำพ้องความ
แก้ไขลูกคำ
แก้ไขคำเกี่ยวข้อง
รากศัพท์ 2
แก้ไขสืบทอดจากภาษาไทดั้งเดิม *k.roːᴬ; ร่วมเชื้อสายกับภาษาคำเมือง ᨡᩬᩴ (ขอํ), ภาษาเขิน ᨡᩳ (ขอ), ภาษาลาว ຂໍ (ขํ), ภาษาไทใหญ่ ၶေႃ (ขอ̂), ภาษาจ้วง gouz, ภาษาปู้อี hoz
คำกริยา
แก้ไขขอ (คำอาการนาม การขอ)
ลูกคำ
แก้ไขคำเกี่ยวข้อง
| width=1% | |bgcolor="#F8F8FF" valign=top align=left width=19%|
| width=1% | |bgcolor="#F8F8FF" valign=top align=left width=19%|
| width=1% | |bgcolor="#F8F8FF" valign=top align=left width=19%|
- ขอร้อง
- ขอรับ
- ขอรับกระผม
- ขอรับผม
- ขอแรง
| width=1% | |bgcolor="#F8F8FF" valign=top align=left width=19%|
คำแปลภาษาอื่น
แก้ไขพูดให้เขาให้สิ่งที่ต้องการ
รากศัพท์ 3
แก้ไขคำนาม
แก้ไขขอ
- ชื่อว่านชนิดหนึ่ง ต้นเหมือนขมิ้น แต่หัวเล็กสอดกันเป็นข้อ ๆ ต้นและใบเขียว เนื้อเหลือง มีสรรพคุณอยู่คงเขี้ยว เขา และงา, กบิลว่าน ก็เรียก