ไทม์

บทความนี้ไม่มีการอ้างอิงจากแหล่งที่มาใด กรุณาช่วยปรับปรุงบทความนี้ โดยเพิ่มการอ้างอิงแหล่งที่มาที่น่าเชื่อถือ เนื้อความที่ไม่มีแหล่งที่มาอาจถูกคัดค้านหรือลบออก (เรียนรู้ว่าจะนำสารแม่แบบนี้ออกได้อย่างไรและเมื่อไร)

ไทม์
บรรณาธิการ	Edward Felsenthal
ประเภท	นิตยสารข่าว
นิตยสารราย	รายสัปดาห์
ยอดพิมพ์จำหน่ายรวม (2017)	3,028,013[1]
วันจำหน่ายฉบับแรก	3 มีนาคม 1923; 101 ปีก่อน (1923-03-03)
บริษัท	Time Inc. (1923–90; 2014–present) Time Warner (1990–2014)
ประเทศ	สหรัฐอเมริกา
เมือง	นครนิวยอร์ก, รัฐนิวยอร์ก, สหรัฐอเมริกา
ภาษา	ภาษาอังกฤษ
เว็บไซต์	time.com
เลขมาตรฐานสากลสำหรับนิตยสาร (ISSN)	0040-781X

ไทม์ (อังกฤษ: Time หรือตามเครื่องหมายการค้าคือ TIME) เป็นนิตยสารข่าวรายสัปดาห์ของสหรัฐอเมริกา เริ่มพิมพ์ฉบับแรก โดยเป็นนิตยสารข่าวรายสัปดาห์เล่มแรกของประเทศ โดยในปัจจุบันไทม์มีจัดพิมพ์หลายแห่งทั่วโลก โดยในยุโรปใช้ชื่อว่า "ไทม์ยุโรป" (หรือที่ในอดีตเรียกว่า ไทม์แอตแลนติก) มีสำนักงานอยู่ที่ลอนดอน และออกจำหน่ายในยุโรป ตะวันออกกลาง แอฟริกา รวมถึงละตินอเมริกา ส่วนในเอเชีย ใช้ชื่อว่า "ไทม์เอเชีย" มีสำนักงานที่ฮ่องกง ขณะที่ "ไทม์แคนาดา" เป็นฉบับสัญชาติแคนาดาซึ่งจัดจำหน่ายในประเทศแคนาดา และ "ไทม์เซาท์แปซิฟิก" ซึ่งจัดจำหน่ายครอบคลุมออสเตรเลีย นิวซีแลนด์ และหมู่เกาะแปซิฟิก มีสำนักงานอยู่ที่ซิดนีย์

ในปัจจุบัน นิตยสารไทม์จัดการโดยบริษัทไทม์วอร์เนอร์ สำนักงานใหญ่อยู่ที่นิวยอร์ก และมีนายริชาร์ด สเตนเจล เป็นบรรณาธิการบริหาร

ไทม์ก่อตั้งโดย บริตัน แฮดเดน และ เฮนรี ลูซในปี พ.ศ. 2466 (ค.ศ. 1923) ถือได้ว่าเป็นนิตยสารข่าวรายสัปดาห์ของสหรัฐอเมริกาหัวแรกในประวัติศาสตร์ของสหรัฐฯ ก่อนหน้านี้ ทั้งสองทำงานร่วมกันในฐานะประธานและบรรณาธิการบริหาร เยลเดลี่นิวส์ (Yale Daily News) ซึ่งเป็นหนังสือพิมพ์ที่ตีพิมพ์โดยนักศึกษามหาวิทยาลัยเยล นิตยสารไทม์ถูกวิพากษ์วิจารณ์โดยผู้อ่านหลายคนว่า มีความจริงจังน้อยเกินไปกับข่าวที่เคร่งเครียดและเหมาะสมกับการทำข่าวเกี่ยวกับบุคคลผู้มีชื่อเสียง (ซึ่งรวมถึงนักการเมืองด้วย) อุตสาหกรรมบันเทิง และวัฒนธรรมป็อป เป็นเวลาหลายทศวรรษซึ่งปกของนิตยสารเป็นรูปของบุคคลคนเดียว ไทม์ ฉบับแรกตีพิมพ์เมื่อวันที่ 3 มีนาคม พ.ศ. 2466 โดยปกเป็นรูปของนายโจเซฟ จี. แคนนอน โฆษกสภาผู้แทนราษฎรแห่งสหรัฐอเมริกาซึ่งปลดเกษียณแล้ว นิตยสาร พีเพิล ก็ยังได้รับแรงบันดาลใจแรกเริ่มจากหน้าข่าวบุคคลของไทม์อีกด้วย

เมื่อนายแฮดเด้นถึงแก่กรรมในปี พ.ศ. 2472 นายลูซจึงเป็นผู้ควบคุม ไทม์ แต่เพียงผู้เดียวและได้กลายเป็นบุคคลสำคัญคนหนึ่งในประวัติศาสตร์วงการสื่อสมัยศตวรรษที่ 20

โดยทั่วไปแล้ว ไทม์เป็นนิตยสารที่เป็นกลางทางการเมือง แม้ว่านิตยสารจะตีพิมพ์บทความของ ชาร์ลส์ เคราแธมเมอร์ (Charles Krauthammer) ซึ่งเป็นนักวิจารณ์สังคมฝ่ายอนุรักษนิยมสมัยใหม่ก็ตาม

ตลอดอายุแปดสิบสามปีของนิตยสาร ฉบับหัวข้อบุคคลแห่งปีนั้นเป็นฉบับที่เป็นที่รู้จักกันดีที่สุด โดย ไทม์จะทำการยกย่องบุคคลหรือกลุ่มบุคคลซึ่งได้สร้างผลกระทบมากที่สุดต่อเหตุการณ์ในระหว่างปีนั้น ถึงแม้จะตั้งหัวเรื่องว่า 'บุคคล'แห่งปี แต่ผู้ได้รับการคัดเลือกก็ไม่จำเป็นต้องเป็นมนุษย์เสมอไป ดังเช่นในปี พ.ศ. 2525 ซึ่งเครื่องคอมพิวเตอร์ส่วนบุคคลได้รับการยกย่องให้เป็น "เครื่องจักรแห่งปี"

นอกจากนั้น หัวข้อในปี พ.ศ. 2542 ก็ถูกเปลี่ยนเป็น "บุคคลแห่งศตวรรษ" และผู้ได้รับการคัดเลือกคือ อัลเบิร์ต ไอน์สไตน์

เป็นครั้งคราวซึ่งมีการถกเถียงกันถึงความเหมาะสมในการคัดเลือกเมื่อปรากฏว่าผู้นำเผด็จการหรือผู้ก่อสงครามได้ถูกคัดเลือกให้รับตำแหน่ง "บุคคลแห่งปี" ทั้งนี้ หลักเกณฑ์สำคัญในการคัดเลือกคือ บุคคลคนนั้นเป็นผู้ที่มีบทบาทต่อเหตุการณ์ในปีนั้นมากที่สุด ไม่ว่าจะในทางที่ดีหรือร้ายก็ตาม ในบางครั้งตำแหน่งนี้จึงไม่ใช่การยกย่องหรือเป็นเกียรติประวัติแต่อย่างใด ในอดีต กระทั่งบุคคลอย่าง อดอล์ฟ ฮิตเลอร์ หรือ โจเซฟ สตาลิน ก็เคยได้รับการคัดเลือกมาแล้ว

• เป็นที่รู้กันว่าเอกลักษณ์อย่างหนึ่งของไทม์คือกรอบสีแดงบนหน้าปก กรอบสีแดงนี้มีการเปลี่ยนไปเฉพาะในโอกาสฉลองครบรอบ 80 ปีของนิตยสาร และฉบับวันที่ 14 กันยายน พ.ศ. 2544 ซึ่งตีพิมพ์หลังจากเหตุการณ์ก่อการร้าย 11 กันยายนในสหรัฐอเมริกา ที่มีการเปลี่ยนกรอบเป็นสีดำ เพื่อเป็นสัญลักษณ์ของการไว้อาลัย
• ไทม์ได้ออกฉบับแถลงการณ์บรรณาธิการอย่างเป็นทางการเพียงฉบับเดียวในปี พ.ศ. 2517 ซึ่งเรียกร้องให้นายริชาร์ด นิกสันลาออกจากตำแหน่งประธานาธิบดี

1. ↑ "Consumer Magazines". Alliance for Audited Media. สืบค้นเมื่อ October 6, 2016.