หมู่เกาะรีวกีว

หมู่เกาะรีวกีว

ภูมิศาสตร์
ที่ตั้ง	ทะเลจีนตะวันออก
พิกัด	26°19′58″N 127°44′56″E / 26.33278°N 127.74889°E / 26.33278; 127.74889
การปกครอง
ประเทศญี่ปุ่น
ประชากรศาสตร์
เดมะนิม	Ryukyuans

หมู่เกาะรีวกีว (ญี่ปุ่น: 琉球列島; โรมาจิ: Ryūkyū-shotō; โอกินาวะ: ルーチュー รูชู) หรือ หมู่เกาะนันเซ (ญี่ปุ่น: 南西諸島; โรมาจิ: Nansei-shotō; ทับศัพท์: แปลตามตัวอักษรคือ หมู่เกาะตะวันตกเฉียงใต้) ^[1] เป็นหมู่เกาะยาวรูปโซ่ในแปซิฟิกตะวันตก อยู่สุดขอบทางตะวันออกของทะเลจีนตะวันออก และอยู่ทางตะวันตกเฉียงใต้ของเกาะคีวชูในประเทศญี่ปุ่น จากประมาณปี ค.ศ. 1829 จนถึงกลางคริสต์ศตวรรษที่ 20 หมู่เกาะรีวกีวมีชื่อเรียกอื่นอีกในภาษาอังกฤษคือ Luchu Loochoo หรือ Lewchew ซึ่งภาษาจีนกลางออกเสียงว่า หลิวฉิว (จีน: 琉球; พินอิน: Liúqiú) หมู่เกาะวางทอดตัวยาวไปทางตะวันตกเฉียงใต้จากเกาะคีวชูของญี่ปุ่นไปถึงเกาะไต้หวัน

หมู่เกาะแบ่งการปกครองออกเป็นหมู่เกาะซัตสึนัง (Satsunan Islands) ที่อยู่ทางเหนือเป็นของจังหวัดคาโงชิมะ และรีวกีวโชโต (Ryūkyū Shotō) ที่อยู่ทางใต้เป็นของจังหวัดโอกินาวะของประเทศญี่ปุ่น เกาะโยรง (Yoron) เป็นเกาะใต้สุดของหมู่เกาะซัตสึนัง และโยนางูนิ (Yonaguni) เป็นเกาะใต้สุดของหมู่เกาะรีวกีว เกาะขนาดใหญ่ที่สุดคือเกาะโอกินาวะ (ญี่ปุ่น: 沖縄本島; โรมาจิ: Okinawa-hontō)

สภาพภูมิอากาศของหมู่เกาะรีวกีวมีความหลากหลายตามตำแหน่งที่ตั้งทางภูมิศาสตร์ โดยเมื่อจำแนกตามลักษณะการแบ่งเขตภูมิอากาศแบบเคิพเพิน หมู่เกาะตอนบนมีลักษณะภูมิอากาศแบบอบอุ่นชื้น (Cfa) ในขณะที่หมู่เกาะตอนล่างมีลักษณะภูมิอากาศแบบป่าดิบชื้น (Af) นอกจากนี้ หมู่เกาะรีวกีวมีอัตราหยาดน้ำฟ้าในปริมาณสูงมาก โดยเป็นผลมาจากปัจจัยแวดล้อม ได้แก่ ฤดูฝนและไต้ฝุ่น

มีภาษาท้องถิ่นคือภาษารีวกีว ซึ่งแตกต่างจากเกาะอื่น ๆ และภาษาอื่น

• This article incorporates text from the 1878 edition of the Globe Encyclopaedia of Universal Information, a work in the public domain

• Nansei Islands subtropical evergreen forests (World Wildlife Fund)
• A Brief History of the Uchinanchu (Okinawans) เก็บถาวร 2016-08-25 ที่ เวย์แบ็กแมชชีน
• National Archives of Japan: Ryukyu Chuzano ryoshisha tojogyoretsu, scroll illustrating procession of Ryuku emissary to Edo, Hōei 7 (1710) เก็บถาวร 2008-04-03 ที่ เวย์แบ็กแมชชีน