ร่อน
ภาษาไทย
[แก้ไข]รากศัพท์
[แก้ไข]ร่วมเชื้อสายกับภาษาคำเมือง ᩁᩬ᩵ᩁ (รอ่ร), ภาษาลาว ຮ່ອນ (ฮ่อน), ภาษาไทใหญ่ ႁွၼ်ႈ (ห้อ̂น, “เที่ยวไป”), ภาษาอาหม 𑜍𑜨𑜃𑜫 (รอ̂น์, “เที่ยวไป”)
การออกเสียง
[แก้ไข]| การแบ่งพยางค์ {ไม่ตามอักขรวิธี; เสียงสระสั้น} | ร็่อน | |
| การแผลงเป็น อักษรโรมัน | ไพบูลย์พับบลิชชิง | rɔ̂n |
| ราชบัณฑิตยสภา | ron | |
| (มาตรฐาน) สัทอักษรสากล(คำอธิบาย) | /rɔn˥˩/(สัมผัส) | |
คำกริยา
[แก้ไข]ร่อน (คำอาการนาม การร่อน)
- อาการของสิ่งมีลักษณะแบนเลื่อนลอยไปหรือมาในอากาศ, ทำให้สิ่งแบน ๆ เคลื่อนไปในอากาศหรือบนผิวน้ำ
- ร่อนรูป
- ร่อนกระเบื้องไปบนผิวน้ำ
- กางปีกแผ่ถาไปมาหรือถาลง
- นกร่อน
- เครื่องบินร่อนลง
- แยกเอาของละเอียดออกจากของหยาบ โดยใช้เครื่องแยกมีแร่งเป็นต้นแกว่งยักไปย้ายมา ให้ของที่ละเอียดหลุดลงไป
- ร่อนข้าว
- แกว่งวนเวียนไปรอบตัว
- ร่อนดาบ
- เอาคมมีดถูวนเบา ๆ ที่หิน ในคำว่า ร่อนมีด
- เที่ยวเตร่
- พรุ่งนี้พวกเราจะไปร่อนที่ไหนกันดี
- ขี่มอเตอร์ไซค์เที่ยวไปอย่างไม่มีจุดหมาย
- อาทิตย์นี้เรานัดกันไปร่อนนอกเมือง