ปอก
ดูเพิ่ม: ป้อก
ภาษาไทย
[แก้ไข]รากศัพท์
[แก้ไข]สืบทอดจากภาษาไทดั้งเดิม *poːkᴰ, จากภาษาจีนยุคกลาง 剝 (MC paewk); ร่วมเชื้อสายกับภาษาลาว ປອກ (ปอก), ภาษาไทลื้อ ᦔᦸᧅᧈ (ป่อ̂ก), ภาษาไทใหญ่ ပွၵ်ႇ (ป่อ̂ก)，ภาษาจ้วงแบบจั่วเจียง bog， ภาษาจ้วง bog
การออกเสียง
[แก้ไข]| การแบ่งพยางค์ | ปอก | |
| การแผลงเป็น อักษรโรมัน | ไพบูลย์พับบลิชชิง | bpɔ̀ɔk |
| ราชบัณฑิตยสภา | pok | |
| (มาตรฐาน) สัทอักษรสากล(คำอธิบาย) | /pɔːk̚˨˩/(สัมผัส) | |
คำกริยา
[แก้ไข]ปอก (คำอาการนาม การปอก)
ภาษาคำเมือง
[แก้ไข]การออกเสียง
[แก้ไข]- (เชียงใหม่) สัทอักษรสากล(คำอธิบาย): /pɔːk˨˩/
คำนาม
[แก้ไข]ปอก
- อีกรูปหนึ่งของ ᨸᩖᩬᨠ (ปลอก)
หมวดหมู่:
- ศัพท์ภาษาไทยที่สืบทอดจากภาษาไทดั้งเดิม
- ศัพท์ภาษาไทยที่รับมาจากภาษาไทดั้งเดิม
- ศัพท์ภาษาไทยที่รับมาจากภาษาจีนยุคกลาง
- สัมผัส:ภาษาไทย/ɔːk̚
- ศัพท์ภาษาไทยที่มีการออกเสียงไอพีเอ
- ศัพท์ภาษาไทยที่มี 1 พยางค์
- คำหลักภาษาไทย
- คำกริยาภาษาไทย
- ศัพท์ภาษาไทยที่มีตัวอย่างการใช้
- ศัพท์ภาษาคำเมืองที่มีการออกเสียงไอพีเอ
- คำหลักภาษาคำเมือง
- คำนามภาษาคำเมือง
- คำนามภาษาคำเมืองในอักษรไทย