bone

• โบน
• สัทอักษรสากล^{(คำอธิบาย)}: /bəʊn/

bone (พหูพจน์ bones)

1. กระดูก
2. สีเหมือสีของกระดูก
3. (แสลง)โดมิโน หรือ ลูกเต๋า
4. (แสลง)ชื่อย่อของ trombone(แตรยาว)

bone (ปัจจุบันกาลเอกพจน์บุรุษที่สาม bones, พาร์ทิซิเพิลปัจจุบันกาล boning, อดีตกาลและพาร์ทิซิเพิลอดีตกาล boned)

1. ถอดกระดูก, เอากระดูกออก
2. เรียนอย่างหนัก, มุมานะ, คร่ำเคร่ง
3. (หยาบคาย, เพศ) ร่วมเพศ

   Do you bone her?(แกฟันหล่อนรึยัง)