Филия
Филия (юн.-қад. φιλία) - калимаи қадимаи юнонии "филия", ки аксар вақт ҳамчун "дӯстӣ" ё "ишқ" тарҷума мешавад, бо забонҳои дигар мукотибаи дақиқ надорад. Ин маънои на танҳо "дӯстӣ", балки "дӯстона", "ихлос", "ҷаззоб", "муҳаббат", "рағбат"-ро дорад. Яке аз мафҳумҳои марказии фалсафаи Эмпедокл мебошад. Исми "филия" дар забони юнонӣ феъли ҳамҷоя дорад - φιλέω - "дӯст доштан; дӯстона рафтор кунед."
Астероид (280) Филия, ки 29 октябри соли 1888 аз ҷониби ситорашиноси Австрия Йоханнес Палиса дар расадхонаи Вена кашф шудааст, бо мафҳуми «филия» номгузорӣ шудааст.
Як қатор номҳои пайдоиши юнонӣ дорои решаи "фил" мебошанд: Теофил (Θεόφιλος "худо дӯстдор"), Филипп (Φίλιππος "дӯстдори аспҳо"), Филопатор (Φιλοπάτωρ "дӯст доштани падари худ"), Филомела (Φιλομήλη; аз μῆλον "мева") ғайраҳо[1].
Намудҳои филия
[вироиш | вироиши манбаъ]Намудҳои гуногуни чунин ишқ вуҷуд доранд. Муҳаббат ба модар "филоматор" (φιλομάτωρ), муҳаббат ба падар "филопатор" (φιλοπάτωρ), муҳаббат ба фарзандон "philopais" (φιλοπαίσ), муҳаббати бародарона "Philadelphia" (φιλαδελφία).
Нигаред низ
[вироиш | вироиши манбаъ]Адабиёт
[вироиш | вироиши манбаъ]- Aristotle, Nicomachean Ethics, dual text, with translation by H. Rackham (Harvard University Press, 1934) ISBN 0-674-99081-1
- Aristotle, Nicomachean Ethics trans. Terence Irwin (2nd edition; Hackett, 1999) ISBN 0-87220-464-2
- John M. Cooper, «Friendship and the Good» (The Philosophical Review 86, 1977; pp 290—315
- John M. Cooper, «Aristotle on the Forms of Friendship» (The Review of Metaphysics 30, 1976—1977, pp 619—648
- References in the article are to a reprint of the preceding two papers, as «Aristotle on Friendship», in Amelie Oksenberg Rorty [ed.], Essays on Aristotle’s Ethics (University of California Press, 1980) ISBN 0-520-04041-4
- Gerard J. Hughes, Aristotle on Ethics (Routledge, 2001) ISBN 0-415-22187-0
- Richard Kraut, Aristotle on the Human Good (Princeton University Press, 1989) ISBN 0-691-02071-X
- Alexander Moseley, «Philosophy of Love» // The Internet Encyclopedia of Philosophy
Эзоҳ
[вироиш | вироиши манбаъ]- ↑ Гаспаров, Михаил. Занимательная Греция. — ФТМ. — С. 181. — 322 с.