Гулӯ
Гулӯ, ҳалқ, ҳалқум — найи ҳозима, ки даҳонро бо сурхрӯда мепайвандад. Гулӯ ба узвҳои ҳозима ва нафас мансуб аст. Гулӯи одам аз се қисм — болоӣ (бинию гулӯ, ки фақат барои нафас хидмат мекунад), миёна (даҳону гулӯ) ва ҳалқ иборат мебошад. Дарозии гулӯи одами калон тақр. 12 см, бараш 5 см аст.
Эзоҳ
[вироиш | вироиши манбаъ]Адабиёт
[вироиш | вироиши манбаъ]- Гулӯ // Вичлас — Гӯянда. — Д. : СИЭМТ, 2015. — (Энсиклопедияи Миллии Тоҷик : [тахм. 25 ҷ.] / сармуҳаррир Н. Амиршоҳӣ ; 2011—2023, ҷ. 4). — ISBN 978-99947-33-77-4.