| dbo:abstract
|
- Die Galerie ist der oberste (in der Regel zweite bis vierte) Rang eines Theaters, also die höchste Empore, auf der sich Sitz- und Stehplätze befinden. Dort waren im 18./19. Jahrhundert die billigsten Plätze, sodass sich Jugendliche, Soldaten, Dienstboten und Intellektuelle mischten. Es gab in den meisten Theatergebäuden eine gesonderte Treppe zur Galerie, damit das Galeriepublikum nicht auf das übrige Publikum treffen konnte. Das Galeriepublikum galt als politisch sensibel. Gefürchtet waren die Reaktionen des Galeriepublikums, das sich nicht scheute, die Aufführungen lautstark zu kommentieren oder bei missliebigen Darstellern zu zischen. Die populären, etwas gröberen Werke des Spielplans nannte man Galeriestück. Die Galerie wurde ironisch auch Olymp genannt, weil die niederste soziale Schicht am höchsten platziert war. Der im Zweiten Weltkrieg gedrehte französische Film Kinder des Olymp ist dem Galeriepublikum gewidmet. Auf der Galerie wurden gewöhnlich Lebensmittel verkauft. Friedrich Kaiser schreibt über das Theater an der Wien um die Mitte des 19. Jahrhunderts: „Die zweite und dritte Galerie waren von Minderbemittelten besetzt, welchen durch die billigen Eintrittspreise doch das Vergnügen, wöchentlich wenigstens einmal das Theater zu besuchen, ermöglicht war. Oben im Olymp sah man Leute, welche sich freilich wenig Zwang anthaten, und sich’s bei drückender Hitze in Hemdsärmeln bequem machten; in den Zwischenakten ertönten in den Höhen die Rufe: ‚Frisches Bier – geselchte Würstel!‘“ (de)
- Dans un théâtre, le paradis (aussi appelé poulailler) est le dernier étage d'une salle de théâtre, au-dessus des loges et des balcons. Cette partie du théâtre est la moins chère du fait de l'éloignement de la scène. Le nom de paradis viendrait de sa proximité avec les plafonds peints comportant souvent des compositions mythologiques décrivant le séjour des dames. Le film de Marcel Carné Les Enfants du paradis (1945) se situe au Théâtre des Funambules et évoque l'atmosphère populaire de cette partie d'un théâtre.
* Portail du théâtre (fr)
- The gods (UK English), or sometimes paradise, is a theatrical term, referring to the highest areas of a theatre such as the upper balconies. These are generally the cheapest seats. One reason for naming the cheapest seats "the gods" is because the theatres have beautifully painted ceilings, often mythological themes, so the cheap seats are up near the gods. Another is that those seated in "the gods" look down upon both the performers and the occupants of more expensive seats, like the Olympian Gods looking down from Mount Olympus upon the lives of mortal people. There are references to the "gods" in many plays and films. Among them is the famous French film, Les Enfants du Paradis (or Children of Paradise in its US release), which is described as "set in the teeming theatre district of 1840s Paris (the "boulevard du crime"), the paradise of the film's title is a reference to "the gods", the highest, cheapest seats in the theatre, occupied by the poorest of the poor. As the well-known 1930s-and-later screenwriter Jacques Prévert said when asked about the meaning of the title, "it refers to the actors ... and the audiences too, the good-natured, working-class audience". (en)
- Il loggione o piccionaia è la porzione più alta della galleria o dei palchi di teatro e cinema. Per metonimia, i termini "loggione" e "piccionaia" vengono utilizzati anche per riferirsi agli stessi spettatori. Data la lontananza dalla scena costano di meno, condizionando quindi le caratteristiche dei più tipici frequentatori, di estrazione più modesta rispetto al resto del pubblico in sala: "piccionaia" è facile riferimento alla rumorosità di tali spettatori. Il loggione del teatro, peraltro, senza, ovviamente, spettatori presenti solo per motivi di prestigio, posizione e visibilità sociale, ma unicamente per amore della musica, è generalmente frequentato dal pubblico più competente, abituale ed esigente dell'intera audience. La parola "loggione" viene utilizzata da associazioni che raggruppa gli amanti del teatro, come la nota . In ambito francese il loggione è paradise "paradiso" e in lingua inglese the gods "gli dei", forse in riferimento ai soggetti delle pitture che decoravano i soffitti: così, per ironia, i più poveri siedono vicino agli dei. Il film francese Amanti perduti (Les Enfants du paradis), definito ancora oggi una delle migliori pellicole d'oltralpe, racconta una storia legata a tale ambiente teatrale. All'epoca del vaudeville, negli Stati Uniti ci si riferiva alla piccionaia come peanut gallery, poiché vi venivano vendute le arachidi quale snack a basso costo. Negli anni 1940 un programma televisivo per bambini, , chiamava Peanut Gallery la giuria di 40 bambini. Sempre negli States, la porzione più popolare delle gradinate degli stadi sportivi è detta nosebleed section "sezione del naso sanguinante", in riferimento alla vivacità dei frequentatori. (it)
- Een engelenbak is de benaming voor de hoogstgelegen zitplaatsen in een schouwburg of operagebouw. Deze rang wordt ook wel het schellinkje genoemd. De naam is een hyperbole verwijzing naar de locatie; de plaatsen bevinden zich zo dicht bij de hemel dat toeschouwers bijna de engelen zouden kunnen aanraken. Vanwege de grote afstand tot het toneel is dit ook de goedkoopste rang in een theater. (nl)
- Paradyz (z fr. paradis – raj) albo jaskółka – dawniej w teatrze najwyższa kondygnacja, galeria dla pośledniejszej publiczności. W dawniejszej polszczyźnie nazywana też raikiem. Najwyżej położona część widowni teatralnej, na którą wydawano najtańsze bilety wstępu. Z paradyżu widoczność sceny jest najgorsza ponieważ widz spogląda na nią pod najwyższym kątem. Dawniej oglądanie przedstawień z kondygnacji paradyżu było dodatkowo uciążliwe ze względu na wysoką temperaturę powietrza powodowaną przez oświetlenie świecowe lub gazowe widowni. Nazwę "paradyż" odnoszono również do zasiadającej tam publiczności, którą stanowili najczęściej ubodzy studenci, gawiedź, niezamożne drobnomieszczaństwo. Charakteryzowało ich często nieskrępowane i głośne zachowanie, zwykle budzące oburzenie zamożniejszej i wybredniejszej części widowni. (pl)
|
| rdfs:comment
|
- Dans un théâtre, le paradis (aussi appelé poulailler) est le dernier étage d'une salle de théâtre, au-dessus des loges et des balcons. Cette partie du théâtre est la moins chère du fait de l'éloignement de la scène. Le nom de paradis viendrait de sa proximité avec les plafonds peints comportant souvent des compositions mythologiques décrivant le séjour des dames. Le film de Marcel Carné Les Enfants du paradis (1945) se situe au Théâtre des Funambules et évoque l'atmosphère populaire de cette partie d'un théâtre.
* Portail du théâtre (fr)
- Een engelenbak is de benaming voor de hoogstgelegen zitplaatsen in een schouwburg of operagebouw. Deze rang wordt ook wel het schellinkje genoemd. De naam is een hyperbole verwijzing naar de locatie; de plaatsen bevinden zich zo dicht bij de hemel dat toeschouwers bijna de engelen zouden kunnen aanraken. Vanwege de grote afstand tot het toneel is dit ook de goedkoopste rang in een theater. (nl)
- Die Galerie ist der oberste (in der Regel zweite bis vierte) Rang eines Theaters, also die höchste Empore, auf der sich Sitz- und Stehplätze befinden. Dort waren im 18./19. Jahrhundert die billigsten Plätze, sodass sich Jugendliche, Soldaten, Dienstboten und Intellektuelle mischten. Es gab in den meisten Theatergebäuden eine gesonderte Treppe zur Galerie, damit das Galeriepublikum nicht auf das übrige Publikum treffen konnte. (de)
- The gods (UK English), or sometimes paradise, is a theatrical term, referring to the highest areas of a theatre such as the upper balconies. These are generally the cheapest seats. One reason for naming the cheapest seats "the gods" is because the theatres have beautifully painted ceilings, often mythological themes, so the cheap seats are up near the gods. Another is that those seated in "the gods" look down upon both the performers and the occupants of more expensive seats, like the Olympian Gods looking down from Mount Olympus upon the lives of mortal people. (en)
- Il loggione o piccionaia è la porzione più alta della galleria o dei palchi di teatro e cinema. Per metonimia, i termini "loggione" e "piccionaia" vengono utilizzati anche per riferirsi agli stessi spettatori. Data la lontananza dalla scena costano di meno, condizionando quindi le caratteristiche dei più tipici frequentatori, di estrazione più modesta rispetto al resto del pubblico in sala: "piccionaia" è facile riferimento alla rumorosità di tali spettatori. Il loggione del teatro, peraltro, senza, ovviamente, spettatori presenti solo per motivi di prestigio, posizione e visibilità sociale, ma unicamente per amore della musica, è generalmente frequentato dal pubblico più competente, abituale ed esigente dell'intera audience. (it)
- Paradyz (z fr. paradis – raj) albo jaskółka – dawniej w teatrze najwyższa kondygnacja, galeria dla pośledniejszej publiczności. W dawniejszej polszczyźnie nazywana też raikiem. Najwyżej położona część widowni teatralnej, na którą wydawano najtańsze bilety wstępu. Z paradyżu widoczność sceny jest najgorsza ponieważ widz spogląda na nią pod najwyższym kątem. Dawniej oglądanie przedstawień z kondygnacji paradyżu było dodatkowo uciążliwe ze względu na wysoką temperaturę powietrza powodowaną przez oświetlenie świecowe lub gazowe widowni. Nazwę "paradyż" odnoszono również do zasiadającej tam publiczności, którą stanowili najczęściej ubodzy studenci, gawiedź, niezamożne drobnomieszczaństwo. Charakteryzowało ich często nieskrępowane i głośne zachowanie, zwykle budzące oburzenie zamożniejszej i wyb (pl)
|