| dbo:abstract
|
- En la filosofía estoica, pneuma es el concepto del "aliento de vida", una mezcla del elementos aire (en movimiento) y fuego (como calor). Originario de los escritores médicos griegos que sitúan la vitalidad humana en la respiración, para los estoicos pneuma es el principio activo y generador que organiza tanto al individuo como al cosmos. En su forma más elevada, el pneuma constituye el alma humana (psychê), que es un fragmento del pneuma que es el alma de Dios. Como fuerza que estructura materia, existe incluso en objetos inanimados. (es)
- In Stoic philosophy, pneuma (Greek: πνεῦμα) is the concept of the "breath of life," a mixture of the elements air (in motion) and fire (as warmth). Originating among Greek medical writers who locate human vitality in the breath, pneuma for the Stoics is the active, generative principle that organizes both the individual and the cosmos. In its highest form, the pneuma constitutes the human soul (psychê), which is a fragment of the pneuma that is the soul of God. As a force that structures matter, it exists even in inanimate objects. (en)
- Pneuma (gr. πνεῦμα; trl. pneuma - tchnienie) – pojęcie filozoficzne związane z dynamizmem, stworzone przez stoików, oznaczające pierwiastek (zwany też czynnikiem) czynny (gr. τó πoιoῡν; trl. to poioyn), od którego zależała jakość danego ciała, przeciwstawny pierwiastkowi biernemu (gr. τó πἁσχoν; trl. to paskhon). Pojęcie pneumy ma związek z poglądami greckiego filozofa Arystotelesa. W arystotelizmie byt składał się z materii i formy. W nauce Zenona z Kition czynnik bierny odgrywał tę samą rolę, co forma substancjalna u Arystotelesa, pneuma natomiast była pojmowana przez stoików materialnie (był to materializm dynamistyczny a nie, jak u atomistów, materializm mechanistyczny). Związane było to z ich podstawowym założeniem, odwrotnym do powszechnego w owych czasach dualizmu (gr. δυαλισμός; trl. dualismoz) – czyli monizmem (gr. μóνoσ; trl. mónos - jedyny): cały świat ma jednolitą materialną budowę, jest ożywiony i doskonały. Monizm stoicki jest monizmem mieszanym związanym z panteizmem (gr. πανθεϊσμός; trl. pantheos). W poglądach Zenona z Kition panteizm przekładał się na stwierdzenie, że pneuma jest wszędzie jedna i ta sama, przenika ona całą bierną materię (tworzącą i bezrozumne rzeczy martwe, rośliny, zwierzęta jak i rozumnego człowieka) jednocześnie ją kształtując (forma nie jest w swej istocie różna od materii, mają one podobną naturę). Wszystko jest nawzajem powiązane, a węzeł to święty. A zgoła nic nie ma, co by nawzajem było sobie obce. Ułożone to bowiem zostało we wspólny ład i współtworzy porządek w porządku tego samego świata. Jeden bowiem jest świat, a składa się nań wszystko, i bóg jeden we wszystkim, i jedna istota, i jedno prawo, jeden rozum wspólny wszystkich stworzeń rozumnych i prawda jedna. I jeden wreszcie ideał doskonałości stworzeń o wspólnym pochodzeniu i wspólnym rozumie. Marek Aureliusz, Rozmyślania (Księga siódma, akapit dziewiąty) (pl)
- No filosofia estoica, pneuma (πνεῦμα) é o conceito de "sopro de vida", uma mistura dos elementos ar e fogo. Tendo origem nos autores médicos da Grécia Antiga, que localizavam o elemento de vitalidade dos seres humanos na respiração, pneuma, para os estoicos, é princípio activo e gerador que organiza quer o indivíduo e o cosmos. Na sua forma mais elevada, pneuma constituí a alma humana (psychê), que é um fragmento da pneuma que é a alma divina (Zeus). Como uma força que estrutura a matéria, ela existe também em objectos inanimados. (pt)
|
| rdfs:comment
|
- En la filosofía estoica, pneuma es el concepto del "aliento de vida", una mezcla del elementos aire (en movimiento) y fuego (como calor). Originario de los escritores médicos griegos que sitúan la vitalidad humana en la respiración, para los estoicos pneuma es el principio activo y generador que organiza tanto al individuo como al cosmos. En su forma más elevada, el pneuma constituye el alma humana (psychê), que es un fragmento del pneuma que es el alma de Dios. Como fuerza que estructura materia, existe incluso en objetos inanimados. (es)
- In Stoic philosophy, pneuma (Greek: πνεῦμα) is the concept of the "breath of life," a mixture of the elements air (in motion) and fire (as warmth). Originating among Greek medical writers who locate human vitality in the breath, pneuma for the Stoics is the active, generative principle that organizes both the individual and the cosmos. In its highest form, the pneuma constitutes the human soul (psychê), which is a fragment of the pneuma that is the soul of God. As a force that structures matter, it exists even in inanimate objects. (en)
- No filosofia estoica, pneuma (πνεῦμα) é o conceito de "sopro de vida", uma mistura dos elementos ar e fogo. Tendo origem nos autores médicos da Grécia Antiga, que localizavam o elemento de vitalidade dos seres humanos na respiração, pneuma, para os estoicos, é princípio activo e gerador que organiza quer o indivíduo e o cosmos. Na sua forma mais elevada, pneuma constituí a alma humana (psychê), que é um fragmento da pneuma que é a alma divina (Zeus). Como uma força que estrutura a matéria, ela existe também em objectos inanimados. (pt)
- Pneuma (gr. πνεῦμα; trl. pneuma - tchnienie) – pojęcie filozoficzne związane z dynamizmem, stworzone przez stoików, oznaczające pierwiastek (zwany też czynnikiem) czynny (gr. τó πoιoῡν; trl. to poioyn), od którego zależała jakość danego ciała, przeciwstawny pierwiastkowi biernemu (gr. τó πἁσχoν; trl. to paskhon). Pojęcie pneumy ma związek z poglądami greckiego filozofa Arystotelesa. W arystotelizmie byt składał się z materii i formy. W nauce Zenona z Kition czynnik bierny odgrywał tę samą rolę, co forma substancjalna u Arystotelesa, pneuma natomiast była pojmowana przez stoików materialnie (był to materializm dynamistyczny a nie, jak u atomistów, materializm mechanistyczny). Związane było to z ich podstawowym założeniem, odwrotnym do powszechnego w owych czasach dualizmu (gr. δυαλισμός; tr (pl)
|