| dbo:abstract
|
- Ieva Simonaitytė (eigentlich: Eva Simoneit; * 23. Januar 1897 in (Ostpreußen); † 27. August 1978 in Vilnius) war eine litauische Schriftstellerin. (de)
- Η Ιέβα Σιμοναϊτίτε (λιθουανικά: Ieva Simonaitytė, 23 Ιανουαρίου 1897 - 27 Αυγούστου 1978) ήταν Λιθουανή συγγραφέας. Γεννήθηκε σε ένα μικρό χωριό, το Βαναγκάι, της Ανατολικής Πρωσίας, στην Επαρχία Κλάιπεντα. Σε ηλικία 5 ετών, προσβάλλεται από τον ιό της φυματίωσης, αφήνοντάς της προβλήματα στα οστά, το οποίο είχε ως αποτέλεσμα να περπατάει από τότε με τη βοήθεια μπαστουνιών. Μεγάλωσε μέσα σε μία φτωχική οικογένεια, ενώ έχασε και τον πατέρα της σε μικρή ηλικία, γεγονός που την ανάγκασε να εργαστεί από νεαρή ηλικία. Γραφή και ανάγνωση έμαθε από τη μητέρα της, αλλά κατά κύριο λόγο ήταν αυτοδίδακτη. Μεταξύ το 1912 και το 1914, ταξίδεψε στο Άνγκερμπουργκ, για περαιτέρω ιατρική βοήθεια εξ αιτίας της φυματίωσης. Περί το έτος που επέστρεψε στη γενέτειρά της, είχε ήδη ξεσπάσει ο Πρώτος Παγκόσμιος Πόλεμος, του οποίου τα γεγονότα την ενέπνευσαν και ξεκίνησε τη λογοτεχνική της καριέρα με την έκδοση ποιημάτων και μικρών ιστοριών, επικεντρώνοντας κυρίως στις λιθουανικές μειονότητες. Έως και το 1921, εργαζόταν ως ράφτρα για βιοποριστικούς λόγους, ενώ αργότερα μετακόμισε στην Κλάιπεντα, όπου παρακολούθησε νυχτερινά μαθήματα γραφομηχανής και στενογραφίας. Έτσι, έκτοτε ξεκίνησε να εργάζεται ως γραμματέας και μεταφράστρια. Την ίδια δεκαετία ενεπλάκη και με την πολιτική ζωή της περιοχής. Το 1935, με την κυκλοφορία του Aukštujų Šimonių likimas, ουσιαστικά αρχίζει η δημοτικότητα στη λογοτεχνική της καριέρα. Για το έργο αυτό λαμβάνει κρατικό βραβείο κι εν συνεχεία εργάζεται μόνο ως συγγραφέας, αφιερώνοντας τη ζωή της στη λογοτεχνία. Κατά την περίοδο του Δευτέρου Παγκοσμίου Πολέμου, η Κλάιπεντα κατελήφθη από τους Ναζί κι εκείνη μετακόμισε στο Κάουνας. Το 1963, μετακομίζει στο Βίλνιους. Δύο χρόνια πιο πριν, αγοράζει εξοχική κατοικία στη γενέτειρά της, η οποία από το 1984, λειτουργεί ως μουσείο. Απεβίωσε το 1978, στο Βίλνιους και ενταφιάστηκε στο νεκροταφείο Antakalnis. Το πιο γνωστό έργο της είναι το προαναφερθέν Aukštujų Šimonių likimas, το οποίο περιγράφει τη ζωή μιας σιμοναϊκής οικογένειας περί τον 18ο και 20ο αιώνα. Άλλα γνωστά της έργα είναι το δίτομο Vilius Karalius, τα αυτοβιογραφικά Be tėvo και O buvo taip, καθώς επίσης και το Pikčiurnienė, το οποίο έγινε γνωστό για τη λογοκρισία που υπέστη. Οι συγγραφικές αδυναμίες της, όπως τις ανέφεραν κριτικοί ήταν η μακρολογία, η τάση προς τον συναισθηματισμό και, στα κατοπινά της χρόνια, η χρησιμοποίηση κοινοτοπιών του σοσιαλιστικού ρεαλισμού. (el)
- Ieva Simonaitytė or Ewa Simoneit (23 January 1897 – 27 August 1978) was a Lithuanian writer. She represented the culture of Lithuania Minor and Klaipėda Region, territories of German East Prussia with historically large, but dwindling, Lithuanian populations. She received critical acclaim for her novel Aukštujų Šimonių likimas (The Fate of Šimoniai from Aukštujai, 1935). (en)
- Ieva Simonaitytė ou Ewa Simoneit (23 janvier 1897 – 27 août 1978) était une écrivaine lituanienne. Elle représentait la culture de la Petite Lituanie et du territoire de Memel, territoires germaniques de la Prusse-Orientale doté d'une petite population lituanienne. Son ouvrage le plus connu est Aukštujų Šimonių likimas (Le Sort de Šimoniai de Aukštujai) publié en 1935. (fr)
- Ieva Simonaitytė lub Ewa Simoneit (ur. 23 stycznia 1897 w , zm. 27 sierpnia 1978 w Wilnie) – litewska pisarka i poetka. Była przedstawicielką Małej Litwy i okręgu kłajpedzkiego, czyli terytoriów byłych Prus Wschodnich z przeważającą (choć liczebnie malejącą) populacją Litwinów. Przychylność krytyków literackich zyskała, napisawszy powieść Aukštujų Šimonių likimas (Losy rodziny Šimoniai z Aukštujai) z roku 1935. (pl)
- Е́ва Э́дмондовна Симонайти́те (лит. Ieva Simonaitytė, 23 января 1897, д. Ванагай, Восточная Пруссия — 27 августа 1978, Вильнюс) — литовская писательница, народная писательница Литовской ССР (1967). (ru)
- Єва Сімонайтіте (лит. Ieva Simonaitytė; 23 січня 1897, Східна Пруссія — 27 серпня 1978, Вільнюс) — литовська письменниця, народна письменниця Литовської РСР, у своїх романах описувала життя литовців Східної Пруссії і Клайпедського краю. (uk)
|
| rdfs:comment
|
- Ieva Simonaitytė (eigentlich: Eva Simoneit; * 23. Januar 1897 in (Ostpreußen); † 27. August 1978 in Vilnius) war eine litauische Schriftstellerin. (de)
- Ieva Simonaitytė or Ewa Simoneit (23 January 1897 – 27 August 1978) was a Lithuanian writer. She represented the culture of Lithuania Minor and Klaipėda Region, territories of German East Prussia with historically large, but dwindling, Lithuanian populations. She received critical acclaim for her novel Aukštujų Šimonių likimas (The Fate of Šimoniai from Aukštujai, 1935). (en)
- Ieva Simonaitytė ou Ewa Simoneit (23 janvier 1897 – 27 août 1978) était une écrivaine lituanienne. Elle représentait la culture de la Petite Lituanie et du territoire de Memel, territoires germaniques de la Prusse-Orientale doté d'une petite population lituanienne. Son ouvrage le plus connu est Aukštujų Šimonių likimas (Le Sort de Šimoniai de Aukštujai) publié en 1935. (fr)
- Ieva Simonaitytė lub Ewa Simoneit (ur. 23 stycznia 1897 w , zm. 27 sierpnia 1978 w Wilnie) – litewska pisarka i poetka. Była przedstawicielką Małej Litwy i okręgu kłajpedzkiego, czyli terytoriów byłych Prus Wschodnich z przeważającą (choć liczebnie malejącą) populacją Litwinów. Przychylność krytyków literackich zyskała, napisawszy powieść Aukštujų Šimonių likimas (Losy rodziny Šimoniai z Aukštujai) z roku 1935. (pl)
- Е́ва Э́дмондовна Симонайти́те (лит. Ieva Simonaitytė, 23 января 1897, д. Ванагай, Восточная Пруссия — 27 августа 1978, Вильнюс) — литовская писательница, народная писательница Литовской ССР (1967). (ru)
- Єва Сімонайтіте (лит. Ieva Simonaitytė; 23 січня 1897, Східна Пруссія — 27 серпня 1978, Вільнюс) — литовська письменниця, народна письменниця Литовської РСР, у своїх романах описувала життя литовців Східної Пруссії і Клайпедського краю. (uk)
- Η Ιέβα Σιμοναϊτίτε (λιθουανικά: Ieva Simonaitytė, 23 Ιανουαρίου 1897 - 27 Αυγούστου 1978) ήταν Λιθουανή συγγραφέας. Γεννήθηκε σε ένα μικρό χωριό, το Βαναγκάι, της Ανατολικής Πρωσίας, στην Επαρχία Κλάιπεντα. Σε ηλικία 5 ετών, προσβάλλεται από τον ιό της φυματίωσης, αφήνοντάς της προβλήματα στα οστά, το οποίο είχε ως αποτέλεσμα να περπατάει από τότε με τη βοήθεια μπαστουνιών. Μεγάλωσε μέσα σε μία φτωχική οικογένεια, ενώ έχασε και τον πατέρα της σε μικρή ηλικία, γεγονός που την ανάγκασε να εργαστεί από νεαρή ηλικία. Γραφή και ανάγνωση έμαθε από τη μητέρα της, αλλά κατά κύριο λόγο ήταν αυτοδίδακτη. Μεταξύ το 1912 και το 1914, ταξίδεψε στο Άνγκερμπουργκ, για περαιτέρω ιατρική βοήθεια εξ αιτίας της φυματίωσης. (el)
|