| dbo:abstract
|
- Difuze odpovědnosti (Diffusion of responsibility) neboli rozptýlení odpovědnosti patří do oblasti prosociálního chování a stojí v pozadí jevu, který je pojmenován jako efekt přihlížejícího (bystander effect). Rozptýlení odpovědnosti způsobuje, že čím více lidí je svědky situace, kdy někdo potřebuje pomoc, tím menší je pravděpodobnost, že kdokoliv z nich zasáhne. Při difuzi odpovědnosti se ani jediná osoba necítí zodpovědná za vyřešení krizové situace. Jelikož jsou kolem i další lidé, předpokládáme, že někdo jiný pomůže nebo už pomohl. Necítíme se dále zodpovědní za svoje jednání (či nejednání). Když jsme sami, víme, že nikdo jiný oběti pomoci nemůže, a proto je pro nás mnohem obtížnější najít výmluvu či zbavit se zodpovědnosti za pomoc druhému. (cs)
- انتشار المسؤولية هي ظاهرة اجتماعية نفسية تشير إلى شخص لايتحمل المسوؤلية في أفعاله أو كسله عندما يكون الأشخاص الأخرين موجودين. تعتبر هذه الحالة شكلاً من نظرية العزو، يفترض الشخص بأن الأخرين مسوؤلون عن القيام بالأفعال المطلوبة. تميل هذه الظاهرة للحدوث في جماعات فيها عدد محدد من الناس وعندما تكون المسوؤلية غير محددة بوضوح.نادراً ماتحدث هذه الظاهرة عندما يكون الشخص وحده والانتشار يتزايد في المجموعات من ثلاثة أشخاص أو أكثر. (ar)
- Verantwortungsdiffusion bezeichnet das Phänomen, dass eine Aufgabe, die offensichtlich zu tun ist, nicht ausgeführt wird – obwohl dafür genügend fähige Personen anwesend beziehungsweise verfügbar wären. Die beteiligten Personen hoffen bewusst oder unbewusst, dass eine andere Person schon rechtzeitig einschreiten würde. Alternativ kann unter dem Begriff eine nicht eindeutige Zuordnung einer Aufgabe einer verantwortlichen Stelle oder Person verstanden werden. Das Problem ist regelmäßig in der freien Wirtschaft und im Umgang mit Behörden bekannt, wenn eine Zuordnung einer fehlerbehafteten Erledigung oder Entscheidung keinem einzelnen Verursacher mehr zugeordnet werden kann. Der Begriff bezieht sich auf jenen der Verantwortung. Verantwortungsdiffusion wird unter anderem in der Psychologie, der Sozialpsychologie, der Pädagogik und der Organisationssoziologie untersucht. In der Verhaltensforschung wurde etwa das Verhalten von Zuschauern bei einer Straftat untersucht und festgestellt, dass alleine die Anwesenheit mehrerer Zuschauer die Wahrscheinlichkeit von Hilfeleistungen erheblich senken kann (Bystander-Effekt). Bei der Untersuchung der Aufgabenverteilung in Organisationen stößt die Soziologie immer wieder auf das Phänomen, dass Tätigkeiten, die von Mitarbeitern durchaus als notwendig eingestuft werden, dennoch nicht ausgeführt werden. Als Erklärung wird etwa genannt, dass die Verbindung zwischen der eigenen organisatorischen Rolle und dem Charakter der Aufgabe für die in Frage kommenden Akteure ungeklärt ist. Bei der Entstehung von Verantwortungsdiffusion kann auch eine übergeordnete Instanz ursächlich sein: Sie kann etwa durch fehlende oder unklare Zuordnung von Verantwortung oder auch durch gezielte Zuordnung gleicher Aufgaben an mehrere miteinander konkurrierende Stellen bedingt sein (vgl. Königsmechanismus). Das Freiwilligendilemma stellt eine spieltheoretische Formalisierung der Verantwortungsdiffusion dar. Ein weiterer Faktor in der Entstehung der Verantwortungsdiffusion ist die Tatsache, dass Menschen oftmals einen Konsens anstreben, und es vermeiden wollen, sich zu exponieren. Im schlimmsten Fall wird befürchtet, als unpopulär oder sogar „streitsuchend“ zu erscheinen. (de)
- Respondec-difuzo (-dividiĝo) estas tiu fenomeno, ke farenda tasko ne estas farata aŭ alprenata spite al sufiĉa nombro kaj atento de la konvenaj personoj. La nocio korelacias al respondeco kaj estas uzata science en la psiĥologio, pedagogiko same en la . En la , analizante la konduton de la rigardantoj dum krimago, oni konstatis, ke ĉeesto de pluraj rigardantoj povas malpliigi eblecon por helpado . Dum esploro de taskodivido en organizoj, la sociologio ĉiam denove trafas la fenomenon, ke agadoj, kiujn eĉ la laboristoj traktas gravaj, ne estas efektivigitaj, se la laboristoj mem decidas kiu faru la taskon (mankanta aŭ neklara tasko). (eo)
- Diffusion of responsibility is a sociopsychological phenomenon whereby a person is less likely to take responsibility for action or inaction when other bystanders or witnesses are present. Considered a form of attribution, the individual assumes that others either are responsible for taking action or have already done so. The diffusion of responsibility refers to the decreased responsibility of action each member of a group feels when they are part of a group. For example, in emergency situations, individuals feel less responsibility to respond or call for help if they know that there are others also watching the situation -if they know they are a part of the group of witnesses. In other group settings (in which a group is appointed to complete a task or reach a certain goal), the diffusion of responsibility manifests itself as the decreased responsibility each member feels to contribute and work hard towards accomplishing the task or goal. The diffusion of responsibility is present in almost all groups, but to varying degrees, and can be mitigated by reducing group size, defining clear expectations, and increasing accountability. Assumption of responsibility tends to decrease when the potential helping group is larger, resulting in little aiding behavior demonstrated by the bystander(s). Causes range from psychological effects of anonymity to differences in sex. Implication of behaviours related to diffusion of responsibility can be threatening as there have been increases in moral disengagement and helping behaviour. (en)
- La difusión de la responsabilidad es un fenómeno social que tiende a ocurrir en grupos de personas superiores a un cierto tamaño crítico cuando la responsabilidad no se asigna de forma explícita. La difusión de la responsabilidad puede manifestarse de dos maneras:
* En un grupo de pares que, por acción o inacción, dejan suceder hechos que nunca permitirían si estuviesen solos (se suele llamar a la acción "mentalidad de masa" y a la inacción efecto espectador.
* En una organización jerárquica, donde, por ejemplo, los eslabones inferiores afirman que sólo seguían órdenes, mientras los supervisores afirman que sólo emitían órdenes, sin hacer realmente nada per se. Esta óptica es ilustrada por el refrán inglés "Ninguna gota de lluvia cree haber causado el diluvio". (es)
- La diffusione di responsabilità è un fenomeno sociopsicologico, considerato come una forma di attribuzione, dove una persona ha minori probabilità di assumersi responsabilità per un'azione quando altri sono presenti. L'individuo assume o che gli altri siano responsabili di agire o che abbiano già preso tale responsabilità. Il fenomeno tende a presentarsi in gruppi di persone sopra un certo numero e quando la responsabilità non è specificatamente assegnata. La diffusione accade raramente quando la persona è sola, e aumenta con gruppi di tre o più persone. Ad esempio, in situazioni di emergenza, le persone sentono meno la responsabilità di rispondere o chiedere aiuto se sanno che ci sono anche altri che stanno osservando la situazione - se sanno di far parte del gruppo di testimoni. In altri contesti di gruppo (in cui un gruppo è incaricato di completare un'attività o raggiungere un determinato obiettivo), la diffusione della responsabilità si manifesta come la minore responsabilità che ciascun membro sente di contribuire e di lavorare per raggiungere il compito o l'obiettivo. La diffusione della responsabilità è presente in quasi tutti i gruppi, ma a vari livelli, e può essere mitigata riducendo la dimensione del gruppo, definendo aspettative chiare e aumentando esplicitamente la responsabilità di ognuno. (it)
- Rozproszenie odpowiedzialności, nazywane także dyfuzją odpowiedzialności (w literaturze przedmiotu pojawia się także nazwa efekt widza lub efekt obojętnego przechodnia) – zjawisko związane z konformizmem. Polega na obniżaniu się prawdopodobieństwa zareagowania świadków kryzysowego zdarzenia wraz ze zwiększaniem się liczby świadków tego zdarzenia. Rachunek arytmetyczny sugeruje, że im więcej jest świadków kryzysowego zdarzenia (np. wypadku samochodowego), tym większe jest prawdopodobieństwo, że któraś z tych osób podejmie jakieś działanie. Badania eksperymentalne i obserwacje pokazują jednak, że wraz ze zwiększaniem się ilości świadków prawdopodobieństwo reakcji spada. Zjawisko to nazwano rozproszeniem odpowiedzialności. Przykład: Na zatłoczonym peronie nagle pewien człowiek traci przytomność. Jest bardzo prawdopodobne, że przechodnie będą „obojętnie” przechodzić obok leżącego i nie udzielą mu pomocy. Prawdopodobieństwo udzielenia pomocy i wezwania np. pogotowia czy policji jest znacznie większe (niemal trzykrotnie), jeśli utratę przytomności widział tylko jeden obserwator. Fakt ten komentowany jest przez media zwykle jako objaw . Psychologia oferuje jednak inne wyjaśnienia:
* Jeśli pojawia się zdarzenie, które oceniane jest przez świadków jako wymagające jakiegoś działania, to przy większej ilości świadków owa odczuwana konieczność rozkłada się na wiele osób, co jest przyjmowane przez konkretne osoby jako mniejsza osobista odpowiedzialność za podjęcie działania (właśnie: rozproszenie odpowiedzialności).
* Przebywanie konkretnego człowieka w grupie osób sprawia, że czuje się on bardziej anonimowy, w związku z czym jego działania są dostosowane raczej do wymogów grupy i sterowane zewnętrznie (zobacz też: ) niż do osobistych standardów i norm, które uważa się za słuszne (zobacz: Teoria spostrzegania siebie).
* Sytuacja kryzysowa jest często sytuacją niejasną, to znaczy taką, w której nie wiadomo do końca, co się dzieje i co należy zrobić (w powyższym przykładzie: dlaczego ktoś leży, może jest pijany, może to ukryta kamera, może już ktoś zadzwonił po pogotowie itp.) Zaś w warunkach niedostatecznej ilości obiektywnych (fizycznych) danych człowiek zaczyna obserwować działania innych ludzi i traktować je jako rzetelne wskazówki, informujące o tym jak należy się zachować. Dlatego, gdy wielu obserwatorów przygląda się nieoczekiwanemu i niejasnemu zdarzeniu, zadają sobie pytanie: „Co się u licha dzieje?”, a ponieważ nie wiedzą, to nie reagują, tylko obserwują „kątem oka” działania innych. Inni jednak również nie wiedzą jak zareagować, w związku z czym wszyscy dochodzą do wniosku: „skoro nikt nic nie robi, to znaczy, że nie należy nic robić”. Jest to klasyczny objaw konformizmu. (Zobacz też: konformizm normatywny, konformizm informacyjny). W sytuacji rozproszenia odpowiedzialności pojawia się często uczucie i przekonanie o tym, że jest się osobą anonimową pośród innych ludzi, co sprzyja niemoralnemu postępowaniu. Badania nad efektem rozproszonej odpowiedzialności prowadzili między innymi dwaj amerykańscy psychologowie społeczni, i , którzy uważali, że jednym z warunków, który decyduje o tym, czy świadek zareaguje jest to, czy przyjmie osobistą odpowiedzialność za to działanie. Obecność drugiego (i kolejnego) świadka znacznie zmniejsza szanse, że zostanie podjęta taka odpowiedzialność, lecz wyjątkiem jest tu pełnienie przez daną osobę odpowiedniej roli społecznej – np. bycie , która obserwuje zdarzenie lub np. lekarzem. Podjęcie działania przez takie osoby jest bardzo prawdopodobne. (pl)
- Диффу́зия отве́тственности — явление субъективного распределения ответственности за какой-либо поступок между несколькими членами группы, в результате чего уровень ответственности каждого члена становится значительно ниже исходного. Явление диффузии ответственности возникает при условии совершения действия или противодействия группой людей и при этом сложно установить, кто конкретно должен нести за него ответственность. Диффузия ответственности обычно наблюдается в группе или в толпе людей. Для исследования явления диффузии ответственности проводился ряд экспериментов. Первый из них был поставлен в 1968 году социальными психологами Биббом Латане и Джоном Дарли. Эксперимент проводился в Нью-Йорке и заключался в том, что студент колледжа симулировал эпилептический припадок. В ситуации, когда во время припадка рядом оказывался один прохожий, студент получал помощь в 85 % случаев. И лишь в 35 % случаев, если рядом оказывались несколько человек. Для того, чтобы оценить роль социального доказательства в возникновении у свидетелей апатии условия проводимого эксперимента были частично изменены. В группы случайных наблюдателей внедрялись специально подготовленные люди, которые делали вид, будто бы в критический момент ничего особенного не происходило. Так, другой проведенный Латане и Дарли эксперимент показал, что 75 % человек, которые не находились в группе с другими людьми и видели просачивающийся из-под двери дым, сообщали об этом в пожарную службу. Если же дым видели трое человек, то в пожарную службу сообщали лишь в 38 % случаев. Если же в группе из трёх человек состояли двое специально подготовленных лиц, которые не обращали внимания на дым, то о дыме сообщали лишь в 10 % случаев. (ru)
- 责任分散（diffusion of responsibility）是一种社会心理學现象，指对某一件事来说，如果是单个个体被要求单独完成任务，责任感就会很强，会作出正面的反应。但如果是要求一个群体共同完成任务，群体中的每个个体的责任感就会很弱，面对困难或遇到责任往往会退缩。因为前者需要独立承担责任，后者指望别人多承担点儿责任。“责任分散”的实质就是人多不负责，责任不落实。这种心态可见于短语“没有一滴雨认为是自己造成水灾。” 责任分散可以体现为：
* 在人群中，通过采取行动或不采取行动，使某壞事发生，而在他们单独时绝不会允许发生。例子包括团体迷思（groupthink）和旁观者效应（bystander effect）。
* 一组人完成工作任务时，失去动力，因为人们责任感降低，而且在群体中掩盖了他们缺乏努力（社会惰化）。
* 在分层组织中，下属称他们，而上司称，他们只是发出指令，并没有做該等事。 (zh)
|
| rdfs:comment
|
- انتشار المسؤولية هي ظاهرة اجتماعية نفسية تشير إلى شخص لايتحمل المسوؤلية في أفعاله أو كسله عندما يكون الأشخاص الأخرين موجودين. تعتبر هذه الحالة شكلاً من نظرية العزو، يفترض الشخص بأن الأخرين مسوؤلون عن القيام بالأفعال المطلوبة. تميل هذه الظاهرة للحدوث في جماعات فيها عدد محدد من الناس وعندما تكون المسوؤلية غير محددة بوضوح.نادراً ماتحدث هذه الظاهرة عندما يكون الشخص وحده والانتشار يتزايد في المجموعات من ثلاثة أشخاص أو أكثر. (ar)
- 责任分散（diffusion of responsibility）是一种社会心理學现象，指对某一件事来说，如果是单个个体被要求单独完成任务，责任感就会很强，会作出正面的反应。但如果是要求一个群体共同完成任务，群体中的每个个体的责任感就会很弱，面对困难或遇到责任往往会退缩。因为前者需要独立承担责任，后者指望别人多承担点儿责任。“责任分散”的实质就是人多不负责，责任不落实。这种心态可见于短语“没有一滴雨认为是自己造成水灾。” 责任分散可以体现为：
* 在人群中，通过采取行动或不采取行动，使某壞事发生，而在他们单独时绝不会允许发生。例子包括团体迷思（groupthink）和旁观者效应（bystander effect）。
* 一组人完成工作任务时，失去动力，因为人们责任感降低，而且在群体中掩盖了他们缺乏努力（社会惰化）。
* 在分层组织中，下属称他们，而上司称，他们只是发出指令，并没有做該等事。 (zh)
- Difuze odpovědnosti (Diffusion of responsibility) neboli rozptýlení odpovědnosti patří do oblasti prosociálního chování a stojí v pozadí jevu, který je pojmenován jako efekt přihlížejícího (bystander effect). Rozptýlení odpovědnosti způsobuje, že čím více lidí je svědky situace, kdy někdo potřebuje pomoc, tím menší je pravděpodobnost, že kdokoliv z nich zasáhne. (cs)
- Respondec-difuzo (-dividiĝo) estas tiu fenomeno, ke farenda tasko ne estas farata aŭ alprenata spite al sufiĉa nombro kaj atento de la konvenaj personoj. La nocio korelacias al respondeco kaj estas uzata science en la psiĥologio, pedagogiko same en la . En la , analizante la konduton de la rigardantoj dum krimago, oni konstatis, ke ĉeesto de pluraj rigardantoj povas malpliigi eblecon por helpado . (eo)
- Diffusion of responsibility is a sociopsychological phenomenon whereby a person is less likely to take responsibility for action or inaction when other bystanders or witnesses are present. Considered a form of attribution, the individual assumes that others either are responsible for taking action or have already done so. (en)
- Verantwortungsdiffusion bezeichnet das Phänomen, dass eine Aufgabe, die offensichtlich zu tun ist, nicht ausgeführt wird – obwohl dafür genügend fähige Personen anwesend beziehungsweise verfügbar wären. Die beteiligten Personen hoffen bewusst oder unbewusst, dass eine andere Person schon rechtzeitig einschreiten würde. Der Begriff bezieht sich auf jenen der Verantwortung. Verantwortungsdiffusion wird unter anderem in der Psychologie, der Sozialpsychologie, der Pädagogik und der Organisationssoziologie untersucht. (de)
- La difusión de la responsabilidad es un fenómeno social que tiende a ocurrir en grupos de personas superiores a un cierto tamaño crítico cuando la responsabilidad no se asigna de forma explícita. La difusión de la responsabilidad puede manifestarse de dos maneras: Esta óptica es ilustrada por el refrán inglés "Ninguna gota de lluvia cree haber causado el diluvio". (es)
- La diffusione di responsabilità è un fenomeno sociopsicologico, considerato come una forma di attribuzione, dove una persona ha minori probabilità di assumersi responsabilità per un'azione quando altri sono presenti. L'individuo assume o che gli altri siano responsabili di agire o che abbiano già preso tale responsabilità. Il fenomeno tende a presentarsi in gruppi di persone sopra un certo numero e quando la responsabilità non è specificatamente assegnata. La diffusione accade raramente quando la persona è sola, e aumenta con gruppi di tre o più persone. (it)
- Rozproszenie odpowiedzialności, nazywane także dyfuzją odpowiedzialności (w literaturze przedmiotu pojawia się także nazwa efekt widza lub efekt obojętnego przechodnia) – zjawisko związane z konformizmem. Polega na obniżaniu się prawdopodobieństwa zareagowania świadków kryzysowego zdarzenia wraz ze zwiększaniem się liczby świadków tego zdarzenia. Fakt ten komentowany jest przez media zwykle jako objaw . Psychologia oferuje jednak inne wyjaśnienia: (pl)
- Диффу́зия отве́тственности — явление субъективного распределения ответственности за какой-либо поступок между несколькими членами группы, в результате чего уровень ответственности каждого члена становится значительно ниже исходного. Явление диффузии ответственности возникает при условии совершения действия или противодействия группой людей и при этом сложно установить, кто конкретно должен нести за него ответственность. Диффузия ответственности обычно наблюдается в группе или в толпе людей. (ru)
|