| dbo:abstract
|
- Una anècdota és un conte curt que narra un incident interessant o entretingut, una narració breu d'un succés curiós. Sempre està basada en fets reals, un incident amb persones reals com personatges, en llocs reals. Tanmateix, amb el pas del temps les petites modificacions realitzades per cada persona que l'explica poden derivar en una obra fictícia, que segueix sent explicada però que tendeix a ser més exagerada. El mot prové de l'antic grec: ἀνέκδοτον, literalment 'sense lliurar-se', en el sentit d''inèdit' o 'sense publicar'. El va utilitzar l'historiador romà d'Orient Procopi de Cesarea, biògraf de Justinià I, en el llibre intitulat Ἀνέκδοτα, Anekdota, traduït com a Memòries inèdites o Història secreta, i que consisteix principalment en una col·lecció d'incidents curts de la vida privada de la cort romana d'Orient. Gradualment el terme «anècdota» es va anar aplicant a qualsevol història curta usada per il·lustrar una moral o idea. En llengües com el rus, el búlgar, l'estonià o el lituà el mot es refereix a qualsevol història curta, en la forma d'acudit, sense que calgui que tingui una base real o biogràfica. Encara que de vegades siguin humorístiques, les anècdotes no són acudits, ja que el seu propòsit principal no és simplement provocar el riure, sinó expressar una realitat més general que el conte curt per si mateix, o donar forma a un tret en particular d'un personatge o el funcionament d'una institució referint-se a la seva mateixa essència. Un monòleg breu que comenci amb «Un professor pregunta al seu alumne…» probablement serà un acudit. Un monòleg breu que comenci amb «Una vegada un professor va preguntar a Carl Friedrich Gauss…» serà una anècdota. Així, està més a prop de la paràbola que de la faula, amb personatges animals i figures humanes genèriques, però és diferent de la paràbola en la seva especificitat història. Una anècdota tampoc és una metàfora ni té una moralitat, una necessitat tant en la paràbola com a la faula. (ca)
- النوادر ومفردها نادر أو نادرة وهي الاشياء التي يقل وجودها أو حدوثها، فالنوادر من المعادن هي نفائسها، وكذلك النوادر من الأحداث نفائسها وأكثرها تسلية وإمتاعا، وبذلك أطلق على الأحداث الغريبة الوقوع والممتعة نوادر. كذلك سميت نوادر أبو نواس ونوادر الجاحظ ونوادر جحا وغير ذلك. نستطيع ان نسمي النوادر بالحكايات الشعبية الممتعة (الفلكلور) والمتوارثة من جيل إلى جيل. من خصائص أدب النوادر الخفة والظرافة ويُشترط في الفكاهي أن يكون صاحب ذكاء يجعله يبحث عن الحيلة ويتدبر الخطط وينسج خيوطها. ويمتاز بنظره الثاقب وبموهبته الأصلية التي تضفي عليه خفةً ولطفًا فتأتي فكاهته لبقة غير مصطنعة تفيض بالعذوبة. وتَرِدُ الفكاهة على شكل قصة موجزة ساخرة، تقوم أحيانا كثيرة على أساس النقد وتتميز بالخروج عن المألوف.ومن أصحاب النوادر الشهيرين جحا ومن نوادرة أنه مر عليه رجل فقير طالبا صدقة وكان جحا في الطابق العلوي فقال له جحا: ماذا تريد؟ قال: انزل الي حتى اخبرك نزل جحا ثم قال ماذا ماذا تريد إذا؟ قال الفقير: انا اريد صدقة قال جحا: حسنا اصعد معي صعد الفقير إلى الطابق العلوي فقال له جحا: أنا ليس معي صدقة قال الفقير: ولم أصعدتني إلى الطابق العلوي إذا؟ قال جحا: وأنت لم أنزلتني من الطابق العلوي لسبب تستطيع أن تخبرني إياه وأنا فوق؟. (ar)
- Το ανέκδοτο είναι μια σύντομη, αποκαλυπτική αφήγηση ενός μεμονωμένου ατόμου ή ενός περιστατικού. Περιστασιακά εύθυμα, τα ανέκδοτα διαφέρουν από τα αστεία, επειδή ο πρωταρχικός σκοπός τους δεν είναι απλά να προκαλέσουν γέλιο αλλά να αποκαλύψουν μια γενικότερη αλήθεια, χαρακτηρίζοντας κάποιο άτομο, αποκαλύπτοντας συγκεκριμένες ιδιορρυθμίες ή χαρακτηριστικά, πρόσωπα, τόπους ή πράγματα, μέσα από τις συγκεκριμένες λεπτομέρειες μιας σύντομης αφήγησης. Το ανέκδοτο μπορεί να είναι αληθινό ή φανταστικό και η ανέκδοτη απόκλιση είναι ένα κοινό χαρακτηριστικό των λογοτεχνικών έργων. Ακόμη και τα προφορικά ανέκδοτα περιλαμβάνουν τυπικά υπερβολική και δραματική μορφή σχεδιασμένη για να ψυχαγωγήσει τον ακροατή. Ωστόσο, το ανέκδοτο παρουσιάζεται πάντα ως καταγραφή ενός πραγματικού περιστατικού, που αφορά σε πραγματικά πρόσωπα και συνήθως σε κάποιο αναγνωρίσιμο τόπο. Σύμφωνα με τον Γιούργκεν Χάιν (Jürgen Hein), επιδεικνύουν «έναν ιδιαίτερ ρεαλισμό» και «ιστορική διάσταση». Η λέξη ανέκδοτο προέρχεται από τον Προκόπιο της Καισάρειας, βιογράφο του Ιουστινιανού Α΄, ο οποίος έγραψε ένα έργο με τίτλο Ἀνέκδοτα, κατά κύριο λόγο μια συλλογή μικρών συμβάντων από την ιδιωτική ζωή της βυζαντινής αυλής. Σταδιακά, ο όρος «ανέκδοτο» άρχισε να εφαρμόζεται σε κάθε σύντομη ιστορία που χρησιμοποιήθηκε για να τονίσει ή να απεικονίσει όποιο σημείο επιθυμούσε ο συγγραφέας. Στο πλαίσιο του χιούμορ ο όρος ανέκδοτο αναφέρεται σε κάθε σύντομη χιουμοριστική ιστορία, χωρίς την ανάγκη πραγματικής ή βιογραφικής προέλευσης. (el)
- Eine Anekdote (griechisch ἀνέκδοτον, anékdoton, „nicht herausgegeben“) ist eine kurze, oft geistreiche oder witzige Schilderung einer bemerkenswerten oder charakteristischen Begebenheit, meist im Leben einer Person. Die drei wichtigsten Merkmale der Anekdote sind die scharfe Charakterisierung einer oder auch mehrerer Personen, die Reduktion auf das Wesentliche und die Pointe. In der Alltagssprache ist eine Anekdote die (meist mündliche) Schilderung einer kuriosen, ungewöhnlichen oder seltsamen Begebenheit, ohne jeden literarischen Anspruch. Die Urheber solcher alltäglich kursierenden Anekdoten sind – ähnlich wie die von Witzen – oft unbekannt. Andererseits gibt es Anekdoten auch als literarisches Genre. Darüber hinaus wird beispielsweise in der Medizin ein Kenntnisstand als „anekdotisch“ bezeichnet, der auf unsystematisch gewonnenen einzelnen Berichten beruht. (de)
- An anecdote is "a story with a point", such as to communicate an abstract idea about a person, place, or thing through the concrete details of a short narrative or to characterize by delineating a specific quirk or trait. Occasionally humorous, anecdotes differ from jokes because their primary purpose is not simply to provoke laughter but to reveal a truth more general than the brief tale itself. Anecdotes may be real or fictional; the anecdotal digression is a common feature of literary works and even oral anecdotes typically involve subtle exaggeration and dramatic shape designed to entertain the listener. An anecdote is always presented as the recounting of a real incident involving actual people and usually in an identifiable place. In the words of Jürgen Hein, they exhibit "a special realism" and "a claimed historical dimension". (en)
- Anekdoto estas mallonga, kurioza aŭ sprita rakonto, rilata ofte al konata historia aŭ vivanta persono kaj kiu havas ian -ofte humuran– kulminon. Diferenciĝas el normala rakonto pro ties mallongeco kaj de aliaj similaj tipoj de rakontoj pri nur humura celo, sen instruintenco. (eo)
- Anekdota gertaera nahiz pertsona bati buruz kontatutako istorio laburra da, bitxikeriaz edo harrigarria izateagatik aipatzen dena eta maiz umore eta beldurrezko osagaiak dituena. Literaturan askotan erabiltzen den erretorikazko figura da, digresio moduan erabiltzeko. (eu)
- Una anécdota (del griego antiguo ἀνέκδοτον, anékdoton, no publicado) es la breve exposición de incidentes curiosos, interesantes o entretenidos. Por lo general humorísticas, las anécdotas no son chistes, pues su principal propósito tiene un trasfondo moralizante, lo que podría acercarla más a la parábola que a la fábula. Tampoco es una metáfora ni tiene una moraleja. (es)
- Une anecdote du grec α préfixe privatif et εκδοτος : non publié, inédit, est une particularité historique, un trait de mœurs ou de caractère, un détail secondaire de l’action, une petite histoire qui se raconte plaisamment et se retient aisément car faisant appel aux sentiments : humour, horreur, etc. et dont la transmission orale est, en conséquence, aisée. (fr)
- Anekdot adalah sebuah cerita singkat dan lucu atau menarik, yang mungkin menggambarkan kejadian atau orang sebenarnya. Anekdot selalu dikaitkan dengan tanggapan terhadap fenomena sosial. Sebuah anekdot merupakan sarana penyampaian pesan dan kritikan terhadap fenomena sosial melalui kemasan cerita lucu namun sarat makna. Anekdot selalu disajikan berdasarkan pada kejadian nyata namun, seiring berjalannya waktu modifikasi pada saat penceritaan kembali dapat mengubah sebuah anekdot tertentu menjadi sebuah fiksi, sesuatu yang diceritakan kembali tetapi "terlalu bagus untuk nyata". Terkadang menghibur, anekdot bukanlah lelucon, karena tujuan utamanya adalah tidak hanya untuk membangkitkan tawa, tetapi untuk mengungkapkan suatu kebenaran yang lebih umum daripada kisah singkat itu sendiri, atau untuk melukiskan suatu sifat karakter dengan ringan sehingga ia menghentak dalam kilasan pemahaman yang langsung pada intinya' (Anekdot bersifat alami dan sartire). (in)
- Un aneddoto è un episodio di carattere storico ma marginale e poco noto o caratteristico relativo a un evento o a un personaggio rilevante (una "curiosità"). Può assumere la forma di aforisma o breve racconto all'interno di un discorso più ampio. Il termine deriva dal greco anékdotos, che significa letteralmente "inedito", quindi ignoto ai più, che in origine indicava appunto gli scritti non pubblicati o mantenuti segreti. L'aneddoto può essere usato a scopo moraleggiante, didattico o retorico, per citare un esempio concreto dell'argomento o principio di cui si sta trattando, o anche a scopo satirico e umoristico o per il semplice gusto della curiosità.Nella retorica può essere utilizzato per cercare di suffragare la fondatezza di un principio citando una circostanza come esempio della sua applicazione; si tratta tuttavia di un espediente che, dal punto di vista della logica, è ingannevole, in quanto propone di dimostrare una verità universale focalizzandosi su un caso particolare. Gli scritti satirici o giornalistici utilizzano spesso l'aneddoto come un ingrediente utile per arricchire la cronaca o la critica. Il repertorio degli aneddoti e l'arte di scriverli e raccoglierli è detto aneddotica. (it)
- 일화(逸話)는 세상이나 세상 사람들에게 잘 알려지지 않은 흥미로운 이야기, 세인의 눈에서 벗어난 이야기이다. 특정 인물이나 사물에 얽힌 흥미로운 이야기가 많다. 동의어로 한국어/일본어식 영어인 에피소드(episode)가 있다. (ko)
- 逸話（いつわ、英: anecdote）とは、世間や世人にあまり知られていない興味深い話、世人の目から逸した（逃れた）話のこと。 (ja)
- Een anekdote is een kort onthullend verhaal over een opmerkelijk voorval dat veelal een fenomeen of karaktereigenschap moet verklaren. Als zodanig is het onderdeel van het anekdotisch bewijs en wordt het vanwege de wet van de kleine getallen gezien als een matige onderbouwing van een hypothese. Om een wetenschappelijke uitspraak te kunnen doen, is meer data nodig zodat de wet van de grote getallen in werking kan treden. Overigens hoeft zelfs in dat geval een sterke correlatie niet te betekenen dat er sprake is van causaliteit en geldt ook dit nog niet als wetenschappelijk bewijs. Ondanks dit alles kunnen anekdotes waardevol zijn voor wetenschappelijk onderzoek omdat de observaties van opmerkelijke voorvallen kunnen dienen als beginpunt van onderzoek volgens de wetenschappelijke methode. In het bijzonder is het een kortere of langere humoristische vertelling, die in het verleden tot het genre van de grappige sprookjes behoorde. Deze grappige vertellingen werden vroeger wel boerden, kluchten en uien genoemd. Het woord stamt uit het Grieks: ἀνέκδοτον (anekdoton) betekent letterlijk 'niet uit het gegevene'. De Anekdota, geschreven rond 560 door Procopius van Caesarea, behandelen de geheime geschiedenis van de Byzantijnse keizer Justinianus, in feite een serie blikken in het privéleven van leden van het Byzantijnse hof. Nadat deze tekst ruim duizend jaar later voor het eerst was uitgegeven, in 1623 te Lyon, werd het woord anekdote geleidelijk opgenomen in de verschillende Europese talen. Tot dit soort grappige sprookjes (in het Duits 'Schwankmärchen' genoemd) behoren onder meer vertellingen over domme en slimme mensen, personen met een ongekend geluk, blunderende echtparen en onwijze geestelijken. In zulke grappige verhaaltjes konden meerdere grappige momenten zitten. Ze hoefden het niet per se te hebben van een krachtige punchline of clou. De oudste Nederlandstalige grappige verhalen stammen uit de middeleeuwen. Vanaf de late middeleeuwen werden ze verzameld in kluchtboeken. De moderne pendant van het grappige sprookje is de mop, die korter en puntiger is. In het spraakgebruik wordt tegenwoordig het begrip anekdote ook gebruikt voor een amusante of onderhoudende vertelling over een publiek bekend personage. Een anekdote wordt meestal niet opgenomen in een biografie, omdat het als te triviaal geldt of niet zeker genoeg op feiten berust. Anekdoten (of 'anekdotes') beginnen vaak als een stukje uit het echte leven, maar door herhaald doorvertellen kan het karakter veranderen tot complete fictie. In de literatuur wordt de anekdote beschouwd als een korte vorm van proza. Als genre behoort de anekdote tot het volksverhaal. (nl)
- Anegdota (gr. τὸ ἀνέκδοτоν, to anekdoton „nieopublikowane” od ἀν-, an- „nie-” i ἔκδοτος, ékdotos „opublikowane”, z ἐκ-, ek- „na zewnątrz” i δίδωμι, dídōmi „daję”) – krótka forma literacka, zawierająca prawdziwe lub zmyślone opowiadanie o zdarzeniu z życia znanej postaci, żyjącej albo historycznej, lub z życia określonego środowiska czy grupy społecznej. Anegdota ma wydźwięk humorystyczny, może jednak zawierać również pierwiastki dydaktyczne. Charakterystyczną cechą gatunku jest wyraziste zakończenie i obecność niespodziewanej puenty. Anegdoty mogą być fragmentami większych utworów literackich, np. wspomnień, listów i biografii. W średniowieczu często stanowiły część kazań. Wcześniej termin ten oznaczał niepublikowane dzieło danego autora (od Anegdot – nieprzyzwoitych opowiadań o Justynianie I, rozpowszechnianych w obiegu ustnym, autorstwa Prokopiusza z Cezarei). (pl)
- Истори́ческий анекдо́т — короткая поучительная история из жизни. История обязательно должна происходить с реальными людьми, в реально существующих местах, и базироваться на реальной жизни. Исторический анекдот не является разновидностью анекдота. Исторический анекдот не обязательно является смешным и, в любом случае, юмор не является самоцелью. «Ἀνέκδοτα» (греч. «неизданное») назывался посмертно опубликованный труд Прокопия Кессарийского, направленный против императора Юстиниана и его жены Феодоры (VI в.). Слово объяснено в основанной Дидро «Энциклопедии, или Толковый словарь наук, искусств и ремёсел» следующим образом: «Анекдоты — слово, относящееся к древней и новой истории, которым греки называли дела, впервые становящиеся известными публике... Это слово употребляется в литературе для обозначения секретных историй о поступках, происходивших внутри кабинетов и при дворах монархов. Но кроме этих тайных историй, претендующих на истину, но в большинстве случаев ошибочных или, по крайней мере, подозрительных, критики именуют анекдотами все писания, какого бы они ни были жанра, которые ещё не были опубликованы». Вольтер дал такое определение анекдотов: «…это узкая полоска, где подбирают остатки колосков после обильной жатвы истории; это маленькие подробности, которые долго оставались скрытыми, откуда и происходит название „анекдоты“; они интересуют публику, когда касаются знаменитых персонажей». В XVIII—XIX веках исторические анекдоты были весьма распространены в России; именно этот жанр имел в виду Пушкин, говоря об Онегине: И дней минувших анекдотыОт Ромула до наших днейХранил он в памяти своей. Воспоминания и записки очевидцев, рядовых людей, непосредственно воспроизводящих картину нравов и характеров какой-либо эпохи могут иметь большое значение. Часто они становятся частью литературных произведений: именно как исторические анекдоты или как основа художественного сюжета. В предисловии к «Хронике царствования Карла IX» Проспер Мериме писал: «В истории я люблю только анекдоты, а из анекдотов предпочитаю такие, в которых, как мне подсказывает воображение, я нахожу правдивую картину нравов и характеров данной эпохи». Здесь сказывается отнюдь не пристрастие к историческим анекдотам и курьёзам, в котором нередко обвиняли писателя, а стремление к достоверности, жизненной правде. Представляя собой небольшой рассказ о поступках знаменитых людей, исторический анекдот выделяется соотнесённостью с историческим, линейным временем. Установка на достоверность, истинность исторического анекдота отражается в относящихся к нему русских жанровых определениях: «быль», «бывальщина» и т. п. Вместе с тем исторический анекдот роднит с обычным анекдотом ориентация на «посвящённого» адресата, знакомого с контекстом. (ru)
- Anekdot (grekiska: Ἀνέκδοτα Anékdota, icke-utgiven) är en kortare, ofta humoristisk, redogörelse av en händelse, vanligen med någon form av slutpoäng. Det är en kort och uddig berättelse om en mer eller mindre märkvärdig tilldragelse eller om ett karaktärsdrag, ett träffande yttrande, en egenhet hos en person eller just själva tinget kopplat till berättelsen. I vetenskapliga sammanhang är en anekdot ett enskilt exempel som används för att styrka ens påståenden. Anekdotisk bevisföring anses inom naturvetenskap allmänt sämre än vetenskaplig bevisföring framtagen genom deduktion. (sv)
- 轶事（英語：anecdote），也称作逸事、軼聞，指的是大多数人可能并不知道的趣事，或者未经出版发行的一些奇异事情。 轶事经常是基于一件真实的事情，涉及的人物无论是否有名都是真实存在的。然而，随着时间的推移，轶事经过互相传播逐渐修改成脱离原意，但仍编得“足够真实”使人相信。有时候轶事并不是笑话，这是因为他们的主要目的不單純是引人发笑，而是揭示比故事本身简短的道理。诺瓦利斯提出了“轶事是历史的元素 — 一段历史的成份或警句”的说法。 (zh)
|
| rdfs:comment
|
- Anekdoto estas mallonga, kurioza aŭ sprita rakonto, rilata ofte al konata historia aŭ vivanta persono kaj kiu havas ian -ofte humuran– kulminon. Diferenciĝas el normala rakonto pro ties mallongeco kaj de aliaj similaj tipoj de rakontoj pri nur humura celo, sen instruintenco. (eo)
- Anekdota gertaera nahiz pertsona bati buruz kontatutako istorio laburra da, bitxikeriaz edo harrigarria izateagatik aipatzen dena eta maiz umore eta beldurrezko osagaiak dituena. Literaturan askotan erabiltzen den erretorikazko figura da, digresio moduan erabiltzeko. (eu)
- Una anécdota (del griego antiguo ἀνέκδοτον, anékdoton, no publicado) es la breve exposición de incidentes curiosos, interesantes o entretenidos. Por lo general humorísticas, las anécdotas no son chistes, pues su principal propósito tiene un trasfondo moralizante, lo que podría acercarla más a la parábola que a la fábula. Tampoco es una metáfora ni tiene una moraleja. (es)
- Une anecdote du grec α préfixe privatif et εκδοτος : non publié, inédit, est une particularité historique, un trait de mœurs ou de caractère, un détail secondaire de l’action, une petite histoire qui se raconte plaisamment et se retient aisément car faisant appel aux sentiments : humour, horreur, etc. et dont la transmission orale est, en conséquence, aisée. (fr)
- 일화(逸話)는 세상이나 세상 사람들에게 잘 알려지지 않은 흥미로운 이야기, 세인의 눈에서 벗어난 이야기이다. 특정 인물이나 사물에 얽힌 흥미로운 이야기가 많다. 동의어로 한국어/일본어식 영어인 에피소드(episode)가 있다. (ko)
- 逸話（いつわ、英: anecdote）とは、世間や世人にあまり知られていない興味深い話、世人の目から逸した（逃れた）話のこと。 (ja)
- Anekdot (grekiska: Ἀνέκδοτα Anékdota, icke-utgiven) är en kortare, ofta humoristisk, redogörelse av en händelse, vanligen med någon form av slutpoäng. Det är en kort och uddig berättelse om en mer eller mindre märkvärdig tilldragelse eller om ett karaktärsdrag, ett träffande yttrande, en egenhet hos en person eller just själva tinget kopplat till berättelsen. I vetenskapliga sammanhang är en anekdot ett enskilt exempel som används för att styrka ens påståenden. Anekdotisk bevisföring anses inom naturvetenskap allmänt sämre än vetenskaplig bevisföring framtagen genom deduktion. (sv)
- 轶事（英語：anecdote），也称作逸事、軼聞，指的是大多数人可能并不知道的趣事，或者未经出版发行的一些奇异事情。 轶事经常是基于一件真实的事情，涉及的人物无论是否有名都是真实存在的。然而，随着时间的推移，轶事经过互相传播逐渐修改成脱离原意，但仍编得“足够真实”使人相信。有时候轶事并不是笑话，这是因为他们的主要目的不單純是引人发笑，而是揭示比故事本身简短的道理。诺瓦利斯提出了“轶事是历史的元素 — 一段历史的成份或警句”的说法。 (zh)
- النوادر ومفردها نادر أو نادرة وهي الاشياء التي يقل وجودها أو حدوثها، فالنوادر من المعادن هي نفائسها، وكذلك النوادر من الأحداث نفائسها وأكثرها تسلية وإمتاعا، وبذلك أطلق على الأحداث الغريبة الوقوع والممتعة نوادر. كذلك سميت نوادر أبو نواس ونوادر الجاحظ ونوادر جحا وغير ذلك. نستطيع ان نسمي النوادر بالحكايات الشعبية الممتعة (الفلكلور) والمتوارثة من جيل إلى جيل. (ar)
- Una anècdota és un conte curt que narra un incident interessant o entretingut, una narració breu d'un succés curiós. Sempre està basada en fets reals, un incident amb persones reals com personatges, en llocs reals. Tanmateix, amb el pas del temps les petites modificacions realitzades per cada persona que l'explica poden derivar en una obra fictícia, que segueix sent explicada però que tendeix a ser més exagerada. (ca)
- An anecdote is "a story with a point", such as to communicate an abstract idea about a person, place, or thing through the concrete details of a short narrative or to characterize by delineating a specific quirk or trait. Occasionally humorous, anecdotes differ from jokes because their primary purpose is not simply to provoke laughter but to reveal a truth more general than the brief tale itself. (en)
- Το ανέκδοτο είναι μια σύντομη, αποκαλυπτική αφήγηση ενός μεμονωμένου ατόμου ή ενός περιστατικού. Περιστασιακά εύθυμα, τα ανέκδοτα διαφέρουν από τα αστεία, επειδή ο πρωταρχικός σκοπός τους δεν είναι απλά να προκαλέσουν γέλιο αλλά να αποκαλύψουν μια γενικότερη αλήθεια, χαρακτηρίζοντας κάποιο άτομο, αποκαλύπτοντας συγκεκριμένες ιδιορρυθμίες ή χαρακτηριστικά, πρόσωπα, τόπους ή πράγματα, μέσα από τις συγκεκριμένες λεπτομέρειες μιας σύντομης αφήγησης. (el)
- Eine Anekdote (griechisch ἀνέκδοτον, anékdoton, „nicht herausgegeben“) ist eine kurze, oft geistreiche oder witzige Schilderung einer bemerkenswerten oder charakteristischen Begebenheit, meist im Leben einer Person. Die drei wichtigsten Merkmale der Anekdote sind die scharfe Charakterisierung einer oder auch mehrerer Personen, die Reduktion auf das Wesentliche und die Pointe. Darüber hinaus wird beispielsweise in der Medizin ein Kenntnisstand als „anekdotisch“ bezeichnet, der auf unsystematisch gewonnenen einzelnen Berichten beruht. (de)
- Anekdot adalah sebuah cerita singkat dan lucu atau menarik, yang mungkin menggambarkan kejadian atau orang sebenarnya. Anekdot selalu dikaitkan dengan tanggapan terhadap fenomena sosial. Sebuah anekdot merupakan sarana penyampaian pesan dan kritikan terhadap fenomena sosial melalui kemasan cerita lucu namun sarat makna. Anekdot selalu disajikan berdasarkan pada kejadian nyata namun, seiring berjalannya waktu modifikasi pada saat penceritaan kembali dapat mengubah sebuah anekdot tertentu menjadi sebuah fiksi, sesuatu yang diceritakan kembali tetapi "terlalu bagus untuk nyata". Terkadang menghibur, anekdot bukanlah lelucon, karena tujuan utamanya adalah tidak hanya untuk membangkitkan tawa, tetapi untuk mengungkapkan suatu kebenaran yang lebih umum daripada kisah singkat itu sendiri, atau un (in)
- Un aneddoto è un episodio di carattere storico ma marginale e poco noto o caratteristico relativo a un evento o a un personaggio rilevante (una "curiosità"). Può assumere la forma di aforisma o breve racconto all'interno di un discorso più ampio. Il termine deriva dal greco anékdotos, che significa letteralmente "inedito", quindi ignoto ai più, che in origine indicava appunto gli scritti non pubblicati o mantenuti segreti. Gli scritti satirici o giornalistici utilizzano spesso l'aneddoto come un ingrediente utile per arricchire la cronaca o la critica. (it)
- Anegdota (gr. τὸ ἀνέκδοτоν, to anekdoton „nieopublikowane” od ἀν-, an- „nie-” i ἔκδοτος, ékdotos „opublikowane”, z ἐκ-, ek- „na zewnątrz” i δίδωμι, dídōmi „daję”) – krótka forma literacka, zawierająca prawdziwe lub zmyślone opowiadanie o zdarzeniu z życia znanej postaci, żyjącej albo historycznej, lub z życia określonego środowiska czy grupy społecznej. Anegdota ma wydźwięk humorystyczny, może jednak zawierać również pierwiastki dydaktyczne. Charakterystyczną cechą gatunku jest wyraziste zakończenie i obecność niespodziewanej puenty. Anegdoty mogą być fragmentami większych utworów literackich, np. wspomnień, listów i biografii. W średniowieczu często stanowiły część kazań. (pl)
- Een anekdote is een kort onthullend verhaal over een opmerkelijk voorval dat veelal een fenomeen of karaktereigenschap moet verklaren. Als zodanig is het onderdeel van het anekdotisch bewijs en wordt het vanwege de wet van de kleine getallen gezien als een matige onderbouwing van een hypothese. Om een wetenschappelijke uitspraak te kunnen doen, is meer data nodig zodat de wet van de grote getallen in werking kan treden. Overigens hoeft zelfs in dat geval een sterke correlatie niet te betekenen dat er sprake is van causaliteit en geldt ook dit nog niet als wetenschappelijk bewijs. Ondanks dit alles kunnen anekdotes waardevol zijn voor wetenschappelijk onderzoek omdat de observaties van opmerkelijke voorvallen kunnen dienen als beginpunt van onderzoek volgens de wetenschappelijke methode. (nl)
- Истори́ческий анекдо́т — короткая поучительная история из жизни. История обязательно должна происходить с реальными людьми, в реально существующих местах, и базироваться на реальной жизни. Исторический анекдот не является разновидностью анекдота. Исторический анекдот не обязательно является смешным и, в любом случае, юмор не является самоцелью. «Ἀνέκδοτα» (греч. «неизданное») назывался посмертно опубликованный труд Прокопия Кессарийского, направленный против императора Юстиниана и его жены Феодоры (VI в.). И дней минувших анекдотыОт Ромула до наших днейХранил он в памяти своей. (ru)
|