| dbo:abstract
|
- The Adcock antenna is an antenna array consisting of four equidistant vertical elements which can be used to transmit or receive directional radio waves. The Adcock array was invented and patented by British engineer Frank Adcock in 1919 as British Patent No. 130,490, and has been used for a variety of applications, both civilian and military, ever since. Although originally conceived for receiving low frequency (LF) waves, it has also been used for transmitting, and has since been adapted for use at much higher frequencies, up to ultra high frequency (UHF). In the early 1930s, the Adcock antenna (transmitting in the LF/MF bands) became a key feature of the newly created radio navigation system for aviation. The low frequency radio range (LFR) network, which consisted of hundreds of Adcock antenna arrays, defined the airways used by aircraft for instrument flying. The LFR remained as the main aerial navigation technology until it was replaced by the VOR system in the 1950s and 1960s. The Adcock antenna array has been widely used commercially, and implemented in vertical antenna heights ranging from over 40 m (130 feet) in the LFR network, to as small as 13 cm (5 inches) in tactical direction finding applications (receiving in the UHF band). (en)
- Die Adcock-Antenne ist eine Gruppenantenne, die ursprünglich aus vier Vertikalantennen („Vierfach-Adcock“) besteht, aber auch mehr als vier Elemente (beispielsweise „Achtfach-Adcock“) aufweisen kann (siehe auch: Wullenwever-Antenne). Sie dient als Peilantenne zur azimutalen Funkpeilung von Sendern. (de)
- De Adcock-antenne is een antenne-array bestaande uit vier gelijkvormige verticale antennes die kunnen worden gebruikt om radiogolven te ontvangen (en eventueel met een vijfde, in het midden geplaatste antenne, om te kunnen zenden) en rond 1919 is uitgevonden door de Britse ingenieur Frank Adcock. Adcock vroeg in 1919 patent aan en zijn vinding kreeg het Britse octrooi nr. 130.490. Sindsdien is het gebruikt voor een groot aantal toepassingen, zowel op civiel als militair gebied. Hoewel het systeem oorspronkelijk is ontworpen voor het ontvangen van laagfrequent golven (LF), is het ook gebruikt om mee te zenden en is sindsdien aangepast voor gebruik voor veel hogere frequenties, tot ultra hoge frequenties (UHF) aan toe. In de vroege jaren 30 van de twintigste eeuw werd de Adcock-antenne (die in de laagfrequente/middelfrequente band uitzond) een belangrijk kenmerk van het nieuw opgerichte radionavigatiesysteem voor de luchtvaart. Het LFR-netwerk (Low Frequency Radio Range), dat bestaat uit honderden Adcock antenne-arrays, heeft de luchtwegen, die worden gebruikt voor de route van vliegtuigen, vastgelegd. De LFR was de belangrijkste luchtnavigatietechnologie totdat deze in de jaren 1950 en 1960 werd vervangen door het VOR-systeem. De Adcock antenne-array wordt veel commercieel gebruikt en wordt uitgevoerd in verticale antennehoogten die variëren van meer dan 40 m voor het LFR-netwerk tot zo'n 13 cm in tactische richtingzoekers met toepassingen voor ontvangst op de UHF-band. (nl)
|
| dbo:thumbnail
| |
| dbo:wikiPageID
| |
| dbo:wikiPageLength
|
- 7016 (xsd:nonNegativeInteger)
|
| dbo:wikiPageRevisionID
| |
| dbo:wikiPageWikiLink
| |
| dbp:wikiPageUsesTemplate
| |
| dcterms:subject
| |
| gold:hypernym
| |
| rdf:type
| |
| rdfs:comment
|
- Die Adcock-Antenne ist eine Gruppenantenne, die ursprünglich aus vier Vertikalantennen („Vierfach-Adcock“) besteht, aber auch mehr als vier Elemente (beispielsweise „Achtfach-Adcock“) aufweisen kann (siehe auch: Wullenwever-Antenne). Sie dient als Peilantenne zur azimutalen Funkpeilung von Sendern. (de)
- The Adcock antenna is an antenna array consisting of four equidistant vertical elements which can be used to transmit or receive directional radio waves. The Adcock array was invented and patented by British engineer Frank Adcock in 1919 as British Patent No. 130,490, and has been used for a variety of applications, both civilian and military, ever since. Although originally conceived for receiving low frequency (LF) waves, it has also been used for transmitting, and has since been adapted for use at much higher frequencies, up to ultra high frequency (UHF). (en)
- De Adcock-antenne is een antenne-array bestaande uit vier gelijkvormige verticale antennes die kunnen worden gebruikt om radiogolven te ontvangen (en eventueel met een vijfde, in het midden geplaatste antenne, om te kunnen zenden) en rond 1919 is uitgevonden door de Britse ingenieur Frank Adcock. De Adcock antenne-array wordt veel commercieel gebruikt en wordt uitgevoerd in verticale antennehoogten die variëren van meer dan 40 m voor het LFR-netwerk tot zo'n 13 cm in tactische richtingzoekers met toepassingen voor ontvangst op de UHF-band. (nl)
|
| rdfs:label
|
- Adcock-Antenne (de)
- Adcock antenna (en)
- Adcock-antenne (nl)
|
| owl:sameAs
| |
| prov:wasDerivedFrom
| |
| foaf:depiction
| |
| foaf:isPrimaryTopicOf
| |
| is dbo:wikiPageDisambiguates
of | |
| is dbo:wikiPageRedirects
of | |
| is dbo:wikiPageWikiLink
of | |
| is foaf:primaryTopic
of | |