| dbo:abstract
|
- Der altbabylonische Begriff Nadītum (auch Nadītu) bezeichnet eine Gruppe von Frauen besonderer Rechtsstellung in der altorientalischen Gesellschaft des frühen 2. Jahrtausends vor Christus. Es handelt sich nach gegenwärtigem Forschungsstand dabei um in Klausur lebende, zur Keuschheit verpflichtete Frauen, denen wohl eine kultische Funktion im Umfeld des Šamaš (Sippar) und des Marduk (Babylon) zukam, die besonders jedoch durch ihren Rechtsverkehr bekannt sind. (de)
- Naditu es el nombre con el que se conoce a una clase social, reconocida legalmente y ocupada por mujeres que vivían en los templos, existente en la sociedad babilónica. Naditu era la mujer que no vivía en el seno de la familia patriarcal, la considerada como normal. Una naditu vivía generalmente en edificios similares a los monasterios, pero poseía un hogar propio dentro de estos complejos y era jurídicamente independiente. Podía contratar, pedir prestado dinero y realizar transacciones de negocios negadas normalmente al resto de las mujeres; los registros existentes demuestran que eran muy activas. En general, estas mujeres eran parte de la élite, a menudo miembros de la familia real. El estatus de los hieródulos era considerablemente inferior, al igual que su nivel de educación. Su independencia financiera estaba basada en su dote, que no podía ser traspasada a un varón; la dote era la compensación por no ser incluida en la herencia, ya que ésta seguía la línea masculina. A su fallecimiento, la dote volvía a sus hermanos o, en su defecto, a otros parientes. No está claro si todas las naditus podían contraer matrimonio o si este derecho solo lo tenían las pertenecientes al templo de Marduk. Según algunas fuentes el celibato (o al menos la ausencia de hijos) era un requisito, como se refleja en el significado de la palabra naditu: barbecho. Hay muchos escritos atribuidos a las naditus, lo que no es extraño ya que, según la epopeya de Gilgamesh, la escritura es creación de una diosa. En el templo de Inanna en Erech las tablillas más antiguas que se han encontrado están fechadas en el cuarto milenio a. C., y muchas naditus vivieron allí, aunque su función religiosa no es del todo clara. No es probable que fueran sacerdotisas, pero quizá tuviesen un cometido específico respecto a la deidad. A lo largo de los ríos Tigris y Éufrates todavía quedan templos de Inanna donde residían esas naditus. El templo de Uruk (circa 3000 a. C.) es el mayor de ellos, y fue reconstruido y ampliado regularmente. Una escultura de una cabeza de mujer y el bien conocido Vaso de Uruk (ahora en el museo de Bagdad) descubiertos allí muestran aspectos de la arcaica cultura de la diosa madre: imágenes de bosques y lugares sagrados, hombres recolectando la cosecha y cabras, que indicaban el orden social en esa época. En los últimos tiempos de la Grecia Antigua, las hetairas obtuvieron un estatus similar en una sociedad marcadamente patriarcal. (es)
- Nadītu, or Naditu, is the designation of a legal position for women in Babylonian society and for Sumerian temple slaves. The latter were primarily involved in business activities and were allowed to own property. Nadītu were mainly particular women not living in the patriarchal family relations that Babylonian society regarded as normal. Nadītu lived in monastic buildings, but in general did own their home within these complexes, and were independent. They could engage in contracts, borrow money and perform other business transactions normally denied to women; records show that they were very active. Usually these women were part of the elite, often from royal families. Their financial independence was based on their dowry, which they were not allowed to pass on to a man; the dowry was the compensation for not being included in the inheritance, as this was passed on through the patriarchal line. It is not exactly clear whether the nadītu were allowed to marry, or whether this right was only reserved for the nadītu that belonged to the Marduk temple. According to some sources, celibacy was required in the Shamash temples, or at the least they had to remain childless, which is reflected in the meaning of the word nadītu - the fallow. When the nadītu died, the dowry fell to her brothers or other relatives. (en)
- Nadītu of Naditu is een rechtspositie voor vrouwen in de Babylonische maatschappij en voor de Soemerische tempelvrouwen. Deze laatsten waren betrokken bij zakelijke activiteiten en bezaten onroerend goed in eigen naam. Nadītu waren, voornamelijk in de oud-Babylonische maatschappij, bepaalde vrouwen die niet, zoals daar normaal was, binnen patriarchaal geleide familieverbanden leefden. Nadītus leefden meestal in kloostercomplexen - maar hadden daar in de regel een eigen huis - en waren zelfstandige rechtspersonen. Zij konden contracten afsluiten, vermogen uitlenen en andere zaken, die normale vrouwen ontzegd waren regelen; uit de bronnen blijkt dat zij zeer actief waren. Meestal maakten deze vrouwen deel uit van de elite, vaak de koningsfamilie. Als financiële basis hadden zij hun bruidsschat die ze aan geen man mochten doorgeven; de bruidsschat was de vergoeding die vrouwen kregen, omdat een erfenis alleen in de patriarchale lijn doorgegeven werd. Het is niet geheel duidelijk of de Nadītus niet toch trouwen mochten, of dat dit alleen voorbehouden was aan de Nadītus die tot de Marduk Tempel behoorden. Volgens sommigen werd seksuele onthouding verlangd, of op zijn minst kinderloosheid, wat ook terugkomt in de betekenis van het begrip nadītu - de braakliggende.In geval van sterfte verviel de bruidsschat aan haar broers of andere verwanten. Er waren ook veel schrijfsters bij. Volgens het Gilgamesj-epos wordt de schrijfkunst oorspronkelijk aan de Godin toegewezen. In de tempel van Inanna in Erech zijn de vroegste tabletten met schrift gevonden, daterend uit 3200 v.Chr.. Daar woonden toen veel Naditu vrouwen als tempelpriesteressen. Langs de rivieren de Tigris en de Eufraat worden nog veel tempels gevonden die ter verering van Inanna zijn opgericht en waar deze Naditu in actieve dienst waren. De Inannatempel bij Uruk (het Bijbelse Erech) is daarvan wel de grootste. Deze 5000 jaar oude tempel werd ook regelmatig herbouwd. Men vond er een beeld van een vrouwenhoofd en de bekende vaas van Uruk (thans in het museum in Bagdad), die reliëfs toont van aan de godin gewijde eigendommen en bossen, mannen die landvruchten aanbrengen, geiten, staan erop afgebeeld als symbolen voor het toenmalig sociaal bestel. In het latere oude Griekenland zijn het de Hetaeren die zich een vergelijkbare status weten te garanderen. De status van de assisterende hiërodulen was merkelijk lager, maar ook hun opleidingsniveau was dat doorgaans. (nl)
- Naditu var benämningen för en prästinna i det Babyloniska riket. Alla eller åtminstone de flesta gudar och gudinnor tycks ha haft nadituprästinnor inom sin kult, som ledde de religiösa ceremonierna och ritualerna. Nadituprästinnor kom ofta ur överklassfamiljer eller kungafamiljer. De fick en hemgift med sig som sitt arv då de inträdde i tempeltjänst, och bibehöll denna som egen egendom. Prästinnorna levde i egna bostäder inom tempelkomplexen, och hade rätt att äga egendom och bestämma över sin egen ekonomi. De var rättsligt oberoende av sina familjer och ägnade sig åt affärsverksamhet på egen hand. Många av dem blev framstående konstnärer, och flera författare är kända bland dem. Det är oklart om prästinnor fick gifta sig eller inte, och huruvida de var tvungna att leva i celibat eller inte, men det tycks som om detta berodde på vilken gud eller gudinna de tjänade, och att reglerna skilde sig åt mellan templen. När de avled, återgick deras hemgifter till deras familjer. (sv)
- Надиту — название законного статуса для женщин в вавилонском обществе и для шумерских храмовых рабов. Последние были в основном вовлечены в деловую активность и имели право на собственность. Исследователи придерживаются различных мнений о том, занимались ли надиту ритуальной проституцией. Ранее на этот вопрос давался положительный ответ, но такая точка зрения была сформирована под влиянием библейских взглядов на язычество: религию Месопотамии считали основанной на сексе. Так как роли жриц были неясны, было выдвинуто предположение, что жрицы участвовали в обрядах плодородия, связанных с проституцией. Однако, в основном жрицы надиту происходили из знатных семей, а от таких женщин ожидалось, что они будут целомудренны. Авторы, изучавшие источники для прояснения функций этих жриц, пришли к выводу, что эта точка зрения не подтверждается. Согласно Одену, главный источник о ритуальной проституции в Месопотамии не заслуживает доверия. В основном надиту были особыми женщинами, не включёнными в патриархальную семью, которая была нормой в вавилонском обществе. Надиту жили в монастырях, но на самом деле у них были свои дома внутри этих комплексов, и надиту жили независимо. Они могли заключать договоры, занимать деньги и производить другие деловые операции, что обычно было запрещено для женщин; записи показывают, что они были очень активны. Обычно эти женщины происходили из элиты, часто из царских семей. Финансовая независимость обеспечивалась их приданым, которое они не могли передавать мужчинам; приданое было компенсацией за невозможность получения наследства, передаваемого по мужской линии. Не вполне ясно, разрешалось ли всем надиту вступать в брак или это право было только у надиту храма Мардука. В соответствии с некоторыми источниками, безбрачие было обязательным для надиту храма Шамаша, или по крайней мере они не должны были иметь детей, что отражено в буквальном значении слова «надиту» — «невозделанная» (земля). После смерти надиту приданое переходило к её братьям или другим родственникам. Среди надиту было много писцов. В соответствии с «Эпосом о Гильгамеше», писание — атрибут богини. Одни из первых клинописных табличек были найдены в храме Инанны в Уруке, они датируются 4-м тысячелетием до н. э. Многие надиту жили в этом храме как жрицы. Вдоль Тигра и Евфрата до сих пор обнаруживают храмы, в которых поклонялись Инанне и где служили надиту. Древний 5000-летний храм в Уруке (библейский Эрех) является самым крупным из них, его регулярно перестраивали и расширяли. Там были найдены скульптурное изображение женской головы и широко известная (сейчас находится в музее в Багдаде), рельефные изображения на которой относятся к архаическому культу Богини-матери: священные предметы, леса, мужчины, собирающие урожай, козы — символы общественного устройства в те времена. Позднее, во времена греческой античности, гетеры получили похожий статус в патриархальном обществе того времени. Статус слуг-иеродул был заметно ниже, как у находящихся на более низкой ступени обучения. В Шумере были закреплены правовые различия между обычной проституткой и «надиту» (иеродулой), репутация которой охранялась тем же законом в Кодексе Хаммурапи, который защищал доброе имя замужних женщин. Кодекс Хаммурапи защищал имущественные права «надиту», которая в Кодексе называется «сестрой бога» или «посвященной женщиной». Кодекс Хаммурапи показывает, что существовали различные категории «надиту», для обозначения которых использовались различные названия. (ru)
|
| rdfs:comment
|
- Der altbabylonische Begriff Nadītum (auch Nadītu) bezeichnet eine Gruppe von Frauen besonderer Rechtsstellung in der altorientalischen Gesellschaft des frühen 2. Jahrtausends vor Christus. Es handelt sich nach gegenwärtigem Forschungsstand dabei um in Klausur lebende, zur Keuschheit verpflichtete Frauen, denen wohl eine kultische Funktion im Umfeld des Šamaš (Sippar) und des Marduk (Babylon) zukam, die besonders jedoch durch ihren Rechtsverkehr bekannt sind. (de)
- Naditu es el nombre con el que se conoce a una clase social, reconocida legalmente y ocupada por mujeres que vivían en los templos, existente en la sociedad babilónica. Naditu era la mujer que no vivía en el seno de la familia patriarcal, la considerada como normal. Una naditu vivía generalmente en edificios similares a los monasterios, pero poseía un hogar propio dentro de estos complejos y era jurídicamente independiente. Podía contratar, pedir prestado dinero y realizar transacciones de negocios negadas normalmente al resto de las mujeres; los registros existentes demuestran que eran muy activas. En general, estas mujeres eran parte de la élite, a menudo miembros de la familia real. El estatus de los hieródulos era considerablemente inferior, al igual que su nivel de educación. (es)
- Nadītu, or Naditu, is the designation of a legal position for women in Babylonian society and for Sumerian temple slaves. The latter were primarily involved in business activities and were allowed to own property. (en)
- Nadītu of Naditu is een rechtspositie voor vrouwen in de Babylonische maatschappij en voor de Soemerische tempelvrouwen. Deze laatsten waren betrokken bij zakelijke activiteiten en bezaten onroerend goed in eigen naam. Er waren ook veel schrijfsters bij. Volgens het Gilgamesj-epos wordt de schrijfkunst oorspronkelijk aan de Godin toegewezen. In de tempel van Inanna in Erech zijn de vroegste tabletten met schrift gevonden, daterend uit 3200 v.Chr.. Daar woonden toen veel Naditu vrouwen als tempelpriesteressen. (nl)
- Надиту — название законного статуса для женщин в вавилонском обществе и для шумерских храмовых рабов. Последние были в основном вовлечены в деловую активность и имели право на собственность. Исследователи придерживаются различных мнений о том, занимались ли надиту ритуальной проституцией. Ранее на этот вопрос давался положительный ответ, но такая точка зрения была сформирована под влиянием библейских взглядов на язычество: религию Месопотамии считали основанной на сексе. Так как роли жриц были неясны, было выдвинуто предположение, что жрицы участвовали в обрядах плодородия, связанных с проституцией. Однако, в основном жрицы надиту происходили из знатных семей, а от таких женщин ожидалось, что они будут целомудренны. Авторы, изучавшие источники для прояснения функций этих жриц, пришли к выв (ru)
- Naditu var benämningen för en prästinna i det Babyloniska riket. Alla eller åtminstone de flesta gudar och gudinnor tycks ha haft nadituprästinnor inom sin kult, som ledde de religiösa ceremonierna och ritualerna. Nadituprästinnor kom ofta ur överklassfamiljer eller kungafamiljer. De fick en hemgift med sig som sitt arv då de inträdde i tempeltjänst, och bibehöll denna som egen egendom. Prästinnorna levde i egna bostäder inom tempelkomplexen, och hade rätt att äga egendom och bestämma över sin egen ekonomi. De var rättsligt oberoende av sina familjer och ägnade sig åt affärsverksamhet på egen hand. Många av dem blev framstående konstnärer, och flera författare är kända bland dem. Det är oklart om prästinnor fick gifta sig eller inte, och huruvida de var tvungna att leva i celibat eller int (sv)
|