| dbo:abstract
|
- Military exemptions (Polish: egzempcje wojskowe) was the soldier's legal immunity in Polish–Lithuanian Commonwealth of 16th-17th century. Military exemptions allow to evaluate the legal position of mercenary soldiers, functioning of legal norms of a temporary character and the interrelations between the statutory law and customary law in Poland. In 16th and 17th centuries both the general exemptions, granted by Sejm (parliament), and hetman’s exemptions, deprived of the Sejm’s sanction, existed. The constitutions on the exemptions always had a temporary nature. As a consequence of the advancing paralysis of the parliament’s works, the exemptions issued by hetman became more and more common. Exemptions were the releases to be applied before all types of courts, apart from military courts. They withheld the proceedings (even enforcement proceedings when the verdict did not benefit from the res iudicata character) with regard to all persons taking part in the military expeditions and their families. This enhanced the attractiveness of military service and prevented soldiers from leaving the army. Exemptions were known to the customary law, however, they were formulated by Sejm by means of constitutions. The parliament, depending on the circumstances, enlarged or limited the group of the beneficiaries, applied more or less strict criteria, changed the time limits of the exemptions’ validity, prevented their abuse, and most importantly, it firmly opposed a rejection of the releases by courts. (en)
- 병역면제란 (兵役免除)는 징병대상자에 대한 병역의 부과를 면제하는 일을 말한다. (ko)
- Egzempcje wojskowe były dylacjami występującymi w prawie I Rzeczypospolitej. Żołnierze na mocy konstytucji sejmowej lub z upoważnienia hetmana otrzymywali dokument zawieszający dalsze postępowanie sądowe przed każdym rodzajem sądów z wyłączeniem sądownictwa wojskowego. Wstrzymywały one postępowanie (nawet egzekucyjne, gdy wyrok nie miał powagi rzeczy osądzonej) wobec osób biorących udział w wyprawie wojennej oraz ich rodziny. Podnosiło to atrakcyjność służby wojskowej i zapobiegało opuszczaniu przez żołnierzy armii. Egzempcje były instytucją znaną prawu zwyczajowemu. Kształtowały ją jednak – przez konstytucje – sejmy. Sejm ustalał zakres osobowy, stosował bardziej lub mniej rygorystyczne kryteria, zmieniał zakres czasowy obowiązywania egzempcji, zapobiegał jego nadużywaniu, a co najważniejsze – zdecydowanie reagował na nieuznawanie tej formy odroczeń przez sądy. Obok siebie w XVI i XVII w. występowały zarówno egzempcje generalne wydawane przez sejm, jak i hetmańskie, wydawane bez sankcji sejmowej. Konstytucje o exemptach miały zawsze charakter czasowy. Wobec postępującego paraliżu prac sejmu w XVII w. coraz bardziej powszechne stały się egzempty wydawane przez hetmanów. (pl)
|