piper

PIPER m.

1. bot. Bimë kacavarëse, që rritet në vende tropikale dhe bën kokrra të zeza, djegëse e me erë të mirë; kokrrat e kësaj bime ose pluhuri djegës që bëhet duke bluar këto kokrra; piper i zi. Bima e piperit. Bluaj piper. I hedh piper pilafit.

2. Pluhur që bëhet duke bluar piperka të kuqe, piper i kuq. spec. Piper djegës. I hedh gjellës piper. E dogji piperi. S'e përdor piperin.

3. fig. Njeri me huqe, llafazan e idhnak që zemërohet vetë shpejt ose inatos të tjerët e i fut në grindje. Ishte një piper ai që...

• U bë piper (spec) shih te SPEC~I.

PIPERE f. bot.

Piperkë.