Psikologjia industriale dhe organizative

Psikologët e kësa disipline aplikojnë teori dhe parime psikologjike për organizatat dhe individët brenda tyre. ^[2] Psikologët industrial organizativ janë trajnuar në modelin shkencëtar-praktikues . Ata kontribuojnë në suksesin e një organizate duke përmirësuar rekrutimin, performancën e punës, motivimin dhe kënaqësinë në punë të punonjësve. Kjo përfshin ndërfaqen punë-jopunë, siç është kalimi në karrierë, pensioni dhe konflikti dhe ekuilibri punë-familje . Një psikolog industrial organizativ kryen kërkime mbi sjelljet dhe qëndrimet e punonjësve dhe se si ato mund të përmirësohen përmes praktikave të punësimit, programeve të trajnimit, reagimeve dhe sistemeve të menaxhimit.

Psikologjia industrial organizative është një nga 17 specialitetet profesionale të njohura nga Shoqata Psikologjike Amerikane (APA). ^[3] Në Shtetet e Bashkuara, profesioni përfaqësohet nga Divizioni 14 i APA dhe njihet zyrtarisht si Shoqëria për Psikologjinë Industriale dhe Organizative (SIOP). Shoqëri të ngjashme psikologjike industrial organizative mund të gjenden në shumë vende.

Zhvillimi historik i psikologjisë industrial organizative mund të vërehet në SHBA, MB, ^[4] Australi, Gjermani, Holandë, ^[5] dhe vende të Evropës Lindore si Rumania. ^[6] Rrënjët e psikologjisë industrial organizative vijnë pothuajse në fillimin e psikologjisë si shkencë, kur Wilhelm Wundt themeloi një nga laboratorët e parë psikologjikë në vitin 1879 në Leipzig, Gjermani. Në mesin – viteve 1880, Wundt trajnoi dy psikologë, Hugo Münsterberg dhe James McKeen Cattell, të cilët vazhduan të kenë një ndikim të madh në shfaqjen e psikologjisë industrial organizative. ^[7] Lufta e Parë Botërore ishte një shtysë për zhvillimin e fushës në të njëjtën kohë në MB dhe SHBA. ^[8]

Në vend që t'i shikonte dallimet e performancës si "gabime" njerëzore, Cattell ishte një nga të parët që njohu rëndësinë e dallimeve midis individëve si një mënyrë për të kuptuar më mirë sjelljen e punës. Walter Dill Scott, i cili ishte një bashkëkohës i Cattell-it dhe u zgjodh President i Shoqatës Psikologjike Amerikane (APA) në 1919, ishte padyshim psikologu më i shquar i psikologjisë industrial organizative të kohës së tij. Scott, së bashku me Walter Van Dyke Bingham, punuan në atë që atëherë ishte Instituti i Teknologjisë Carnegie, duke zhvilluar metoda për zgjedhjen dhe trajnimin e personelit të shitjeve. ^[9]

Ana "organizative" e fushës ishte e fokusuar në sjelljen, ndjenjat dhe mirëqenien e punonjësve. Gjatë Luftës së Parë Botërore, me interesin e qeverisë së Mbretërisë së Bashkuar për produktivitetin e punëtorëve në fabrikat e municioneve, Charles Myers studioi lodhjen dhe mirëqenien e punëtorëve. ^[10] Pas luftës, Elton Mayo zbuloi se periudhat e pushimit përmirësonin moralin dhe ulnin qarkullimin në një fabrikë tekstili në Filadelfia. ^{[11] [12]} Më vonë ai iu bashkua studimeve të vazhdueshme të Hawthorne, ku u interesua se si emocionet e punëtorëve dhe marrëdhëniet joformale ndikuan në produktivitetin. Rezultatet e këtyre studimeve çuan në lëvizjen e marrëdhënieve njerëzore . ^[13]

Lufta e Dytë Botërore solli një interes të ri për testimin e aftësive. Ushtria amerikane duhej të vendoste me saktësi rekrutët në punë të reja teknologjikisht të avancuara. Kishte gjithashtu shqetësim për moralin dhe lodhjen e punëtorëve të industrisë së luftës.  Në vitet 1960, Arthur Kornhauser ekzaminoi ndikimin në produktivitetin e punësimit të punëtorëve mendërisht të paqëndrueshëm. ^[14] Kornhauser ekzaminoi gjithashtu lidhjen midis kushteve të punës industriale dhe shëndetit mendor të punonjësve, si dhe përhapjen në jetën personale të një punonjësi për të pasur një punë të pakënaqshme. ^{[15] [16] [17]} Zickar vuri në dukje se shumica e bashkëkohësve të industrisë organizative të Kornhauser favorizonin menaxhimin dhe Kornhauser ishte kryesisht i vetëm në interesin e tij në mbrojtjen e punëtorëve. ^[14] Vinchur dhe Koppes (2010) vunë re se interesi i psikologëve për stresin e punës është një zhvillim relativisht i fundit (f. 22). ^[18]

Divizioni i psikologjisë industriale i ish Shoqatës Amerikane të Psikologjisë së Aplikuar u bë një ndarje brenda APA, duke u bërë Divizioni 14 i APA. Fillimisht u quajt Divizioni i Psikologjisë Industriale dhe Biznesit. ^[19] Në vitin 1962, emri u ndryshua në Divizionin e Psikologjisë Industriale. Në vitin 1973, ajo u riemërua përsëri, këtë herë në Divizionin e Psikologjisë Industriale dhe Organizative. Në vitin 1982, njësia u bë më e pavarur nga APA dhe emri i saj u ndryshua përsëri, këtë herë në Shoqëria për Psikologjinë Industriale dhe Organizative . ^[19]

Nga vitet 1980 deri në 2010, ndodhën ndryshime të tjera në psikologjinë e industrial organizative. Studiuesit adoptuan gjithnjë e më shumë një qasje shumënivelëshe, duke u përpjekur të kuptonin fenomenet e sjelljes si nga niveli i organizatës ashtu edhe nga niveli i punonjësit individual. ^[20] Ka pasur gjithashtu një interes të shtuar për nevojat dhe pritshmëritë e punonjësve si individë. Për shembull, një theks mbi drejtësinë organizative dhe kontratën psikologjike zuri rrënjë, si dhe shqetësimet më tradicionale të përzgjedhjes dhe trajnimit. ^[20] U miratuan risitë metodologjike (p.sh., meta-analizat, modelimi i ekuacioneve strukturore ). Me miratimin e Aktit Amerikan me Aftësi të Kufizuara në 1990 dhe legjislacionit paralel kudo në botë, psikologjia industrial organizative pa një theks të shtuar mbi "drejtësinë në vendimet e personelit". ^[20] Hulumtimi i trajnimit mbështetej gjithnjë e më shumë në përparimet në psikologjinë arsimore dhe shkencën njohëse . ^[20]

• Industria
• Psikologjia
• Psikologjia humaniste
• Psikologjia pedagogjike
• Psikologjia eksperimentale

• Anderson, N.; Ones, D. S.; Sinangil, H. K.; Viswesvaran, C. (eds.). (2002). Handbook of Industrial, Work and Organizational Psychology, Volume 1: Personnel Psychology. Thousand Oaks, California: SAGE Publications
• Anderson, N.; Ones, D. S.; Sinangil, H. K.; Viswesvaran, C. (eds.). (2002). Handbook of Industrial, Work and Organizational Psychology, Volume 2: Organizational Psychology. SAGE Publications
• Borman, W. C.; Ilgen, D. R.; Klimoski, R. J. (eds.). (2003). Handbook of psychology: Vol 12 Industrial and organizational psychology. Hoboken, New Jersey: John Wiley & Sons.
• Borman, W. C.; Motowidlo, S. J. (1993). "Expanding the criterion domain to include elements of contextual performance". In: Schmitt, N.; Borman, W. C. (eds.). Personnel Selection. San Francisco: Jossey-Bass (pp. 71–98).
• Bryan, L. L. K.; Vinchur, A. J. (2012). "A history of industrial and organizational psychology". Kozlowski, S. W. J. (ed.). The Oxford Handbook of Organizational Psychology (pp. 22–75). New York: Oxford University Press.
• Campbell, J. P.; Gasser, M. B.; Oswald, F. L. (1996). "The substantive nature of job performance variability". In Murphy, K. R. (ed.). Individual Differences and Behavior in Organizations (pp. 258–299). Jossey-Bass.
• Copley, F. B. (1923). Frederick W. Taylor: Father of Scientific Management, Vols. I and II. New York: Taylor Society.
• Dunnette, M. D. (ed.). (1976). Handbook of Industrial and Organizational Psychology. Chicago: Rand McNally.
• Dunnette, M. D.; Hough, L. M. (eds.). (1991). Handbook of Industrial/Organizational Psychology (4 Volumes). Palo Alto, California: Consulting Psychologists Press.
• Eunson, Baden: Behaving – Managing Yourself and Others. McGraw-Hill, Sidney 1987.
• Guion, R.M. (1998). Assessment, Measurement and Prediction for Personnel Decisions. Mahwah, New Jersey: Lawrence Erlbaum Associates.
• Hunter, J. E.; Schmidt, F. L. (1990). Methods of Meta-analysis: Correcting Error and Bias in Research Findings. Newbury Park, California: SAGE Publications.
• Jones, Ishmael (2008). The Human Factor: Inside the CIA's Dysfunctional Intelligence Culture. New York: Encounter Books.
• Koppes, L. L. (ed.). (2007). Historical Perspectives in Industrial and Organizational Psychology. Lawrence Erlbaum Associates.
• Lant, T. K. "Organizational Cognition and Interpretation". In Baum (ed)., The Blackwell Companion to Organizations. Oxford: Blackwell Publishers.
• Lowman, R. L. (ed.). (2002). The California School of Organizational Studies Handbook of Organizational Consulting Psychology: A Comprehensive Guide to Theory, Skills and Techniques. Jossey-Bass.
• Rogelberg, S. G. (ed.). (2002). Handbook of Research Methods in Industrial and Organizational Psychology. Malden, Massachusetts: Blackwell.
• Sackett, P. R.; Wilk, S. L. (1994). "Within group norming and other forms of score adjustment in pre-employment testing". American Psychologist, 49, 929–954.
• Schmidt, F. L.; Hunter, J. E. (1998). "The validity and utility of selection methods in personnel psychology: Practical and theoretical implications of 85 years of research findings". Psychological Bulletin, 124, 262–274.

1. ^ Spector P. E. (2021). Industrial and Organizational Psychology: Research and Practice 8th ed. Hoboken, NJ: John Wiley.
2. ^ Truxillo, D. M.; Bauer, T. N.; Erdogan, B. (2016). Psychology and Work: Perspectives on Industrial and Organizational Psychology. New York: Psychology Press / Taylor & Francis.
3. ^ "Recognized Specialties and Proficiencies in Professional Psychology". APA.org (në anglisht). American Psychological Association. Marrë më 2018-12-02.
4. ^ Chimiel, N. (2000). "History and context for work and organizational psychology". In Chmiel, N. (ed.). Introduction to work and organizational psychology: A European perspective. Malden, Massachusetts: Blackwell.
5. ^ Shimmin, S.; van Strien, P. J. (1998). "History of the psychology of work and organization". In Drenth, P. J. D.; Thierry, H.; de Wolff, C. J. (eds.). Handbook of work and organizational psychology (pp. 71–99). Hove, England: Psychology Press.
6. ^ Pitariu, H. D. (1992). "I-O psychology in Romania: Past, Present, and Intentions". The Industrial-Organizational Psychologist, 29 (4), 29–33.
7. ^ Landy, F. J. (1997). "Early influences on the development of industrial and organizational psychology". Journal of Applied Psychology, 82, 467–477.
8. ^ Spector, P.E. (2021). Industrial and organizational psychology: Research and practice (8th ed.). Hoboken, NJ: Wiley.
9. ^ Feruson, L. (1965). The Heritage of Industrial Psychology. Hartford, CT: Finlay Press.
10. ^ Myers, C. S. (1926). Industrial Psychology in Great Britain. London: Jonathan Cape.
11. ^ Mayo, E. (1924). Recovery and industrial fatigue. Journal of Personnel Research, 3, 273–281.
12. ^ Griffin, M. A.; Landy, F. J.; Mayocchi, L. (2002). "Australian influences on Elton Mayo: The construct of revery in industrial society". History of Psychology, 5 (4), 356–375.
13. ^ Cullen, David O'Donald. A new way of statecraft: The career of Elton Mayo and the development of the social sciences in America, 1920–1940. ProQuest Dissertations and Theses; 1992; ProQuest Dissertations & Theses Full Text.
14. ^ ^{a b} Zickar, M. J. (2003). Remembering Arthur Kornhauser: Industrial psychology’s advocate for worker well-being. Journal of Applied Psychology, 88, 363–369. doi:10.1037/0021-9010.88.2.363
15. ^ Kornhauser, A. (1965). Mental health of the industrial worker. New York: Wiley.
16. ^ Bowling, K., Eschleman, J.; Wang, Q (2010). "A meta-analytic examination of the relationship between job satisfaction and subjective well-being". Journal of Occupational and Organizational Psychology, 83 (4), 915–934.
17. ^ Liljegren, M.; Ekberg, K. (2009). "Job mobility as predictor of health and burnout". Journal of Occupational and Organizational Psychology, 82 (2), 317–329.
18. ^ Vinchur, A. J, & Koppes, L. L. (2010). A historical survey of research and practice in industrial and organizational psychology. In Zedeck, S. (ed.). APA handbook of industrial and organizational psychology. Washington, DC: American Psychological Association.
19. ^ ^{a b} Kopes, L. L. (2006). A brief history of the Society for Industrial and Organizational Psychology. Accessed June 3, 2013.
20. ^ ^{a b c d} Bryan, L. L. K.; Vinchur, A. J. (2012). "A history of industrial and organizational psychology". Kozlowski, S. W. J. (ed.). The Oxford Handbook of Organizational Psychology (pp. 22-75). New York: Oxford University Press.