Magdalena (rijeka)
Magdalena (šp. Río Magdalena ili Rio Grande de la Magdalena) je najveća rijeka koja čitavim svojim tokom teče u Kolumbiji, duga 1497 km.[1]
| Magdalena Río Magdalena | |
|---|---|
 | |
| Lokacija | |
| Države |  Kolumbija |
| Gradovi | Barranquilla, Honda, Neiva |
| Hidrografija | |
| Izvor – aps. visina | bifurkacija u Kordiljerima 3685 m |
| Ušće – aps. visina – vrsta | Karipsko more 0 m delta |
| Dužina | 1497[1] km |
| Pritoke | Páez, Saldaña, La Miel, Nare, Cauca, San Jorge, Cabrera, Bogotá, Negro, Carare, Sogamoso, Cesar |
| Hidrologija | |
| Protok – srednji | 7200 m³/s |
| Sliv – površina | 257.438 km² |
| Ulijeva se u | Karipsko more |
| Transport | |
| Plovnost | od ušća do Neive (oko 1000 km) |
Hidrografija
urediMagdalena izvire na bifurkaciji između andskih Centralnih i Istočnih kolumbijskih Kordiljera. Od izvora teče pravolinijski u smjeru sjevera, sve do svog ušća u Karipsko more kod grada Barranquilla.
Svoje najveće pritoke rijeke San Jorge, Cesar i Caucu prima u močvarnom poplavnom području sjevernih nizina.[1]
Ušće Magdalene mora se stalno jaružati da se omogući plovidba oceanskim brodovima do luke Barranquilla, koja leži samo desetak kilometara od delte. Inače je Magdalena plovna za brodove plićeg gaza sve do grada Neiva, uz prekid kod mjesta Honda, gdje su brzaci.[1]
Magdalena ima sliv velik oko 257.438 km² i prosječni istjek od 7200 m3/s na svom ušću u Karipsko more. Vode Magdalene bogate su ribom, pa je ona najvažnija zona slatkovodnog ribarstva u Kolumbiji.[1]
Magdalena je bila glavna transportna arterija od vremena španjolske kolonizacije. Za kolonijalnih vremena sve do sredine 19. vijeka, roba su provozila jedrenjacima plitkog gaza. Parobrodi su se pojavili od 1822., ali su počeli raditi sa profitom tek nakon 1850., kad se desio duhanski bum koji je osigurao dovoljno rasutog tereta da bi vožnja bila isplativa.
Od 20. vijeka brodski promet na rijeci polako gubi na značenju u borbi sa konkurentskijim, automobilskim, željezničkim i aviotransportom.[1]