Tradicijska muzika
Tradicijska, tradicionalna ili narodna muzika ili glazba nazivi su koji se u najširem smislu primjenjuju za svaku vrstu muzike koja je nastala u običnom narodu i koju sluša obični narod. U pravilu je izvode svi članovi određene zajednice, a ne samo profesionalni muzičari, a prenosi se usmenom predajom.
Narodna muzika je obično čvrsto vezana uz točno određenu regiju ili kulturu, a u posljednje vrijeme se pod tim pojmom podrazumijeva muzika na koju nisu imali nikakav utjecaj masovni mediji.
Time se nastoji narodnu muziku razlikovati od zabavne muzike, iako je zbog pojave masovnih medija i kulturnih trendova globalizacije došlo do profesionalizacije narodne muzike, odnosno stvaranja popularnih muzičkih tradicija koje nisu direktno vezane uz određenu regiju ili kulturu.
Tradicijska ili tradicionalna muzika naroda je u stvari narodna muzika. To je izvorna muzika, muzika specifična za neki kraj, u čemu je poseban svaki dio na zemljinoj planeti koji se očituje različitošću svog vokalnog i instrumentalnog muziciranja. Tako narodi Afrike, se razlikuju od naroda Amerike, ili Azije tj. Orijenta (orijentalni instrumenti, arapska kultura, muslimanska muzika), egipatska muzika, židovska muzika, indijska muzika (sitar), kineska muzika, japanska muzika), Evrope (antička muzika, grčka muzika, bizantska muzika, rimska muzika) ili naših seoskih vokala (bečarac, ojkača, ganga, ili sviranje (tambura, gusle, diple, frula, dvojnice, gajde, šargija, saz, itd.). Ta muzika dakle nije nametnuta, već tu stvorena, ili ako je i prenesena to nije onaj nivo kojim nas zasipa današnja zabavna muzika. Tradicijska muzika varira od primitivnog muziciranja, do razvijenih kompozicija.
Vezano za tradicionalnu ili narodnu muziku, često je u pratnji i igranje u vidu kola, plesa, itd.
U tradicijsku muziku možemo ubrojiti i muziku starih naroda, antike, muziku Sumera, Mezopotamija, itd.