Sinesije iz Kirene

Sinesije iz Kirene (grč. Συνέσιος, 370–412) bio je episkop grada Ptolemaide u Kirenaici. Potekao je iz jedne porodice koja je vodila poreklo od prvih grčkih doseljenika u Libiji. Bio je Helen po obrazovanju, Rimljanin po političkom opredeljenju. Miran život, koji je na imanju provodio u lovu i bavljenju neoplatonskom filozofija, prekinule su navale varvara iz pustinje. Država nije imala snage da ih suzbije, pa je Sinesije s drugim mladim ljudima ustao sam u odbranu svoje domovine. Tako se istakao da su od njega, paganina, zatražili da postane episkop. Iz osećaja dužnosti i zbog pritiska javnosti prihvatio je to uz teške unutrašnje sukobe odrekavši se svoje filozofije i helenskog životnog stava.

Sav Sinesijev unutrašnji svet odražava se u njegovim Pismima, pisanim uzornim epistolografskim stilom. U pismima se daje živa slika celog tog razdoblja; u njima se može pratiti slom antike i rađanje novog sveta. Značajno mu je delo Dion ili o životu prema njegovom uzoru, u kome se slavi veza između filozofije i retorike, koju je nekad svojim delovanjem uspostavio Dion Hrizostom. U ovom se traktatu o antičkom putu ka filozofiji i književnosti, koji čarobnim bojama slika idilu jednog muzama obuzetog uglađenog intelektualca, nalazi prvo temeljno razračunavanje jednog estete koji živi u paganskoj tradiciji s metafizičkim aspiracijama i idealima egipatskog monaštva. Sinesijev govor O kraljevstvu, koji je održao u Carigradu pred carem Arkadijem, svedoči o njegovom visokom osećanju dužnosti. Taj je govor pun konkretnih saveta o tome šta sve jedan mudar vladar mora znati, ali sadrži i eksplicitnu izjavu da prva careva dužnost mora biti borba protiv korupcije. Pevao je i himne u antičkim stihovima i na dorskom dijalektu svog zavičaja, u kojima često povezuje neoplatonska shvatanja sa hrišćanskim učenjem, pri čemu izbegava svako dogmatsko utvrđivanje.