Savo Burić

Rođen je 11. januara 1915. godine u Zagredi, kod Danilovgrada. Potiče iz siromašne seljačke porodice. Osnovnu školu završio je u Danilovgradu, a gimnaziju na Cetinju. Potom je studirao na Pravnom fakultetu u Beogradu i pripadao revolucionarnom studentskom pokretu na Beogradskom univerzitetu. U članstvo Komunističke partije Jugoslavije (KPJ) primljen je 1939. godine. Vojni rok odslužio je u Školi rezervnih oficira.^[1]

Posle Aprilskog rata i okupacije Jugoslavije, 1941. godine, vratio se iz okupiranog Beograda u rodni kraj i tamo aktivno učestvovao u pripremi Trinaestojulskog ustanka. Posle prvih borbi, istakao se kao hrabar borac, zbog čega je ubrzo postavljen za komandira čete, u Lovćenskom partizanskom bataljonu. Posle formiranja Crnogorsko-sandžačkog odreda ušao je u njegov sastav, a 21. decembra 1941. godine je postao komandir Druge čete u Prvom lovćenskom bataljonu Prve proleterske udarne brigade.

Avgusta 1942. godine postao je komandant Prvog lovćenskog bataljona, jula 1943. godine komandant Pete proleterske crnogorske udarne brigade, a septembra 1943. godine komandant Druge dalmatinske udarne brigade. Posle izvesnog vremena postavljen je za komandanta Četvrte proleterske crnogorske udarne brigade, a u julu 1944. godine za komandanta Treće udarne divizije.

Posle oslobođenja Jugoslavije, nastavio je profesionalnu karijeru u Jugoslovenskoj narodnoj armiji (JNA). Završio je Višu vojnu akademiju JNA i obavljao niz odgovornih dužnosti.

Prvi oficirski čin — čin potpukovnika, dobio je kada su 1. maja 1943. godine uvedeni oficirski činovi u NOVJ. Oktobra 1944. je unapređen u čin pukovnika, 22. decembra 1944. u čin general-majora, a čin general-potpukovnika dobio je 1947. godine.

Umro je 16. juna 1963. godine u Beogradu. Sahranjen je u Aleji narodnih heroja na Novom groblju u Beogradu.

Nosilac je Partizanske spomenice 1941. i drugih jugoslovenskih odlikovanja, među kojima su — Orden ratne zastave, Orden partizanske zvezde sa zlatnim vencem, Orden zasluga za narod sa zlatnom zvezdom, Orden bratstva i jedinstva sa zlatnim vencem, Orden zasluga za narod sa srebrnim zracima i Orden za hrabrost. Ordenom narodnog heroja je odlikovan 20. decembra 1951. godine.

•  
  Savo Burić i Blažo Janković u Beranama, 1944. godine
•  
  Savo Burić sa Pejom Raičevićem, političkim komesarom Devete crnogorske brigade, u Bjelovaru, 1945. godine
•  
  Savo Burić (na mestu suvozača) izdaje zapovest za napad na Celje komandantu Devete crnogorske udarne brigade, Dušanu Dragoviću (prvi sleva), 1945. godine

 

Savo Burić na Wikimedijinoj ostavi

• Jugoslovenski savremenici: Ko je ko u Jugoslaviji. „Sedma sila“, Beograd 1957. godina, 93. str.
• Vojna enciklopedija (knjiga druga). Beograd 1971. godina.
• „Narodni heroji Jugoslavije”. Beograd: Mladost. 1975. 

Šablon:Ćivotni vijek