Rudolf IV Habsburški

Rođen je kao najstariji sin austrijskog vojvode Albrechta II iz Dinastije Habsburg, imao je dva brata Albrehta i Leopolda.^[1]

Oženio se 1357. Katerinom Luksemburškom, kćerkom cara Svetog Rimskog Carstva Karla IV.

Nezadovoljan što mu Carska dijeta nije svojom Zlatnom bulom iz 1356. dodjelilo veća prava, naredio je da se falsificira dokument Privilegium maius, po kojem je dobio titulu nadvojvode. Ta krivotvorina je tek kasnije razotkrivena, iako je od samih početaka bilo puno onih koji su sumnjali u nju, ipak mu je uspjelo da u skladu sa titulom stekne veća prava, zahvaljući između ostalog i moćnom puncu Karlu IV.

Među najveće uspjehe njegove vladavine ubraja se što je zakulisnim igrama uspio proširiti svoje domene: 1362. na Furlaniju, a 1363. i na Tirol, kao i osnovanje Univerziteta u Beču 1365., i nastavak gradnje katedrale Stephansdom u Beču.^[1]

Godine 1364., pred kraj svog života, sklopio je dogovor o sukcesiji sa svojim puncem Karlom IV, koji je kasnije nazvan Rudolfova kućna pravila (Rudolfinische Hausordnung) (sporazum o nasljednom pravu na habsburgške domene) u njemu je jasno određeno da ga nakon smrti imaju naslijediti kao zajednički vladari njegova braća Albreht i Leopold.^[1]

Njegov portret je prvi kolorirani portret nekog centralnoevropskog vladara.^[1]

Pokopan je u bečkoj katedrali Stephansdom.^[1]

 

Rudolf IV Habsburški na Wikimedijinoj ostavi

• Rudolf IV. der Stifter (en)