Nikomed I od Bitinije

Nikomed I (grčki: Nικoμήδης; 278–cca. 255. pne.) bio je drugi kralj Bitinije, odnosno najstariji sin kralja Zipoita, koga je naslijedio 278. pne.

Nikomed je na samom početku vladavine dao ubiti svoja dva mlađa brata, dok je treći - Zipoit - preživio i protiv njega digao pobunu. Nikomedu je prijetio i seleukidski vladar Antioh, zbog čega je Nikomed sklopio savez sa Heraklejom Pontskom i makedonskim kraljem Antigonom II. Zahvaljujući tome je uspio očuvati nezavisnost Bitinije.

Zipoitovu pobunu je bilo teže ugušiti, te je u tu svrhu kao najamnike uzeo keltska plemena pod Leonorijem koja su oko 277. pne. opsjedala Bizantij. Uz njihovu pomoć Zipoit je poražen i pogubljen, a za nagradu su dobili zemlju u unutrašnjosti kasnije prozvanu Galatija.

Nikomedova vladavina je nakon toga obilježena dugim periodom mira i prosperiteta. Po uzoru na mnoge tadašnje vladare, osnovao je grad koji je po sebi nazvao Nikomedija, a koji će postati jedan od važnijih u Maloj Aziji.

Nikomed se ženio dva puta. S prvom suprugom, Frigijkom po imenu Ditizele, imao je dva sina - Prusiju i Zielu. Druga supruga Etazeta ga je, pak, nagovorila da prijestolje ostavi njenoj djeci. Oni su u trenutku njegove smrti bili djeca, te je Nikomed oporukom ovlastio Antigona II i egipatskog kralja Ptolemeja II da, zajedno s polisima Herakleja Pontska, Kios i Bizantij, budu njihovi skrbnici. Usprkos toga, Ziela je ubrzo nakon toga osvojio vlast.