Domingo Faustino Sarmiento

Domingo Faustino Sarmiento (15. februar 1811 – 11. septembar 1888) bio je argentinski publicist, liberalni političar i državnik, koji je od 1868. do 1874. služio kao predsjednik Argentine. Postao je poznat zahvaljujući knjizi Facundo, napisanoj za vrijeme egzila u Čileu 1845. godine, u kojoj je nastojao opisati konflikt između "barbarstva" koje su predstavljali gauchosi i caudillosi u tadašnjoj Argentini te "civilizacije" koju su predstavljali prosvijećeni liberalni intelektualci. Istakao se radom na uvođenjeg općeg i obaveznog obrazovanja, te ga se danas smatra ocem obrazovnog sistema u Argentini. Predsjednički mandat mu je obilježio Paragvajski rat, zbog koga je bio nepopularan, ali i izgradnja moderne telegrafske i željezničke mreže u Argentini.

Domingo F. Sarmiento
7. predsjednik Argentine
Na dužnosti 12. oktobar 1868 – 11. oktobar 1874
Potpredsjednik	Adolfo Alsina
Prethodnik	Bartolomé Mitre
Nasljednik	Nicolás Avellaneda
Rođen/a	15. februar 1811 San Juan
Umro/la	11. 9. 1888. (dob: 77) Asunción, Paragvaj
Državljanstvo	Argentinac
Politička stranka	Liberalna stranka
Suprug/a	María Jesus del Canto Benita Martínez Pastoriza
Djeca	Ana Faustina Sarmiento[1] Domingo Fidel Sarmiento[2][3]
Profesija	novinar
Potpis