Bosilegrad

 

Celu opštinu karakteriše brdsko-planinski predeo sa nadmorskom visinom od 660 do 1.922 metara. Najveći planinski vrh je planina Besna Kobila sa 1.922 m nadmorske visine. Ističe se, takođe, Bosilegradska kotlina u dužini od 5,5 km., srednje širine 1,5 km i 730 m nadmorske visine. Kroz grad protiče reka Dragovištica koja se zajedno sa svojim pritokama nalazi u slivu Strume. Nepovoljna konfiguracija terena i struktura zemljišta uslovljavaju neizgrađenost putne mreže. Tako da su i osnovne saobraćajnice kojom je opština povezana sa unutrašnjošću, a i prema Republici Bugarskoj izuzetno slabog kvaliteta što direktno uslovljava razvijenost opštine.

Kao najstarije pleme, koje je živelo na ovim prostorima spominje se pleme Pejonci, koji su živeli između reka Strume i Vardara. Oko 506. godine p. n. e. veliki deo Pejonaca je bio okupiran od strane Persijaca. U 4. veku p. n. e. Poenija je bila pod vladavinom drugog plemena Dentelita ili Dantelita. Vojvodstvo Dentelita je bilo od planine Rile do Osogovske planine, na severu do pritokama reke Timok i Sofijskog vojvodstva. Kasnije, ovaj kraj je bio naseljen Tračanima, koji su se najviše bavili stočarstvom i rudarstvom. U oblasti je pronađen veliki broj primeraka starog kovanog novca koji svedoči o njihovom postojalju na ovim prostorima. To su najpouzdaniji podaci po kojima može da se vidi koji su narodi živeli na ovim prostorima.

Po prvi put u ovaj kraj dolaze Bugari 809 g. kada je Sofija bila zauzeta od strane Kana Kruma. Za vreme vladavine bugarskog Cara sv. Boris I Mihaila (845. - 884.) oblast Makedonija do reke Strume i Ohrida je ulazila u sastav Prvog bugarskog carstva, tako da su i ovi krajevi bili deo tih teritorija. Oko 200 godina ove teritorije su bile pod Vizantijskom vlašću. Tokom 1084. godine oko osamdeset hiljada Pečenega prelazi Dunav i ulaze duboko u Vizantijsku državu kako bi krali. Vizantijska vojska, pomognuta bugarima, uspela je da ih razoruža i da ih naseli u okolini današnje Sofije. Ubrzo su primili pravoslavnu veru, a ime šopi ostaje do dana današnjeg.

U vreme vladavine Cara Kalojana, ovaj kraj je pripadao Bugarskoj, ali je posle smrti bugarskog Cara Ivana Asena II (1247. god.) pripao Vizantiji. 1282. godine kralj Stefan Uroš II Milutin, srpski vladar, osvaja oblast oko Velbužda (današnjeg Ćustendila). Posle ovoga ovaj kraj osvajaju Turci. Tokom vladavine Turaka bosilegradski kraj je bio nahija, deo Ćustendilske kaze.

Posle oslobođenja Bugarske od Turaka 1878 g. bosilegradski kraj priprada teritoriji Kneževine Bugarske. Sedište tadašnjeg Krajišta je bilo u selu Izvor. Posle pripajanja Istočne Rumelije Kneževini Bugarskoj 1886 g. Bosilegrad postaje adminitrativni centar, a sama oblast postaje deo Sofijskog okruga. U vreme Prvog i Drugog balkanskog rata (1912. -1913. god.) i u toku Prvog svetskog rata (1914—1918). Bosilegrad je bio u sastavu Kraljevine Bugarske. Ipak posle rata, prema Nejskom mirovnom ugovoru poražena Bugarska je primorana da kao ratnu odštetu preda deo svojih teritorija. Jedna od tih teritorija je bila i Bosilegradski kraj.

Bosilegrad je 27. novembra 1919. godine zvanično pripojen Kraljevini Srba, Hrvata i Slovenaca (od 1929. godine Kraljevina Jugoslavija), ali realno u sastav države ulazi godinu dana kasnije.

Tako, posle Drugog svetskog rata ovaj kraj ostaje u sastavu Socijalističke Federativne Republike Jugoslavije. Posle 1990. godine. Bosilegradska opština je u sastavu Savezne Republike Jugoslavije, a danas je u sastavu Republike Srbije.

Središte kulturnih dešavanja u Bosilegradu je Centar za kulturu „Bosilegrad“, gde se održavaju mnoge priredbe, koncerti, takmičenja... Pri Centru za kulturu radi više sekcija od kojih je najzapaženija folklorna. Kulturni život u Bosilegradu upotpunjuje i Kulturno-informativni centar bugarske manjine u Srbiji „Bosilegrad“, koji je organizator mnogih kulturnih dešavanja, a pre svega Dečjeg uskršnjeg Festivala Arhivirano 2010-04-06 na Wayback Machine-u sa turnirom u tucanju jajima. Turnir se tradicionalno održava od 1994. godine i ima međunarodni karakter.

Od avgusta 2003. godine se održava i likovna kolonija pod pokroviteljstvom Skupštine opštine Bosilegrad. Učešće u koloniji uzimaju, pored umetnika-amatera iz Bosilegrada i mnogi gosti iz Srbije, Bugarske i drugih zemalja.

Narodna boblioteka „Hristo Botev“ raspolaže fondom od 26.500 knjiga različite sadržine: naučna literatura, beletristika, školska lektira i sl. obrađuje i prikuplja stare i retke knjige za formiranje zavičajnog fonda opštine. U svom sastavu ima četiri isturena odeljenja u selu Gornja Lisina, Gornja Ljubata, Donja Ljubata i Bistar.

Medijski prostor u Bosilegradu je pokriven sa dve lokalne radio-stanice:

• Radio-televizija Bosilegrad
• Privatna Radio-televizija „Kodal"

Na teritoriji SO Bosilegrad postoji mnogo pravoslavnih hramova, deo Arhijerejskog namesništva Bosilegradskog Eparhije Vranjske.

• Hram „Sv. Trojica“, selo Izvor

Prekrasni hram je ukrašen ikonama, delo majstora Samokovske ikonopisne škole Dimitra Zografa, sina Hrista Dimitrova i stariji brat i učitelj Zaharija Zografa. 1835. i 1854. godine je izografisao 58 ikona sa ikonostasa. Ovaj hram je izgrađen u vreme reformi u Osmanskoj imperiji, kada je bilo dozvoljeno da se grade nove crkve jedino na osnovama starih, tako da 21. jula 1833 sultan Mahmud Han II izdaje ferman o izgradnji ovog hrama. Ovde je otvorena i prva kilijna škola a ova crkva postaje centralna nahijska ili „vilajetna“ crkva celog kraja. Zgrada je bila impresivne veličine za to vreme: 36 m dužine, 19.5 m širine i oko 720 m² površine. Izgradnja je trajala tri godine, a dobrovoljni trud su uložili meštani. Majstori zidari su došli šak iz Debra. Uz pomoć ove crkve selo Izvor postaje središte Đustendilskog krajišta (sada većim delom teritorije Opštine Bosilegrad). U vreme „Komunizma“ crkva je pretrpela velike štete, veći deo spoljašnjih murala je okrečen, a najcenjenije ikone su ukradene. Potrebno je dosta napora kako bi se rekonstruisala koja je ujedno i jedan vredan kulturno istorijski spomenik ovog kraja.

• Hram „Roždestvo Presvete Bogorodice“, grad Bosilegrad, izgrađen 1895. godine
• Hram „Sveta Paraskeva“, selo Ribarci
• Hram „Sv. apostol Filip“, selo Bistar, izgrađen 1872. godine
• Hram „Sv. apostoli Petar i Pavle“, selo Božica, izgrađen 1904. god.
• Hram „Sv. prorok Ilija“, selo Gornja Lisina, izgrađen 1889. god.
• Hram „Sv. prorok Ilija“, selo Bresnica
• Hram „Sv. prorok Ilija“, selo Zli Dol
• Hram „Sv. Spas“ - Vaznesenje Gospodnje, selo Donja Ljubata izgrađen 1875.
• Hram „Sv. Spas“ - Vaznesenje Gospodnje, selo Rajčilovci
• Hram „Sv. Spas“ - Vaznesenje Gospodnje, selo Donja Lisina
• Hram „Sv. arhangel Mihail“, selo Gornja Ljubata, izgrađen 1920.
• Hram „Sv. Jovan Rilski“, selo Paralovo, izgrađen 2009.
• Hram „Sveti Haralampije“, selo Brankovci
• Hram „Presveta Bogorodica“, selo Resen
• Hram „Sveti Nikola“, selo Božica
• Hram „Sveti Nikola“, selo Kostreševci
• Hram „Sveti Nikola“, selo Crnoštica
• Hram „Arhangel Gavrilo“, selo Kolunica
• Hram „Arhangel Mihailo“, selo Strezimirovci
• Hram „Velikomučenik Georgije“, selo Topli Dol
• Hram „Sv. Trojica“, selo Klisura

Kada su Turci osvojili Bugarsku, sadašnji region Krajište (Bosilegradski kraj) bio je pod upravom vojvoda: kralja Busa ili Busila i kralja Branka. Utvrđenje kralja Busa je bilo na mestu Gradište na oko jedan kilometar od Bosilegrada, dok je kralj Branko imao utvrđenje na oko 15-ak kilometara jugozapadno. Kada su Turci pokorili Ćustendilski kraj, dvoje vojvoda se držalo još drugo vremena, zbog konfiguracije planinskog terena. Ubrzo su Turci i njih pokorili. Prvo je pokoren kralj Branko, dok je Busilovo utvrđenje bilo mnogo jače i odolevalo napadima. Visoki zidovi tvrđave, gusta šuma i strme litice oko nje nisu dozvoljavali Turcima da joj priđu. Tada su se oni poslužili lukavstvom, nateravši kralja Branka da pošalje poruku kralju Busilu da izađe iz tvrđave, pošto Turaka nema više, da bi otišli na pričešće u crkvu Sv. Spasa kod sela Rajčilovci. Prilikom izlaska kralj Bus je dao zapoved svojim ljudima da zatvore tvrđavu i da je dobro čuvaju. Međutim, kada je stigao kod crkve, Turci su ga zarobili i ubili na zverski način, zajedno sa kraljem Brankom. Tada su Turci spalili Bosilegrad.

Najznačajniji datumi u opštini Bosilegrad :

• „Umni Petak“ (ili Svetli petak)- prvi petak posle Uskrsa (pokretni praznik) - Sabor u Bosilegradu
• 21. septembar - Rođenje Presvete Bogorodice, Sabor u Bosilegradu, od 2002. godine i zvanično Dan grada Bosilegrada
• 3 dana Uskrsa (Vaskrsenje Gospoda Isusa Hrista, Vaskrsni ponedeljak i Vaskrsni utorak) - Dečji međunarodni uskršnji festival

U naselju Bosilegrad živi 2068 punoletnih stanovnika, a prosečna starost stanovništva iznosi 37,0 godina (36,9 kod muškaraca i 37,1 kod žena). U naselju ima 890 domaćinstava, a prosečan broj članova po domaćinstvu je 3,03.

Ovo naselje je uglavnom naseljeno Bugarima (prema popisu iz 2002. godine), a u poslednja tri popisa, primećen je porast u broju stanovnika.

Grafik promene broja stanovnika tokom 20. veka

Demografija Godina Stanovnika 1948. 1233 [1] 1953. 1320 1961. 1355 1971. 1662 1981. 2029 1991. 2440 2439 2002. 2743 2702

•  
  Crkva u Bosilegradu
•  
  Osnovna škola u Bosilegradu
•  
  Opština u Bosilegradu
•  
  Spomenik Vasilu Levskom u Bosilegradu
•  
  Dom kulture u Bosilegradu

• Vene T. Bogoslavov, poznati matematičar i profesor

Portal Srbija

 

Bosilegrad na Wikimedijinoj ostavi

• Zvaničan sajt Opštine Bosilegrad
• Bosilegradski forum
• Mape, aerodromi i vremenska situacija lokacija (Fallingrain)
• Satelitska mapa (Wikimapia)
• Gugl satelitska mapa (Maplandia)
• Plan naselja na mapi (Mapquest)