Arno Breker
Arno Breker (Wuppertal, 19. jul, 1900. - Düsseldorf, 13. februar, 1991.[1]) bio je jedan od naznačanijih skulptora nacističke umjetnosti, omiljeni umjetnik Adolfa Hitlera, za kog su partijski ideolozi držali da je prava antiteza degeneričnoj umjetnosti.[2]
| Arno Breker | |
|---|---|
| Nacistička umjetnost | |
 Arno_Breker modelira bistu Alberta Speera | |
| Biografske informacije | |
| Rođenje | 21. oktobar 1900. Wuppertal, Njemačko Carstvo |
| Smrt | 1991. Düsseldorf, Njemačka |
| Opus | |
| Polje | skulptura, arhitektura |
| Praksa | Njemačka |
Biografija
urediArno Breker rođen je kao najstariji sin kamenoresca i graditelja grobnica Arnolda Brekera i njegove supruge Luise u Elberfeldu (danas jedan od kvartova Wuppertala).[1]
Nakon završetka srednje škole, preuzima vođenje očeve radionice, jer mu je otac pozvan u vojsku, ali uveče ide na tečajeve iz anatomije i crtanja.[1]
Između 1920 - 1925. studira na Akademiji u Düsseldorfu, skulpturu kod Huberta Netzera i arhitekturu kod Wilhelma Kreisa.[1]
U Pariz putuje prvi put 1924., tad se upoznaje sa Jeana Cocteaua, Jeana Renoira i trgovce umjetninama Daniel Henry Kahnweilera i Alfreda Flechtheima koji ga zastupaju od 1929.[1]
Te iste 1924. dobio je svoju prvu državnu narudžbu - za izradu biste Friedricha Eberta prvog kancelara Weimarske Republike.[1]
Breker se 1927. preselio u Pariz, tadašnji centar suvremene skulpture[1], tad se družio sa umjetnicima kao što su Charles Despiau, Isamu Noguchi, Maurice de Vlaminck, André Dunoyer de Segonzac.[2]
Prusko ministarstvo kulture dodjelilo mu je 1932. nagradu da studira i radi u Rimu u Villa Massimo (Deutsche Akademie Rom Villa Massimo). Jednogodišnji boravak u Italiji naročito upoznavanje michelangelova opusa presudno je utjecalo na Brekera, koji je odtad radio imitirajući njegov klasičan stil.[1]
Na nagovor Maxa Liebermanna 1934. napušta Pariz i seli u Berlin, gdje mu Liebermann pomaže da se snađe.
Arno Breker sudjeluje na Olimpijskoj umjetničkoj izložbi u Berlinu 1936. i osvaja srebrnu medalju Međunarodnog olimpijskog komiteta za skulpture Desetobojac i Pobjednik, tad se prvi put susreo sa Hitlerom.[1]
Njegov rad između 1933. - 1942. prožet je klasičnim pristupom ljudskom tijelu, uz akcent na dramatičnu mišićavost i snažan kontrast između svijetlih i tamnih elemenata.[2] Tih je godina dobio puno narudžbi za niz skulptura i monumentalnih spomenika, zahvaljujući tom što je bio član Nacionalsocijalističke partije.[2] Od 1937. je i službeno postao državni skulptor Adolfa Hitlera, zadužen za kreiranje novog njemačkog monumentalnog stila. U tom razdoblju radio je i kao profesor na Berlinskoj akadamiji.[2]
Nakon rata saveznici su uništili velik broj njegovih javnih spomenika, a presušile su i velike narudžbe pa se Breker prihvaćao manjih poslova za portretne biste i grafike. Kasnije se posvetio pisanju, u kom je na vrlo kontraverzan način objašnjavao svoja uvjerenja i postupke.[2]
Od 1948. živi u Düsseldorfu, koji je postao njegov dom do kraja života. Prihvaćao se i poslova kao arhitekt, ali je i nadalje primao narudžbe za skulpture. Njegove izložbe često su prolazile uz demonstracije antinacista. Djelomično je rehabilitiran - 1985. kad je u gradu Nörvenichu otvoren muzej posvećen njemu.[2]
Umro je u Düsseldorfu u dobi od 90 godina.[2]