Ahmed ibn Hanbel

Otac mu je umro kada je on bio sasvim mali. Neki tvrde da je Ahmed imao tada samo tri^[2], a njegov otac trideset godina. Svu brigu o njemu je preuzela majka. Ahmed je još kao dijete naučio arapski jezik i Kur'an napamet. Ebu Jusuf, poznati hanefijski pravnik i Ebu Hanifin učenik, bio je prvi učitelj od koga Ahmed počinje saznavati. To priznaje sam Ahmed kada kaže: Prvi od koga sam bilježio hadis bio je Ebu Jusuf!^[3] Zna se da je jedan od njegovih prvih učitelja bio i Hušejm b. Bešir kod koga je Ahmed pune četiri godine slušao hadis i to od 179. do 183. god. Tada je Ahmed, kako tvrdi Ibn Kesir, imao 16 godina!^[4] Prvo njegovo putovanje u potrazi za hadisom van rodnog Bagada bilo je 805. godine kada odlazi u Kufu, a tri godine kasnije odlazi u Basru. Nakon toga odlazi u Mekku, 809. godine kada sluša Sufjana ibn Ujejnu. Te godine Ahmed prvi puta obavlja i hadž. Iza toga putuje u Jemen (819. godine.) gdje u Sani sluša čuvenog Abdul Rezaka. Sa njim putuje i Jahja b. Mein, njegov savremenik, također, Hadiski učenjak i kritičar hadisa.^[5] Nedostatak materijalnih sredstava ga je spriječio da otputuje u Rej i sluša poznatog učenjaka Džerira ibn Abdul Hamida. Za to mu je trebalo 50 dirhema, što on, zbog skromnog materijalnog stanja, nije mogao sebi priuštiti.^[6]

Inače, djetinjstvo je proveo živeći skromno, jer mu otac, osim male, skromne kuće ništa drugo nije ostavio. Zato je od malih nogu bio primoran zarađivati za život, baveći se krojačkim zanatom, tkanjem i prodajom odjeće, pisarskim zanatom, čak i prenošenjem tereta^[7]

Ahmed ibn Hanbel od petnaeste, a prema nekim izvorima, od šesnaeste godine obilazi hadiske stručnjake i od njih uči Hadis i hadiske znanosti. Tako je obišao brojne islamske naučne centre i slušao brojne učitelje kao što su : Ebu Jusuf Jakub ibn Ibrahim El-Kadi, poznati učenik Ebu Hanife, Hušejm ibn Bešir El-Vasiti, Abdul Rahman ibn Mehdi, Sufjan ibn Ujejne, Sulejman ibn Harb, Ebu Bekr ibn Ajaš, Abdul Rezzak ibn Hemam El Sanani, Ebu Davud El Tajalisi, Ebu Bekr ibn Ebi Šejbe, Muhammed ibn Idris El Šafi, Jahja ibn Seid El-Katan, Vekia ibn El Džerah, Džerir ibn Abdul Hamid, Ishak ibn Rahevejh, Abdulah ibn Numejr, Bišr ibn El Mufedal, Ismail ibn Ulejje i dr.^[8]

Njegovi učenici su bili između ostalih i: Buharija, Muslim, Ebu Davud, Ebu Zura Er-Razi, Ebu Hatim Er-Razi, Osman ibn Seid Ed-Darimi, Jahja ibn Adem, Jezid ibn Harun, Jahja ibn Mein, Zijad ibn Ejub, Bekij ibn Mahled, Hanbel ibn Ishak, Muhamed ibn Refia, Davud ibn Amr, te njegovi sinovi Abdullah i Salih i stotine drugih.^[9]

Ahmed ibn Hanbel je napisao veliki broj djela među kojima su :

• Musned
• Kitabul Sunne
• Kitabul Tefsir
• Kitabul Zuhd
• Kitabus-salat
• Kitabul menasikil kebir /-sagir
• Kitabul Tarih,
• Kitabul nasihi vel mensuh
• Risala fil-Kur'an i dr.

Najveće i najznačajnije Ahmedovo djelo je, svakako, Musned, koji je počeo sakupljati još od 802. godine i utrošio na njega većinu životnog vijeka.

Ahmedov Musned, zavisno od izvora koji se koristi, sadrži između 30.000 i 40.000 hadisa^[10]Prof. Većina islamskih izvora navodi da njegov Musned bez ponovljenih hadisa dostiže brojku od 30.000, a sa ponovljenim 40.000! Ovaj broj hadisa Ahmed ibn Hanbel je izabrao od 750.000 hadisa kako i sam kaže: "Ovo djelo sam sakupio i sastavio od 750.000 hadisa! Ko se od muslimana bude razilazio u vezi sa Muhamedovim hadisima, neka se vrati na ovo djelo, pa ko ga ne nađe u ovom djelu, onda mu taj hadis ne može poslužiti kao argument"^[11]

Ahmed ibn Hanbel umro je u Bagdadu, 863. godine u 77. godini života.

• Hadis

•   Wikimedia Commons ima još multimedijalnih datoteka vezanih za: Ahmed ibn Hanbel