Teodora Smilec

Teodora Smilec (bugarski: Теодора Смилец; ? - 1322) bila je prva supruga srpskog kralja Stefana Uroša III Dečanskog, i kraljica Srbije od januara do oktobra 1322. godine.

Teodora je bila kći bugarskog cara Smilca.

Teodora je udata za Stefana, dok je on još nosio titulu „mladog kralja“, upravljajući Zetom, sa sedištem u Skadru. Međutim, nakon neuspele pobune protiv oca, kralja Stefana Uroša II Milutina, 1314 godine, sada već bivši prestolonaslednik Stefan, delimično je oslepljen i, zajedno sa porodicom - suprugom Teodorom i maloletnim sinovima Dušanom i Dušicom, proteran u Carigrad. Tamo je Stefanova porodica, pod nadzorom vizantijskog cara Andronika II Paleologa, Milutinovog tasta, boravila sedam godina. Uz posredovanje srpske Crkve, zatočenici se vraćaju u Srbiju, i sve do Milutinove smrti, ostaju u župi Budimlje. Međutim, nakon smrti kralja Milutina, 29. oktobra 1321. godine, u Srbiji, počinje borba za vlast. Do tada, kako verovalo, slepi Stefan, obnaroduje da mu se povratio vid i otpočinje borbu za očevo nasleđe. Za sve ovo vreme, koje nije bilo nimalo lako za Stefana i njegovu porodicu, Teodora je pružala bezrezervnu podršku svome suprugu, bivajući njegov moralni oslonac. Ona je ta, koja je bivšem prestolonasledniku, naročito u momentima kada mu je presto bio samo pusti san, davala snagu i nadu u preokret. Kada je njen suprug, konačno, uspeo u svojoj borbi, krunisavši se za kralja, 6. januara 1322 godine, Teodora nije dugo uživala u plodovima te pobede. Nova srpska kraljica umrla je oktobra meseca iste godine. Majka prvog srpskog cara, Stefana Dušana, sahranjena je u zadužbini svoga svekra, kralja Milutina, u manastiru Banjska.

• Prsten kraljice Teodore