robotnik

 

wymowa:

​^?/i, IPA: [rɔˈbɔtʲɲik], AS: [robotʹńik], zjawiska fonetyczne: zmięk.

znaczenia:

rzeczownik, rodzaj męskoosobowy

(1.1) pracownik wykonujący pracę fizyczną

odmiana:

(1.1)

 

przypadek	liczba pojedyncza	liczba mnoga
mianownik	robotnik	robotnicy
dopełniacz	robotnika	robotników
celownik	robotnikowi	robotnikom
biernik	robotnika	robotników
narzędnik	robotnikiem	robotnikami
miejscownik	robotniku	robotnikach
wołacz	robotniku	robotnicy

przykłady:

składnia:

kolokacje:

synonimy:

(1.1) pot. robol m, robociarz m

antonimy:

hiperonimy:

hiponimy:

holonimy:

meronimy:

wyrazy pokrewne:

rzecz. robótka ż, robocizna ż, robota ż, robot m, robienie n

zgrub. robol m, robociarz m

forma żeńska robotnica ż

czas. robić, zrobić, wyrabiać, wyrobić

przym. robotniczy, roboczy, robotny

przysł. robotniczo

związki frazeologiczne:

z niewolnika nie ma robotnika

etymologia:

pol. robota + -nik

uwagi:

tłumaczenia:

• angielski: (1.1) worker, workman
• arabski: (1.1) عامل
• awarski: (1.1) хӀалтӀухъан
• baskijski: (1.1) langile
• białoruski: (1.1) работнік m, рабочы m
• bułgarski: (1.1) работник m
• czeski: (1.1) dělník m
• duński: (1.1) arbejder w
• esperanto: (1.1) laboristo
• francuski: (1.1) ouvrier m
• hiszpański: (1.1) obrero m
• interlingua: (1.1) laborator
• islandzki: (1.1) verkamaður m
• jidysz: (1.1) אַרבעטער m (arbeter)
• litewski: (1.1) darbininkas m
• łotewski: (1.1) strādnieks m
• niemiecki: (1.1) Arbeiter m
• nowogrecki: (1.1) εργάτης m
• rosyjski: (1.1) работник m, рабочий m
• slovio: (1.1) robnik (робник)
• szwedzki: (1.1) arbetare
• turecki: (1.1) amele, işçi
• ukraiński: (1.1) робітник m
• węgierski: (1.1) munkás
• wilamowski: (1.1) ater m, āter m, aoter m
• włoski: (1.1) operaio m, lavoratore m, lavorante m, manovale m (niewykwalifikowany), bracciante m (sezonowy rolny)

źródła: