przysięga
przysięga (język polski)
edytuj- wymowa:
- IPA: [pʃɨˈɕɛ̃ŋɡa], AS: [pšyśẽŋga], zjawiska fonetyczne: zmięk.• utr. dźw.• nazal.• asynch. ę
- znaczenia:
rzeczownik, rodzaj żeński
- (1.1) uroczyste przyrzeczenie, wypowiadane najczęściej w słowach ustalonych zwyczajowo lub prawnie; bezwzględne zapewnienie wykonania czegoś, stwierdzenie, potwierdzenie prawdziwości tego; zob. też przysięga w Wikipedii
- odmiana:
- (1.1)
przypadek liczba pojedyncza liczba mnoga mianownik przysięga przysięgi dopełniacz przysięgi przysiąg celownik przysiędze przysięgom biernik przysięgę przysięgi narzędnik przysięgą przysięgami miejscownik przysiędze przysięgach wołacz przysięgo przysięgi
- składnia:
- synonimy:
- (1.1) obietnica, przyrzeczenie
- antonimy:
- hiperonimy:
- hiponimy:
- holonimy:
- meronimy:
- wyrazy pokrewne:
- rzecz. przysięganie n, zaprzysiężenie n, przysięgły mos
- czas. przysięgać
- przym. przysięgły
- związki frazeologiczne:
- przysięga Hipokratesa
- etymologia:
- uwagi:
- tłumaczenia:
- angielski: (1.1) oath
- arabski: (1.1) قسم, يمين
- baskijski: (1.1) zin
- białoruski: (1.1) прысяга ż
- duński: (1.1) ed w
- esperanto: (1.1) ĵuro
- fiński: (1.1) vala
- francuski: (1.1) serment m
- hindi: (1.1) कसम
- hiszpański: (1.1) juramento m
- islandzki: (1.1) eiður m
- kazachski: (1.1) ант
- litewski: (1.1) priesaika ż
- niderlandzki: (1.1) eed m
- niemiecki: (1.1) Schwur m, Eid m
- nowogrecki: (1.1) όρκος m
- rosyjski: (1.1) присяга ż, клятва ż
- staroangielski: (1.1) āþ m, swaru ż
- staroegipski: (1.1) (ꜥnḫ)
- szwedzki: (1.1) ed w
- ukraiński: (1.1) присяга ż, клятва ż
- węgierski: (1.1) eskü
- wilamowski: (1.1) śwur m, švūər m, śwür m
- włoski: (1.1) giuramento m
- źródła: