przestępczość
przestępczość (język polski)
edytuj- wymowa:
- IPA: [pʃɛˈstɛ̃mpt͡ʃɔɕt͡ɕ], AS: [pšestẽmpčość], zjawiska fonetyczne: utr. dźw.• nazal.• asynch. ę
- znaczenia:
rzeczownik, rodzaj żeński
- (1.1) krym. popełnianie przestępstw
- (1.2) krym. ogół popełnionych przestępstw
- odmiana:
- (1.1-2)
przypadek liczba pojedyncza mianownik przestępczość dopełniacz przestępczości celownik przestępczości biernik przestępczość narzędnik przestępczością miejscownik przestępczości wołacz przestępczości
- przykłady:
- składnia:
- kolokacje:
- (1.1) przestępczość zorganizowana
- (1.2) dynamika/intensywność/statystyka/struktura przestępczości • przestępczość osądzona/rzeczywista/stwierdzona/ujawniona
- synonimy:
- antonimy:
- hiperonimy:
- hiponimy:
- holonimy:
- meronimy:
- wyrazy pokrewne:
- rzecz. przestępstwo n, przestępca m, przestępczyni ż
- przym. przestępczy
- związki frazeologiczne:
- etymologia:
- uwagi:
- tłumaczenia:
- angielski: (1.1) crime, criminality, delinquency; (1.2) crime, criminality, delinquency
- arabski: (1.1) إجرام
- białoruski: (1.1) злачыннасць ż
- duński: (1.1) kriminalitet w; (1.2) kriminalitet w
- hiszpański: (1.1) delincuencia ż; (1.2) delincuencia ż, criminalidad ż
- niemiecki: (1.1) Kriminalität ż; (1.2) Kriminalität ż
- nowogrecki: (1.1) εγκληματική συμπεριφορά ż; (1.2) εγκληματικότητα ż
- polski język migowy: (w zapisie SignWriting)
- ukraiński: (1.1) злочинність ż
- źródła: