piernikarz

wymowa:

IPA: [pʲjɛrʲˈɲikaʃ], AS: [pʹi ̯erʹńikaš], zjawiska fonetyczne: zmięk.• wygł.• i → j  ​^?/i

znaczenia:

rzeczownik, rodzaj męskoosobowy

(1.1) przest. osoba zajmująca się wyrobem pierników^[1]

(1.2) przest. stary pierdoła, niezdara, safanduła^[2]

odmiana:

(1.1-2)

 

przypadek	liczba pojedyncza	liczba mnoga
mianownik	piernikarz	piernikarze
dopełniacz	piernikarza	piernikarzy
celownik	piernikarzowi	piernikarzom
biernik	piernikarza	piernikarzy
narzędnik	piernikarzem	piernikarzami
miejscownik	piernikarzu	piernikarzach
wołacz	piernikarzu	piernikarze

przykłady:

(1.1) Pierwszy cech piernikarzy w Polsce powstał w Krakowie.^[3]

składnia:

kolokacje:

synonimy:

(1.1) miodownik, st.pol. kichlarz

(1.2) piernik, safanduła

antonimy:

hiperonimy:

hiponimy:

holonimy:

meronimy:

wyrazy pokrewne:

rzecz. piernikarstwo n, piernikarnia ż, piernikarzowa ż, piernikarzówna ż, piernikarczyk m, piernik m, pierniczek m, pierniczysko n, pierniczarz m, pierniczarka ż, piernikalia nmos

forma żeńska piernikarka ż

przym. piernikarzowy, piernikarski, piernikowy, pierniczkowy

związki frazeologiczne:

etymologia:

uwagi:

tłumaczenia:

źródła: