palny

wymowa:

IPA: [ˈpalnɨ], AS: [palny]

​^?/i

znaczenia:

przymiotnik

(1.1) przeznaczony do palenia lub spalania

(1.2) taki, który jest w stanie się zapalić

(1.3) o broni: miotający pociskiem na skutek spalania ładunku

odmiana:

(1.1-3)

 

przypadek	liczba pojedyncza				liczba mnoga
	mos/mzw	mrz	ż	n	mos	nmos
mianownik	palny		palna	palne	palni	palne
dopełniacz	palnego		palnej	palnego	palnych
celownik	palnemu		palnej	palnemu	palnym
biernik	palnego	palny	palną	palne	palnych	palne
narzędnik	palnym		palną	palnym	palnymi
miejscownik	palnym		palnej	palnym	palnych
wołacz	palny		palna	palne	palni	palne

przykłady:

(1.1) Wskutek użycia materiału palnego zniszczono wiele starych, drewnianych domków.

(1.3) Oddał trzy strzały z broni palnej.

składnia:

kolokacje:

(1.1-2) ciecz palna • gaz / łupek / materiał palny

(1.3) broń palna

synonimy:

antonimy:

(1.2) niepalny

hiperonimy:

hiponimy:

holonimy:

meronimy:

wyrazy pokrewne:

rzecz. palący m, paląca ż, paliwo n, palarnia ż, palacz m, palaczka ż, palnik m, palenisko n, niedopałek m, palenie n, zapalniczka ż, spaliny nmos, palarka ż, zapalenie n, palność ż

czas. palić ndk., rozpalać, dopalać ndk., dopalić dk., napalać się ndk., napalić się dk., napalić dk., odpalać ndk., odpalić dk., opalać ndk., opalić dk., przypalać ndk., przypalić dk., wypalać ndk., wypalić dk., zapalać ndk., zapalić dk.

przym. palący, niepalny, zapalony

związki frazeologiczne:

etymologia:

uwagi:

tłumaczenia:

• angielski: (1.1) flammable
• białoruski: (1.3) агнястрэльны
• esperanto: (1.2) brulebla
• rosyjski: (1.3) огнестрельный

źródła: