inicjator

wymowa:

IPA: [ˌĩɲiˈt͡sʲjatɔr], AS: [ĩńicʹi ̯ator], zjawiska fonetyczne: zmięk.• nazal.• akc. pob.

​^?/i

znaczenia:

rzeczownik, rodzaj męskoosobowy

(1.1) książk. osoba występująca z inicjatywą, inicjująca coś, dająca czemuś początek

rzeczownik, rodzaj męskorzeczowy

(2.1) chem. czynnik konieczny do zapoczątkowania niektórych reakcji chemicznych, głównie reakcji polimeryzacji

odmiana:

(1.1)

 

przypadek	liczba pojedyncza	liczba mnoga
mianownik	inicjator	inicjatorzy[1] / inicjatorowie[1]
dopełniacz	inicjatora	inicjatorów
celownik	inicjatorowi	inicjatorom
biernik	inicjatora	inicjatorów
narzędnik	inicjatorem	inicjatorami
miejscownik	inicjatorze	inicjatorach
wołacz	inicjatorze	inicjatorzy / inicjatorowie

(2.1)

 

przypadek	liczba pojedyncza	liczba mnoga
mianownik	inicjator	inicjatory
dopełniacz	inicjatora	inicjatorów
celownik	inicjatorowi	inicjatorom
biernik	inicjator	inicjatory
narzędnik	inicjatorem	inicjatorami
miejscownik	inicjatorze	inicjatorach
wołacz	inicjatorze	inicjatory

przykłady:

(1.1) Artur jest inicjatorem naszego dzisiejszego spotkania.

składnia:

kolokacje:

synonimy:

(1.1) duchowy ojciec, pomysłodawca, projektodawca

antonimy:

hiperonimy:

hiponimy:

holonimy:

meronimy:

wyrazy pokrewne:

rzecz. inicjatywa ż, inicjacja ż

forma żeńska inicjatorka ż

czas. inicjować ndk., zainicjować dk.

przym. inicjatywny, inicjacyjny

związki frazeologiczne:

etymologia:

uwagi:

tłumaczenia:

• białoruski: (1.1) ініцыятар m
• bułgarski: (1.1) инициатор m; (2.1) инициатор m
• czeczeński: (1.1) дӏадолорхо
• esperanto: (1.1) iniciatanto, iniciatinto, iniciatoro; (2.1) iniciatanto, promotoro
• kazachski: (1.1) бастаушы, бастамашы
• litewski: (1.1) pradėjėjas m
• rosyjski: (1.1) инициатор m, начинатель m, основоположник m
• udmurcki: (1.1) инъясь
• ukraiński: (1.1) ініціатор m

źródła: