kunteni

morfologia:

kun•ten•i

wymowa:

znaczenia:

czasownik przechodni

(1.1) łączyć, spinać, sklejać, spajać

odmiana:

(1.1)

 

tempo	vortformo	aktiva participo	pasiva participo
nuna	kuntenas	kuntenanta	kuntenata
pasinta	kuntenis	kunteninta	kuntenita
venonta	kuntenos	kuntenonta	kuntenota
kondicionalo	kuntenus
imperativo	kuntenu

przykłady:

(1.1) La radikoj de la arboj formas komplikitan reton, kiu kuntenas la surfacajn tavolojn en kontentiga maniero^[1]. → Korzenie drzew tworzą skomplikowaną sieć, która w zadowalający sposób spaja warstwy powierzchniowe.

(1.1) Ĉio ĉi estis kune, sed obtuze mi sentis, ke ion, kio estas plej grava, kio kuntenas ĉion, ke ion mi forgesis^[2]. → Wszystko to było razem, lecz z przygłuszeniem czuję, że coś, co jest najważniejsze, co łączy wszystko, że to coś zapomniałem.

składnia:

kolokacje:

(1.1) kunteni paĝojn (foliojn) → sklejać stronice (kartki)

synonimy:

(1.1) kuneteni, kunkunteni

antonimy:

hiperonimy:

hiponimy:

holonimy:

meronimy:

wyrazy pokrewne:

rzecz. kunteno

przym. kuntena

czas. kunteniĝi, teni

związki frazeologiczne:

etymologia:

uwagi:

źródła: