[go: up one dir, main page]

dziedziczka (język polski)

edytuj
wymowa:
?/i
znaczenia:

rzeczownik, rodzaj żeński

(1.1) kobieta, która coś po kimś przejmuje[1]
(1.2) przest. właścicielka ziemska albo żona dziedzica[2]
odmiana:
(1.1-2)
przykłady:
(1.1) Hrabina Stadnicka, dziedziczka łańcucka, przeznaczyła sporą sumę na ten sierociniec.
składnia:
kolokacje:
synonimy:
antonimy:
hiperonimy:
hiponimy:
holonimy:
meronimy:
wyrazy pokrewne:
rzecz. dziedziczenie n
forma męska dziedzic m
przym. dziedziczny
czas. dziedziczyć ndk., wydziedziczyć dk.
przysł. dziedzicznie
związki frazeologiczne:
etymologia:
pol. dziedzic + -ka
uwagi:
tłumaczenia:
(1.1) dla języków niewyróżniających tu formy żeńskiej zobacz listę tłumaczeń w haśle: dziedzic
(1.2) dla języków niewyróżniających tu formy żeńskiej zobacz listę tłumaczeń w haśle: dziedzic
źródła:
  1. publikacja w otwartym dostępie – możesz ją przeczytać  Hasło „dziedziczka” w: Słownik języka polskiego, Wydawnictwo Naukowe PWN.
  2. publikacja w otwartym dostępie – możesz ją przeczytać  Hasło „dziedziczka” w: Słownik języka polskiego pod redakcją Witolda Doroszewskiego, Wydawnictwo Naukowe PWN.