dzban
dzban (język polski)
edytuj- znaczenia:
rzeczownik, rodzaj męskorzeczowy
- (1.1) naczynie użytkowe lub dekoracyjne zwykle zwężone u góry, często z jednym uchem[1]; zob. też dzban (naczynie) w Wikipedii
- (1.2) zawartość dzbana (1.1)
- (1.3) środ. pejor. osoba głupia, tępa; zob. też dzban (określenie) w Wikipedii
- odmiana:
- (1.1-2)
przypadek liczba pojedyncza liczba mnoga mianownik dzban dzbany dopełniacz dzbana dzbanów celownik dzbanowi dzbanom biernik dzban dzbany narzędnik dzbanem dzbanami miejscownik dzbanie dzbanach wołacz dzbanie dzbany - (1.3)
przypadek liczba pojedyncza liczba mnoga mianownik dzban dzbany dopełniacz dzbana dzbanów celownik dzbanowi dzbanom biernik dzbana dzbany narzędnik dzbanem dzbanami miejscownik dzbanie dzbanach wołacz dzbanie dzbany
- przykłady:
- (1.3) Nie ma nic gorszego niż mieć we własnej drużynie takiego dzbana, który wszelkie problemy chce wyjaśniać poprzez bijatykę[2].
- składnia:
- antonimy:
- hiperonimy:
- hiponimy:
- holonimy:
- meronimy:
- wyrazy pokrewne:
- rzecz. dzbanecznik m, dzbanecznikowate nmos
- przym. dzbanowy, dzbankowy, dzbaneczkowy, dzbanecznikowaty
- związki frazeologiczne:
- do czasu dzban wodę nosi • dopóty dzban wodę nosi, dopóki mu się ucho nie urwie • na święty Jan pełen jagód dzban • święty Jan przyniesie oleju dzban
- etymologia:
- uwagi:
- Określenie dzban w znaczeniu (1.3) zostało wybrane Młodzieżowym Słowem Roku 2018[3].
- tłumaczenia:
- angielski: (1.1) jug; (1.3) fool, dunce, mug
- białoruski: (1.1) збан m; (1.2) збан m
- czeski: (1.1) džbán m; (1.3) ťulpas m
- esperanto: (1.1) kruĉo
- francuski: (1.1) cruche
- hiszpański: (1.1) cántaro m, jarra ż; (1.2) cántaro m, jarra ż
- kaszubski: (1.1) zbón m
- niderlandzki: (1.1) kruik ż, kan ż
- niemiecki: (1.1) Krug m
- nowogrecki: (1.1) κανάτα ż, κανάτι n, στάμνα ż; (1.2) κανάτα ż, κανάτι n, στάμνα ż
- rosyjski: (1.1) кувшин m
- rumuński: (1.1) urcior n, cană ż
- sanskryt: (1.1) आलु, कुम्भ
- shona: (1.1) jagi
- słowacki: (1.1) džbán m; (1.3) ťulpas m
- sycylijski: (1.1) quartara
- ukraiński: (1.1) глек m
- wilamowski: (1.1) krug m, krüg m
- źródła: