dąbrowa

 

wymowa:

​^?/i

znaczenia:

rzeczownik, rodzaj żeński

(1.1) leśn. las lub zagajnik porośnięty przeważnie dębem

odmiana:

(1.1)

 

przypadek	liczba pojedyncza	liczba mnoga
mianownik	dąbrowa	dąbrowy
dopełniacz	dąbrowy	dąbrów
celownik	dąbrowie	dąbrowom
biernik	dąbrowę	dąbrowy
narzędnik	dąbrową	dąbrowami
miejscownik	dąbrowie	dąbrowach
wołacz	dąbrowo	dąbrowy

przykłady:

(1.1) A w tych borach olsztyńskich / dobrze z psami wędrować. / A w tych jarach olsztyńskich / sośnina i dąbrowa^[1].

składnia:

kolokacje:

(1.1) dąbrowa świetlista

synonimy:

(1.1) pot. dębina, dębniak

antonimy:

hiperonimy:

hiponimy:

holonimy:

(1.1) las, zagajnik, gaj

meronimy:

(1.1) dąb, dąbek, dębczak

wyrazy pokrewne:

rzecz. dąb mrz, dębik mrz, Dąbrowa ż, Dąbrowice nmos, dębina ż

przym. dąbrowski, dąbrowicki

związki frazeologiczne:

etymologia:

prasł. *dǫbrova^[2]

uwagi:

tłumaczenia:

• baskijski: (1.1) harizti
• białoruski: (1.1) дуброва ż
• bułgarski: (1.1) дъбрава ż
• czeski: (1.1) doubrava ż
• dolnołużycki: (1.1) dubrawa ż
• duński: (1.1) egeskov w
• galicyjski: (1.1) carballeira ż
• górnołużycki: (1.1) dubrawa ż
• litewski: (1.1) ąžuolynas m
• łaciński: (1.1) aesculetum n
• niemiecki: (1.1) Eichenwald m, Eichenhain m
• nowogrecki: (1.1) δρυμός m
• rosyjski: (1.1) дубрава ż, дуброва ż
• słoweński: (1.1) dobrava ż
• staro-cerkiewno-słowiański: (1.1) дѫбрава ż
• ukraiński: (1.1) діброва ż
• włoski: (1.1) querceto m, querceta ż

źródła: