bulwa
bulwa (język polski)
edytuj- znaczenia:
rzeczownik, rodzaj żeński
- (1.1) bot. zgrubiała część korzenia lub pędu[1]; zob. też bulwa w Wikipedii
- (1.2) reg. białost. reg. (Kresy)[2] ziemniak
- (1.3) bot. pot. słonecznik bulwiasty; zob. też słonecznik bulwiasty w Wikipedii
- (1.4) pot. zgrubienie, wypukłość
wykrzyknik
- odmiana:
- (1.1-4)
przypadek liczba pojedyncza liczba mnoga mianownik bulwa bulwy dopełniacz bulwy bulw celownik bulwie bulwom biernik bulwę bulwy narzędnik bulwą bulwami miejscownik bulwie bulwach wołacz bulwo bulwy
- składnia:
- kolokacje:
- (1.1) bulwocebula
- synonimy:
- (1.2) ziemniak, kartofel
- (1.3) słonecznik bulwiasty, topinambur
- (1.4) guz, zgrubienie, wypukłość
- antonimy:
- hiperonimy:
- hiponimy:
- holonimy:
- meronimy:
- wyrazy pokrewne:
- rzecz. bulwica ż, bulwiastość ż, bulwowanie n
- czas. bulwować ndk.
- przym. bulwowy, bulwiasty
- związki frazeologiczne:
- etymologia:
- (1.1) prasł. *buliti → „obrzmiewać, pęcznieć; wytrzeszczać oczy”[1]
- (1.2) ukr. бу́льба[2] (bulʹba)
- (2.1) podobieństwo fonetyczne do pol. kurwa[3]
- uwagi:
- (1.1) zobacz też: Indeks:Polski - Botanika
- tłumaczenia:
- (1.2) zobacz listę tłumaczeń w haśle: ziemniak
- (1.3) zobacz listę tłumaczeń w haśle: topinambur
- (1.4) zobacz listę tłumaczeń w haśle: zgrubienie
- (2.1) zobacz listę tłumaczeń w haśle: kurwa
- angielski: (1.1) tuber
- esperanto: (1.1) bulbo, tubero
- hiszpański: (1.1) bulbo m
- niemiecki: (1.1) Knolle ż
- rosyjski: (1.1) клубень m
- wilamowski: (1.1) knołłer m
- źródła:
- ↑ 1,0 1,1 Kazimierz Rymut, Nazwiska Polaków. Słownik etymologiczno-historyczny, t. I-II, 1999-2001, Kraków
- ↑ 2,0 2,1 Tadeusz Lehr, O mowie Polaków w Galicji wschodniej, „Język Polski” nr 2–3/1914, s. 48.
- ↑ 3,0 3,1 Monika Rzeszutek, Rośliny w szkolnym ogrodzie, czyli nazwy botaniczne w socjolekcie uczniowskim, „Acta Universitatis Wratislaviensis” no 2282, Język a Kultura, t. 16, Wrocław 2001, s. 226.