audiencja
audiencja (język polski)
edytuj- wymowa:
- IPA: [awˈdʲjɛ̃nt͡sʲja], AS: [au̯dʹi ̯ẽncʹi ̯a], zjawiska fonetyczne: zmięk.• nazal.• u → ł • i → j
- znaczenia:
rzeczownik, rodzaj żeński
- odmiana:
- (1.1)
przypadek liczba pojedyncza liczba mnoga mianownik audiencja audiencje dopełniacz audiencji audiencji / przest. audiencyj[1] celownik audiencji audiencjom biernik audiencję audiencje narzędnik audiencją audiencjami miejscownik audiencji audiencjach wołacz audiencjo audiencje
- przykłady:
- (1.1) Mój przyjaciel był bardzo przejęty z powodu audiencji u prezydenta.
- składnia:
- (1.1) audiencja u kogoś
- kolokacje:
- (1.1) audiencja u króla • audiencja u papieża • audiencja u prezydenta • udzielić audiencji • starać się / zabiegać o audiencję
- synonimy:
- (1.1) posłuchanie
- antonimy:
- hiperonimy:
- hiponimy:
- holonimy:
- meronimy:
- wyrazy pokrewne:
- przym. audiencyjny, audiencjonalny
- związki frazeologiczne:
- uwagi:
- tłumaczenia:
- angielski: (1.1) audience
- białoruski: (1.1) аўдыенцыя ż
- bułgarski: (1.1) аудиенция ż
- francuski: (1.1) audience ż
- litewski: (1.1) audiencija ż
- rosyjski: (1.1) аудиенция ż
- ukraiński: (1.1) аудієнція ż
- włoski: (1.1) udienza
- źródła:
- ↑ Hasło „audiencja” w: Zygmunt Saloni, Włodzimierz Gruszczyński, Marcin Woliński, Robert Wołosz, Danuta Skowrońska, Zbigniew Bronk, Słownik gramatyczny języka polskiego — wersja online.
- ↑ Michał Jaworski, Nasz język, WSiP, Warszawa 1987, s. 89.