Krzysztof Kamil Baczyński

Krzysztof Kamil Baczyński (1921–1944) – poeta polski.

• A ja prześpię czas wielkiej rzeźby
  z głową ciężką na karabinie…
  • Źródło: Z głową na karabinie

• A na skronie, gdy sen nas stłumi,
  gdy będziemy znów ludzie prości,
  blask nam spadnie i ten zrozumie,
  żeśmy w wierze doszli miłości
  • Źródło: Zwycięzcy

• A otóż i macie wszystko.
  Byłem jak lipy szelest,
  na imię mi było Krzysztof,
  i jeszcze ciało – to tak niewiele.
  • Źródło: Rodzicom

• A ty u okien jeszcze marzysz,
  nagrobku smutny. Czasu napis
  spływa po mrocznej, głuchej twarzy,
  może to deszczem, może łzami.
  I to, że miłość, a nie taka,
  i to, że nie dość cios bolesny,
  a tylko ciemny jak krzyk ptaka,
  i to, że płacz, a tak cielesny.
  • Źródło: Deszcze, 1943

• Bo przecież trzeba znów pokochać.
  Palce mam – każdy czarną lufą,
  co zabić umie. – Teraz nimi
  grać trzeba, i to grać do słuchu.
  Bo przecież trzeba znów miłować.
  Oczy – granaty pełne śmierci,
  a tu by trzeba w ludzi spojrzeć
  i tak, by Boga dojrzeć w piersi.
  • Źródło: Gdy broń dymiącą…, 1944

• Bogu podamy w końcu dłonie
  spalone skrzydłem antychrysta,
  i on zrozumie, że ta młodość
  w tej grozie jedna była czysta.
  • Źródło: Których nam nikt…

• (…) by chleb był dla miłości, nie miłość dla chleba.
  • Opis: przykład użycia antymetaboli w postaci antytezy.
  • Źródło: Polacy

• Czy to była kula, synku, czy to serce pękło?
  • Źródło: Elegia o… (chłopcu polskim), 1944

• Gdy broń dymiącą z dłoni wyjmę
  i grzbiet jak pręt rozgrzany stygnie,
  niech mi nie kładą gwiazd na skronie
  i pomnik niech nie staje przy mnie.
  • Źródło: Gdy broń dymiącą z dłoni wyjmę…
  • zobacz: walka

• I jeden z nas – to jestem ja,
  którym pokochał. Świat mi rozkwitł
  jak wielki obłok, ogień w snach
  i tak jak drzewo jestem – prosty.
  • Źródło: Spojrzenie

• I któż z was stanie tak sam, bez przyczyny
  ponad miłość i proste wyznawanie winy,
  ponad tę jeszcze, że tworzyć ci dano
  i że przez dzieło twoje sny zmartwychpowstaną?
  • Źródło: Piosenka

• I takim ci ja mocarz, że kiedy słów nie trzeba, nie umiem stworzyć nieba miłością w oczach.
  • Źródło: Pragnienia

• I w sztandary dąć, i bić w kamień,
  aż się lew spod dłoni wykuje,
  aż wykrzesze znużone ramię
  taki głaz, co jak serce czuje.
  • Źródło: Warszawa

• Jeno wyjmij mi z tych oczu
  szkło bolesne – obraz dni,
  które czaszki białe toczy
  przez płonące łąki krwi

• Ja, żołnierz, poeta, czasu kurz.
  • Źródło: Rodzicom

• Jeszcze słychać śpiew i rżenie koni.
  • Opis: Historia (1942)
  • Źródło: Henryk Markiewicz i Andrzej Romanowski, Skrzydlate słowa, wyd. PIW, Warszawa 1990, ISBN 8306011414, s. 35

• Któraś serce jak morze rozdarła
  w synu ziemi i synu nieba,
  o, naucz matki nasze,
  jak cierpieć trzeba.
  Która jesteś jak nad czarnym lasem
  blask – pogody słonecznej kościół,
  nagnij pochmurną broń naszą,
  gdy zaczniemy walczyć miłością.
  • Opis: Modlitwa do Bogarodzicy, 21 marca 1944.
  • Zobacz też: Maria z Nazaretu

• Których nam nikt nie wynagrodzi
  i których nic nam nie zastąpi,
  lata wy straszne, lata wąskie
  jak dłonie śmierci w dniu narodzin.
  • Źródło: Których nam nikt…

• Nas nauczono. Nie ma miłości.
  Jakże nam jeszcze uciekać w mrok
  przed żaglem nozdrzy węszących nas,
  przed siecią wzdętą kijów i rąk,
  kiedy nie wrócą matki ni dzieci
  w pustego serca rozpruty strąk.
  Nas nauczono. Trzeba zapomnieć,
  żeby nie umrzeć rojąc to wszystko.
  Wstajemy nocą. Ciemno jest, ślisko.
  Szukamy serca – bierzemy w rękę,
  nasłuchujemy: wygaśnie męka,
  ale zostanie kamień – tak – głaz.
  • Źródło: Pokolenie, 1943

• Nie pokochany, nie zabity,
  nie napełniony, niedorzeczny,
  poczuję deszcz czy płacz serdeczny,
  że wszystko Bogu nadaremno.
  Zostanę sam. Ja sam i ciemność.
  I tylko krople, deszcze, deszcze
  coraz to cichsze, bezbolesne.
  • Źródło: Deszcze, 1943
  • Zobacz też: deszcz

• No, i stolarz schylał z wolna głowę
  i wyciosał przez czas niedługi
  dla nich wonne trumny dębowe,
  a dla synów ich dębowe maczugi.
  • Źródło: Bajka, 1944

• O, wybudujcie domy, o, nazwijcie wreszcie
  Polskę – Polską, nie krzywdą, a miłość – miłością.
  • Źródło: Polacy, 1942
  • Zobacz też: Polska

• Oto jest chwila bez imienia
  wypalona w czasie jak w hymnie.
  Nitką krwi jak struną – za wozem
  wypisuje na bruku swe imię.
  • Źródło: Bez imienia, 1941

• Tajemnice przesypując w sobie
  Jak w zamkniętej kadzi ziarno,
  Jechali Trzej Królowie
  Przez ziemię rudą i skwarną
  • Źródło: Ballada o trzech królach
  • Zobacz: Boże Narodzenie

• Tak bym chciał Cię porwać na ręce i całować... Ale się boję...
  • Źródło: O von und zu

• Ty palisz sinawo-mdło-dymne papierosy (musiałem ci kupić).
  • Źródło: O von und zu

• Umrzeć przyjdzie, gdy się kochało
  Wielkie sprawy głupią miłością.
  • Źródło: Z głową na karabinie
  • zobacz: miłość