Jean Cocteau

Jean Cocteau (1889–1963) – francuski poeta i dramaturg.

• Aby móc żyć, aby żałować i aby zrozumieć, potrzebne mi były sny.
  • Źródło: Opium. Dziennik kuracji odwykowej.

• Arcydzieło to partia szachów wygranych matem.
  • Un chef-d’œuvre est une partie d’échecs gagnée échec et mat. (fr.)
  • Źródło: Le Coq et l’Arlequin, Éditions de la Sirène, Paryż, 1918.

• Chciałbym mieć umysł tak giętki, jak mają ciało akrobaci.
  • J’aimerais avoir l’âme faite comme ces acrobates ont le corps. (fr.)

• Cudowne dzieci to zazwyczaj dzieci rodziców o wybujałej wyobraźni.
  • Un enfant prodige est un enfant dont les parents ont beaucoup d'imagination. (fr.)

• Człowiek utalentowany wymyśla dowcipne powiedzonka, natomiast człowiekowi sławnemu przypisuje się cudze dowcipne powiedzonka – i na tym polega jego wyższość.

• Dawniej kobiety piersiami żywiły niemowlęta – dziś producentów filmowych.
  • Zobacz też: film, kobieta

• Dobra są głupstwem dla ludzi z duszą, zaś bezwstyd jest duszą głupców.

• Dobre wychowanie polega na ukrywaniu tego, jak wysoko człowiek ceni sam siebie, a jak nisko – innych.

• Dramatem naszej epoki jest to, że głupota zabrała się do myślenia.
  • Źródło: Nieprzyjemne prawdy. Aforyzmy naszych czasów, KAW, 1987, wybór i tłum. Henryk Zdanowski, s. 7.

• Dzieci mają wręcz cudowną moc, aby zmieniać się we wszystko, w co tylko zapragną.
  • Zobacz też: dziecko

• Jak to przyjemnie oklaskiwać Strawinskiego na twarzy swego sąsiada.
  • Opis: o rękoczynach, do jakich doszło między zwolennikami i przeciwnikami kompozytora w czasie wykonania Święta wiosny w 1913.
  • Źródło: Janusz Ekiert, Czy wiesz? Zagadki muzyczne, Warszawa 1995, wyd. Alfa, s. 83, 241.
  • Zobacz też: Igor Strawinski

• Kobieta powinna widzieć, jak dalece może iść za daleko.
  • Źródło: Leksykon złotych myśli, wyboru dokonał Krzysztof Nowak, Warszawa 1998.

• Koniecznością jest niekiedy się poświęcić. To higiena duszy.
  • Il est indispensable de se sacrifier quelquefois. C’est l’hygiène de l’âme. (fr.)
  • Źródło: Les Parents Terribles, Taylor & Francis, 1948, s. 81

• Mądrość polega na tym, aby nie być szalonym, jeśli tylko usprawiedliwiają to okoliczności.
  • La sagesse est d'être fou lorsque les circonstances en valent la peine. (fr.)

• Najpiękniejsze ubrania noszone są po to, by zostały zdjęte.

• Największe nawet dzieło literackie w gruncie rzeczy nie jest niczym innym jak alfabetem rozrzuconym w nieładzie.
  • Le plus grand chef-d'œuvre de la littérature n’est jamais qu’un dictionnaire en désordre. (fr.)
  • Źródło: Le Potomak.

• Nawet gonić warto tylko rzeczy wybitne.

• Nie chciałbym się wyrażać ani na temat nieba, ani piekła: w obu miejscach mam przyjaciół.
  • Zobacz też: niebo, piekło, przyjaźń

• Niektóre prawdy możemy wygłosić dopiero po zdobyciu do tego prawa.

• Nie należy mylić prawdy z opinią większości.
  • Il ne faut pas confondre la vérité avec l'opinion de la majorité. (fr.)
  • Zobacz też: prawda

• Odrobina za dużo, to zawsze w sam raz dla mnie.
  • Un petit peu trop, c'est juste assez pour moi. (fr.)

• Optymizm jest ślepy, pesymizm gorzki.
  • Aveugle: voici l'optimiste. Amer: voici le pessimiste. (fr.)
  • Zobacz też: optymizm, pesymizm

• Poeta – ktoś, kto pragnie w jasny dzień pokazać światło księżyca.

• Prawdziwa młodość to przymiot, który zdobywa się z wiekiem.
  • Zobacz też: młodość

• Różnica między dużym a małym miastem polega na tym, że w dużym mieście można więcej zobaczyć, a w małym więcej usłyszeć.
  • Zobacz też: miasto

• Sumienie nie powstrzymuje od grzechów, przeszkadza tylko cieszyć się nimi.
  • Zobacz też: sumienie

• Takt polega na tym, by wiedzieć jak daleko można się posunąć by nie posunąć się za daleko.
  • Le tact dans l’audace c’est de savoir jusqu’où on peut aller trop loin. (fr.)
  • Źródło: Le Coq et l’Arlequin, Éditions de la Sirène, Paryż, 1918.

• W sztuce i polityce awangarda stoi często w obozie polityków.

• Wszelka władza pochodzi z lufy pistoletu.

• Wszyscy nosimy w sobie coś mocno ściśniętego, coś na kształt owych japońskich kwiatów, co rozwijają się wówczas, gdy rozrzucić je na wodę. Opium odgrywa właśnie rolę wody. Każdy z nas nosi w sobie odmienny wzór kwiatowy. Toteż możliwe, że ten kto nie pali, nigdy nie pozna gatunku tych kwiatów, które by opium mogło w nim rozwinąć.
  • Źródło: Opium. Dziennik kuracji odwykowej, tłum. R. i A. Nowakowie, Wyd. Literackie, Kraków 1990.
  • Zobacz też: opium