Salomon, syn Dawida, umacniał się w swej władzy królewskiej, a Jehowa, jego Bóg, był z nim i czynił go niezrównanie wielkim.
Źródło: 2 Kronik 1:1
Udziel mi więc mądrości i wiedzy, żebym mógł wychodzić przed ten lud i żebym mógł wchodzić, bo któż potrafiłby sądzić ten wielki lud twój?
Źródło: 2 Kronik 1:10
(…) nasz Bóg jest większy niż wszyscy inni bogowie. Któż byłby w stanie zbudować mu dom? Albowiem niebiosa i niebo niebios nie mogą go pomieścić
Źródło: 2 Kronik 2:5, 6
(…) trębacze i śpiewacy jak jeden mąż sprawili, że dał się słyszeć jeden głos wysławiania i dziękowania Jehowie, i gdy tylko podnieśli głos, grając na trąbach i czynelach, i instrumentach do akompaniowania przy pieśni oraz wysławiając Jehowę, „bo jest dobry, bo jego lojalna życzliwość trwa po czas niezmierzony” – wówczas dom napełnił się obłokiem (…).
Źródło: 2 Kronik 5:13
Jehowo, Boże Izraela, nie istnieje w niebiosach ani na ziemi Bóg taki jak ty, zachowujący przymierze i lojalną życzliwość względem swoich sług, którzy chodzą przed tobą całym sercem; ty, który wobec swego sługi Dawida, mojego ojca, dotrzymałeś tego, co mu obiecałeś, gdyż swoimi ustami złożyłeś obietnicę i swą ręką sprawiłeś, że się spełniła, jak to jest dzisiaj.
Źródło: 2 Kronik 6:14, 15
Zechciej się zwrócić ku modlitwie swego sługi i ku jego prośbie o łaskę, Jehowo, mój Boże, słuchając błagalnego wołania oraz modlitwy, gdy twój sługa modli się przed twoim obliczem (…) i racz wysłuchać i przebaczyć.
Źródło: 2 Kronik 6:19, 21
(…) i działaj, i osądź swoich sług, aby odpłacić niegodziwemu przez włożenie jego postępowania na jego własną głowę, a prawego uznaj za prawego przez oddanie mu stosownie do jego prawości.
Źródło: 2 Kronik 6:23
(…) przebacz grzech swego ludu, Izraela (…).
Źródło: 2 Kronik 6:25
(…) pouczasz (…) o dobrej drodze, którą powinni kroczyć (…).
Źródło: 2 Kronik 6:27
(…) oddaj każdemu według wszystkich jego dróg, gdyż znasz jego serce (bo tylko ty dobrze znasz serce synów ludzkich); aby się ciebie bali, chodząc twoimi drogami przez wszystkie dni swego życia na obliczu ziemi, którą dałeś naszym praojcom.
Źródło: 2 Kronik 6:30, 31
(…) żeby wszystkie ludy ziemi poznały twoje imię i bały się ciebie, jak twój lud izraelski, i by poznały, iż twego imienia wezwano nad tym domem, który zbudowałem.
Źródło: 2 Kronik 6:33
Niechaj twoi kapłani, Jehowo Boże, odzieją się w wybawienie, a lojalni wobec ciebie niech się radują dobrocią.
Źródło: 2 Kronik 6:41
Gdy tylko Salomon skończył się modlić, spadł z niebios ogień i strawił całopalenie oraz ofiary, i chwała Jehowy napełniła dom.
Źródło: 2 Kronik 7:1
(…) padłszy na twarze, dziękowali Jehowie, „bo jest dobry, bo jego lojalna życzliwość trwa po czas niezmierzony”.
Źródło: 2 Kronik 7:13
Teraz moje oczy będą otwarte, a moje uszy będą zwracać uwagę na modlitwę w tym miejscu.
Źródło: 2 Kronik 7:15
Lecz żadnego z synów Izraela nie uczynił Salomon niewolnikiem do swej pracy, byli bowiem wojownikami i dowódcami jego przybocznych oraz dowódcami jego ludzi powożących rydwanami i jego konnicy.
Źródło: 2 Kronik 8:9
Nie wolno wam iść i walczyć ze swymi braćmi.
Źródło: 2 Kronik 11:4
Jeroboam i jego synowie odsunęli ich od pełnienia służby kapłańskiej dla Jehowy. I ustanawiał sobie kapłanów dla wyżyn i dla kozłokształtnych demonów, i dla cielców, które uczynił.
Źródło: 2 Kronik 11:13, 14
Jeśli chodzi o nas, naszym Bogiem jest Jehowa i myśmy go nie opuścili
Źródło: 2 Kronik 13:10
Synowie izraelscy, nie walczcie z Jehową, Bogiem waszych praojców, gdyż się wam nie powiedzie.
Źródło: 2 Kronik 13:12
W końcu Abijasz spoczął ze swymi praojcami i pogrzebano go w Mieście Dawidowym; a w jego miejsce zaczął panować Asa, jego syn. Za jego dni kraj nie zaznawał niepokoju przez dziesięć lat. I czynił Asa to, co dobre i słuszne w oczach Jehowy, swego Boga. Usunął zatem cudzoziemskie ołtarze oraz wyżyny i porozbijał święte słupy, i pościnał święte pale. Ponadto kazał Judzie szukać Jehowy, Boga ich praojców, oraz wprowadzać w czyn prawo i przykazanie.
Źródło: 2 Kronik 14:1–4
I Asa począł wołać do Jehowy, swego Boga, mówiąc: „Jehowo, jeśli chodzi o udzielenie pomocy, nie ma dla ciebie znaczenia, czy są liczni, czy bezsilni. Pomóż nam, Jehowo, nasz Boże, gdyż to na tobie się opieramy i w twoim imieniu wyszliśmy przeciwko temu tłumowi. Jehowo, ty jesteś naszym Bogiem. Niechaj śmiertelnik nie zachowa siły przeciwko tobie”. Wtedy Jehowa rozgromił Etiopczyków na oczach Asy i na oczach Judy; i Etiopczycy rzucili się do ucieczki.
Źródło: 2 Kronik 14:11, 12
Jehowa jest z wami, dopóki wy jesteście z nim; i jeśli będziecie go szukać, da się wam znaleźć, lecz jeśli go opuścicie, on opuści was.
Źródło: 2 Kronik 15:2
Czy należy wspomagać niegodziwego i czy powinieneś miłować tych, którzy nienawidzą Jehowy? I przez to zwraca się przeciwko tobie oburzenie od osoby Jehowy.
Źródło: 2 Kronik 19:2
(…) u Jehowy, naszego Boga, nie ma nieprawości ani stronniczości, ani brania łapówki.
Źródło: 2 Kronik 19:7
Jehowo, Boże naszych praojców, czyż nie jesteś Bogiem w niebiosach i czyż nie panujesz nad wszystkimi królestwami narodów, i czyż nie w twojej ręce jest moc i potęga, tak iż nikt nie zdoła się przed tobą ostać?
Źródło: 2 Kronik 20:6
Nie bójcie się ani się nie przerażajcie z powodu tego wielkiego tłumu; bo nie wasza jest ta bitwa, lecz Boża
Źródło: 2 Kronik 20:15
Ustawcie się, stójcie i oglądajcie wybawienie, które wam zgotuje Jehowa. Judo i Jerozolimo, nie bójcie się ani się nie przerażajcie. Jutro wyjdźcie przeciw nim, a Jehowa będzie z wami
Źródło: 2 Kronik 20:17
Uwierzcie Jehowie, waszemu Bogu, abyście się mogli długo utrzymać. Uwierzcie jego prorokom i miejcie powodzenie.
Źródło: 2 Kronik 20:20
A strach Boży padł na wszystkie królestwa krain, gdy usłyszały, że Jehowa walczył przeciwko nieprzyjaciołom Izraela. I królestwo Jehoszafata nie było niczym niepokojone, a jego Bóg zapewniał mu zewsząd spokój.
Źródło: 2 Kronik 20:29, 30
Jehoasz miał siedem lat, gdy zaczął panować, a panował w Jerozolimie czterdzieści lat. Jego matka miała na imię Cybia i była z Beer-Szeby. I Jehoasz czynił to, co słuszne w oczach Jehowy, przez wszystkie dni kapłana Jehojady. A Jehojada dał mu dwie żony i został on ojcem synów oraz córek. A potem stało się rzeczą bliską sercu Jehoasza odnowienie domu Jehowy.
Źródło: 2 Kronik 24:1–4
Amacjasz został królem, gdy miał dwadzieścia pięć lat, a panował w Jerozolimie dwadzieścia dziewięć lat. Jego matka miała na imię Jehoaddan i była z Jerozolimy. I czynił to, co słuszne w oczach Jehowy, tyle że nie sercem niepodzielnym.
Źródło: 2 Kronik 25:1, 2
Ojcowie nie mają umierać za synów ani synowie nie mają umierać za ojców; każdy bowiem ma umrzeć za swój własny grzech
Źródło: 2 Kronik 25:4
(…) Bóg ma moc i dopomóc, i przywieść do potknięcia.
Źródło: 2 Kronik 25:8
Potem cały lud judzki wziął Uzzjasza, który miał wtedy szesnaście lat, i uczynili go królem w miejsce jego ojca, Amacjasza. On to odbudował Elot, a następnie przywrócił je Judzie, gdy już król spoczął ze swymi praojcami. Uzzjasz miał szesnaście lat, gdy zaczął panować, a panował w Jerozolimie pięćdziesiąt dwa lata. Jego matka miała na imię Jecholia i była z Jerozolimy. I czynił on to, co słuszne w oczach Jehowy, zgodnie ze wszystkim, co uczynił Amacjasz, jego ojciec. I wciąż starał się szukać Boga za dni Zachariasza, który uczył bojaźni przed prawdziwym Bogiem; a w dniach, gdy szukał Jehowy, prawdziwy Bóg darzył go powodzeniem.
Źródło: 2 Kronik 26:1–5
Nie twoja to rzecz, Uzzjaszu, palić kadzidło Jehowie, lecz palenie kadzidła jest rzeczą kapłanów, synów Aarona, uświęconych. Wyjdź z sanktuarium; postąpiłeś bowiem wiarołomnie i nie przysporzy ci to chwały ze strony Jehowy Boga.
Źródło: 2 Kronik 26:18
Jotam miał dwadzieścia pięć lat, gdy zaczął panować, a panował w Jerozolimie szesnaście lat. Jego matka miała na imię Jerusza i była córką Cadoka. I czynił on to, co słuszne w oczach Jehowy, zgodnie ze wszystkim, co uczynił Uzzjasz, jego ojciec. Tylko nie wtargnął do świątyni Jehowy. Lecz lud wciąż jeszcze postępował zgubnie. On zaś zbudował górną bramę domu Jehowy, dużo też budował na murze Ofelu.
Źródło: 2 Kronik 27:1–3
Achaz zaczął panować, gdy miał dwadzieścia lat, a panował w Jerozolimie szesnaście lat; i nie czynił tego, co słuszne w oczach Jehowy, jak to czynił Dawid, jego praojciec. Chodził zaś drogami królów Izraela i nawet sporządził lane posągi Baalów. I sprawiał, że wznosił się dym ofiarny w dolinie synów Hinnoma, i palił swoich synów w ogniu – według obrzydliwości narodów, które Jehowa wypędził przed synami Izraela. I ciągle składał ofiary oraz sprawiał, że wznosił się dym ofiarny na wyżynach i na wzgórzach, i pod wszelkiego rodzaju bujnym drzewem. Toteż Jehowa, jego Bóg, wydał go w rękę króla Syrii i ci go rozgromili, a uprowadziwszy od niego wielką liczbę jeńców, przyprowadzili ich do Damaszku.
Źródło: 2 Kronik 28:1–5
Ezechiasz został królem, gdy miał dwadzieścia pięć lat, a panował w Jerozolimie dwadzieścia dziewięć lat. Jego matka miała na imię Abija i była córką Zachariasza. I czynił on to, co słuszne w oczach Jehowy, zgodnie ze wszystkim, co uczynił Dawid, jego praojciec. W pierwszym roku swego panowania, w miesiącu pierwszym, otworzył drzwi domu Jehowy i przystąpił do ich naprawy.
Źródło: 2 Kronik 29:1–3
(…) Jehowa, wasz Bóg, jest łaskawy i miłosierny i nie odwróci od was oblicza, jeśli wy powrócicie do niego.
Źródło: 2 Kronik 30:9
Bo było mnóstwo ludzi, wielu z Efraima i Manassesa, Issachara i Zebulona, którzy się nie oczyścili, gdyż nie spożywali posiłku paschalnego zgodnie z tym, co jest napisane; lecz Ezechiasz modlił się za nich, mówiąc: „Oby dobry Jehowa miał wzgląd na każdego, kto przygotował swe serce, by szukać prawdziwego Boga, Jehowy, Boga swych praojców, chociaż bez oczyszczenia się do tego, co święte”. A Jehowa wysłuchał Ezechiasza i uzdrowił lud.
Źródło: 2 Kronik 30:18–20
Bądźcie odważni i silni. Nie bójcie się ani się nie przerażajcie z powodu króla Asyrii i z powodu całego tłumu, który jest z nim; bo więcej jest z nami niż z nim. Z nim jest ramię cielesne, lecz z nami jest Jehowa, nasz Bóg, by nam pomagać i toczyć nasze bitwy.
Źródło: 2 Kronik 32:7, 8
Manasses miał dwanaście lat, gdy zaczął panować, a panował w Jerozolimie pięćdziesiąt pięć lat. I czynił to, co złe w oczach (…). (…) pobudował wyżyny, które zburzył Ezechiasz (…), i postawił ołtarze dla Baalów, i wykonał święte pale, i zaczął się kłaniać całemu zastępowi niebios oraz mu służyć.(…) I swoich synów przeprowadził przez ogień w dolinie syna Hinnoma, a także uprawiał magię i posługiwał się wróżeniem, i uprawiał czary, i ustanowił media spirytystyczne oraz tych, którzy się trudnią przepowiadaniem wydarzeń. Na wielką skalę czynił to, co złe w oczach Jehowy, obrażając go.
Źródło: 2 Kronik 33:1–3, 6
I wciąż modlił się do niego, a on dał mu się uprosić i wysłuchał jego prośby o łaskę, i przywrócił go do władzy królewskiej w Jerozolimie; i Manasses poznał, że Jehowa jest prawdziwym Bogiem.(…) I pousuwał cudzoziemskich bogów oraz wizerunek bożka z domu Jehowy, a także wszystkie ołtarze, które zbudował na górze domu Jehowy i w Jerozolimie, potem zaś kazał je wyrzucić poza miasto. Ponadto przygotował ołtarz Jehowy i zaczął składać na nim ofiary współuczestnictwa i ofiary dziękczynne, jak również mówił Judzie, by służyli Jehowie, Bogu Izraela. Niemniej lud dalej składał ofiary na wyżynach, tyle że dla Jehowy, swego Boga.
Źródło: 2 Kronik 33:13, 15–17
Amon miał dwadzieścia dwa lata, gdy zaczął panować, a panował w Jerozolimie dwa lata. I czynił to, co złe w oczach Jehowy, jak to uczynił Manasses, jego ojciec; i Amon składał ofiary wszystkim rytym wizerunkom, które uczynił Manasses, jego ojciec, i służył im. I nie ukorzył się przez wzgląd na Jehowę, tak jak się ukorzył Manasses, jego ojciec, bo Amon jeszcze powiększył winę.
Źródło: 2 Kronik 33:21–23
Jozjasz miał osiem lat, gdy zaczął panować, a panował w Jerozolimie trzydzieści jeden lat. I czynił to, co słuszne w oczach Jehowy, i chodził drogami Dawida, swego praojca; nie zboczył na prawo ani na lewo. W ósmym roku swego panowania, gdy jeszcze był chłopcem, zaczął szukać Boga Dawida, swego praojca; a w dwunastym roku zaczął oczyszczać Judę i Jerozolimę z wyżyn i świętych pali, i rytych wizerunków, i lanych posągów. Ponadto zburzono przy nim ołtarze Baalów, on zaś poodcinał z nich kadzielnie, które były u góry, a święte pale i ryte wizerunki, i lane posągi roztrzaskał na kawałki i starł na proch, po czym posypał tym z wierzchu grobowce tych, którzy składali im ofiary. Kości zaś kapłanów spalił na ich ołtarzach. Tak oczyścił Judę i Jerozolimę.
Źródło: 2 Kronik 34:1–5
A gdy wybierano pieniądze przynoszone do domu Jehowy, kapłan Chilkiasz znalazł księgę prawa Jehowy, daną poprzez rękę Mojżesza. (…) A gdy tylko król usłyszał słowa tego prawa, natychmiast rozdarł swe szaty.(…) „Oto, co rzekł Jehowa, Bóg Izraela: Jeśli chodzi o słowa, które usłyszałeś – jako że twoje serce było miękkie, wskutek czego ukorzyłeś się przez wzgląd na Boga, usłyszawszy jego słowa dotyczące tego miejsca oraz jego mieszkańców, i ukorzyłeś się przede mną, i rozdarłeś swe szaty, i płakałeś przed moim obliczem, ja to usłyszałem, brzmi wypowiedź Jehowy. Oto zabieram cię do twoich praojców i zostaniesz zabrany w pokoju na swój cmentarz, a twoje oczy nie będą patrzeć na całe nieszczęście, które ja sprowadzam na to miejsce i na jego mieszkańców’”.
Źródło: 2 Kronik 34:14, 19, 26–28
(…) a on zaczął czytać do ich uszu wszystkie słowa księgi przymierza, którą odnaleziono w domu Jehowy. I król stał na swoim miejscu, i zawarł przymierze przed obliczem Jehowy, by podążać za Jehową i z całego swego serca oraz całej swej duszy przestrzegać jego przykazań i jego świadectw, i jego przepisów, by wypełnić słowa przymierza, zapisane w tej księdze. Potem Jozjasz pousuwał wszystkie obrzydliwości ze wszystkich ziem należących do synów Izraela, a wszystkich, którzy się znajdowali w Izraelu, nakłonił do podjęcia służby, tak by służyli Jehowie, swemu Bogu. Przez wszystkie jego dni nie odstąpili od podążania za Jehową, Bogiem swych praojców.
Źródło: 2 Kronik 34:30, 31, 33
Jehojakim miał dwadzieścia pięć lat, gdy zaczął panować, a panował w Jerozolimie jedenaście lat; i czynił to, co złe w oczach Jehowy, jego Boga. Przeciwko niemu wyruszył Nebukadneccar, król Babilonu, żeby mu nałożyć miedziane okowy i uprowadzić go do Babilonu.
Źródło: 2 Kronik 35:5, 6
Jehojachin miał osiemnaście lat, gdy zaczął panować, a panował w Jerozolimie trzy miesiące i dziesięć dni; i czynił to, co złe w oczach Jehowy.
Źródło: 2 Kronik 35:9
Sedekiasz miał dwadzieścia jeden lat, gdy zaczął panować, a panował w Jerozolimie jedenaście lat. I czynił to, co złe w oczach Jehowy, jego Boga. Nie ukorzył się przed prorokiem Jeremiaszem mimo rozkazu Jehowy.
Źródło: 2 Kronik 35:11, 12
A Jehowa (…) ciągle posyłał im ostrzeżenia za pośrednictwem swych posłańców, posyłając raz po raz, żywił bowiem współczucie dla swego ludu i dla swego mieszkania. Lecz oni wciąż naśmiewali się z posłańców prawdziwego Boga i gardzili jego słowami, i drwili z jego proroków, aż wezbrała złość Jehowy na jego lud, aż nie było już uleczenia. Sprowadził więc przeciwko nim króla Chaldejczyków (…).
Źródło: 2 Kronik 35:15–17
A w pierwszym roku Cyrusa, króla Persji – aby się spełniło słowo Jehowy wypowiedziane ustami Jeremiasza – Jehowa pobudził ducha Cyrusa, króla Persji, by po całym swym królestwie kazał ogłosić, i to również na piśmie, co następuje: „Oto, co powiedział Cyrus, król Persji: «Wszystkie królestwa ziemi dał mi Jehowa, Bóg niebios, i to on mi polecił, abym mu zbudował dom w Jerozolimie, która jest w Judzie. Ktokolwiek z całego jego ludu jest wśród was, niech Jehowa, jego Bóg, będzie z nim. Niech więc wyrusza.»”
