Surtees TS9

Model opierał się na modelu TS7, ale w porównaniu do niego był szerszy i miał większy rozstaw osi, dzięki czemu lepiej się prowadził. Samochód był napędzany przez jednostki Cosworth DFV o mocy około 450 KM, sprzężone z pięciobiegową przekładnią Hewland FG400. Pojazd do 100 km/h przyspieszał w 3,15 sekundy^[1].

Samochód zadebiutował w 1971 roku podczas nieoficjalnego wyścigu Race of Champions, w którym John Surtees zajął trzecie miejsce. W sierpniu natomiast ten sam kierowca wygrał wyścig International Gold Cup^[1]. W Mistrzostwach Świata TS9 zaliczył debiut podczas Grand Prix RPA. Podstawowymi kierowcami byli John Surtees i Rolf Stommelen, ale najlepszy wynik sezonu był udziałem Mike'a Hailwooda, który zajął czwartą pozycję w Grand Prix Włoch^[2].

Zbudowano cztery egzemplarze wersji TS9, z czego jeden został sprzedany Teamowi Gunston, a inny przerobiony w typ TS9B. Ponadto skonstruowano dwa nowe egzemplarze TS9B. Ta wersja miała zmodyfikowany nos ze zintegrowanymi otworami chłodzenia^[1]. Podstawowy skład kierowców stanowili Mike Hailwood, Tim Schenken i Andrea de Adamich. Ogółem w 1972 model TS9B zdobył 18 punktów, w tym drugie miejsce Hailwooda w Grand Prix Włoch^[3]. Dzięki tym wynikom Surtees zajął najlepsze miejsce w klasyfikacji konstruktorów w swojej historii – piąte^[4].

W sezonie 1973 TS9B uczestniczył w dwóch wyścigach. Jego następcą był TS14^[3].