Wzgórza Wińskie

Wzgórza Wińskie – jeden z pięciu mikroregionów należących do mezoregionu o indeksie 318.44 – Wzgórza Trzebnickie (według regionalizacji fizycznogeograficznej opracowanej przez Jerzego Kondrackiego)^[1][2][3], należących do makroregionu o indeksie 318.4 – Wał Trzebnicki^[4]. Wymienione jednostki należą do prowincji o indeksie 31 – Niż Środkowoeuropejski, a w jego obrębie do podprowincji o indeksie 318 – Niziny Środkowopolskie^[5]. Ma on przypisany w tej regionalizacji indeks 318.441^[6][7][8], a obejmuje pasmo wzgórz i innych wzniesień^[6].

Mikroregion Wzgórz Wińskich jest najbardziej wysunięta częścią Wzgórz Trzebnickich na ich północno-zachodnim krańcu^[6]. Od kolejnego pasma i mikroregionu – Wzgórz Skrzypińskich^{[3][6][9][10]} (indeks 318.443^[6][7]) – oddzielny jest po stronie południowej Obniżeniem Pełczyńskim^{[3][6][9][10][11]} (indeks 318.442^[6][7][12]). Same wzgórza oddzielają Obniżenie Ścinawskie (dolina Odry) od Kotliny Żmigrodzkiej (Dolina Baryczy)^[6][13].

Obszar Wzgórz Wińskich pod względem rzeźby terenu jest mocno pofałdowany i wyraźnie pagórkowaty^[14][15][16]. Są to wzgórza morenowe położone w okolicach miejscowości Wińsko, Węgrzyce, czy Baszyn. Ich przebieg jest zbliżony do południkowego. W części centralnej obszaru, na rozległym spłaszczeniu, położona jest miejscowość Wińsko^[15]. Najwyższe wzniesienie ma wierzchołek położony na wysokości bezwzględnej wynoszącej 200,7 m n.p.m.^[6][15][11]. Znajduje się w okolicach Jakubikowic. Inne wzniesienie tych wzgórz to między innymi kota 176 m n.p.m. położona po stronie zachodniej od Baszyna^[15][11]. Pośród nazw wzniesień należących do Wzgórz Wińskich wymienić można między innymi takie nazwy jak: Wińska Góra, Świtał, Jałowcowa, Tatar, Struża, Złotnik, Morwowe Wzgórze, Karłowickie, Bukowiec, Zabucze, Jaźwiniec, Piaski, Kopista, Sośniak, Zamecko, Maślana Góra i inne^[17]. Deniwelacje osiągają maksymalnie wartość około 100 m. Pod względem zagospodarowania dominują użytki rolne w tym pola uprawne z inkluzjami w postaci obszarów zalesionych^[6]. Warunki panujące w obrębie wzgórz są sprzyjające rozwojowi kserotermicznych gatunków roślin, takich jak na przykład dziewięćsił bezłodygowy. W przeszłości teren ten porastała winorośl właściwa, której symboliczne znaczenie znalazło odzwierciedlenie w herbie Wińska, gdzie znajdują się do dnia dzisiejszego^[14].

Nazwa własna – Wzgórza Wińskie^[8][17][18] – jest nazwą niestandaryzowaną^[8], gdyż została ustalona i ujęta w państwowym rejestrze nazw geograficznych na podstawie Geografii regionalnej Polski autorstwa Jerzego Kondrackiego wydanej przez Wydawnictwo Naukowe PWN w 1998 r. jako element wyodrębniony w systemie zewnętrznym – podziale fizycznogeograficznym^[8][18] (data wpisu do PRNG: 7.04.2004 r.^[18]). Odnosi się do ukształtowania terenu określonego jako region naturalny oraz mikroregion. W rejestrze tym przypisano jej identyfikator: PRNG – 148423, identyfikator IIP – PL.PZGiK.320.NGRP.148423^[8]. Podaje on następujące współrzędne geograficzne punktu głównego wzgórz: szerokość geograficzna – 51°27'17" N, długość geograficzna – 16°36'22" E^[8][18].