William Hartston

Od połowy lat 60. do połowy 80. należał do ścisłej czołówki angielskich szachistów. Był wielokrotnym medalistą indywidualnych mistrzostw Wielkiej Brytanii (m.in. złotym w latach 1973 i 1975 oraz srebrnym – 1967 i 1980). Pomiędzy 1966 a 1978 rokiem sześciokrotnie (w tym raz na I szachownicy) reprezentował swój kraj na szachowych olimpiadach, zdobywając 3 medale: złoty (za indywidualny wynik na III szachownicy w 1970 r.) i dwa brązowe (wraz z drużyną w 1976 r. oraz na II szachownicy w 1972 r.). W latach 1973–1983 wystąpił również czterokrotnie w drużynowych mistrzostwach Europy, w 1980 r. zdobywając wraz z zespołem brązowy medal^[1].

Jeden z największych sukcesów na arenie międzynarodowej odniósł na przełomie 1972 i 1973 r., zajmując III m. (za Bentem Larsenem i Wolfgangiem Uhlmannem, przed m.in. Vlastimilem Hortem, Władimirem Tukmakowem, Walterem Browne, Wasilijem Smysłowem i Ulfem Anderssonem) w słynnym turnieju w Hastings. Inne znaczące wyniki:

• II m. w Londynie (1968, za Raymondem Keene),
• III m. w Vrnjackiej Banji (1972, turniej strefowy, za Josipem Rukaviną i Janem Smejkalem),
• I m. w Sarajewie (1976, turniej Bosna),
• dz. III m. w Beer Szewie (1976, za Władimirem Liberzonem i Ja’irem Kraidmanem, wspólnie z m.in. Drazenem Maroviciem),
• dz. III m. w Decinie (1976, za Burkhardem Malichem i Josefem Nunem, wspólnie z m.in. Lwem Alburtem, Włodzimierzem Schmidtem, Josefem Pribylem, Miloradem Knezeviciem i Vlastimilem Jansą),
• dz. II m. w Esbjergu (1977, turniej The North Sea Cup, za Jensem Kristiansenem, wspólnie z Larsem-Åke Schneiderem),
• I m. w Londynie (1984).

Najwyższy ranking w karierze osiągnął 1 stycznia 1979 r., z wynikiem 2485 punktów zajmował wówczas 4. miejsce (za Anthony Milesem, Michaelem Steanem i Johnem Nunnem) wśród angielskich szachistów^[2]. Od 1990 r. nie występuje w turniejach klasyfikowanych przez Międzynarodową Federację Szachową^[3].

W latach 70. i 80. współpracował z BBC, prowadząc telewizyjne programy Play Chess, w których m.in. komentował partie meczów o mistrzostwo świata. Był również dziennikarzem gazet The Independent i Daily Express. Napisał kilkanaście książek poświęconych szachowej tematyce.

W latach 1970–1977 William Hartston był pierwszym z trzech mężów czeskiej arcymistrzyni Jany Malypetrovej^[4].

• How To Cheat At Chess (1977)
• Soft Pawn (1980)
• The Ultimate Irrelevant Encyclopaedia (1984)
• Kings of Chess (1985)
• Chess - The Making of the Musical(1986)
• Drunken Goldfish and Other Irrelevant Scientific Research (1988)
• How was it for you, Professor? (1992)
• The Guinness Book of Chess Grandmasters (1996)
• Teach Yourself Better Chess (1997)
• The Book of Numbers: The Ultimate Compendium of Facts About Figures (2000)
• What Are the Chances of That? (2004)
• What's What - The Encyclopedia of Quite Extraordinary Information (2005)

• ChessBase Megabase 2008

• William Hartston – wybrane partie szachowe (ang.)
• William Hartston – profil na stronie FIDE (ang.)