Wiewiórolotkowate

Są latającymi ssakami występującymi w lasach tropikalnych i subtropikalnych zachodniej i centralnej Afryki^[12][13].

Wiewiórolotki są ssakami nocnymi. Śpią w dziuplach nawet 35 metrów nad ziemią. Wyglądem przypominają wiewiórki, mają mniej puszysty ogon z szeregiem łusek na spodniej stronie u jego nasady. Łuski te pomagają zwierzęciu wspinać się po korze drzew, tak jak alpinistyczne raki. Przenoszenie się z drzewa na drzewo lotem ślizgowym umożliwiają fałdy skórne po bokach ciała, pomiędzy kończynami. Fałdy te u wiewiórolotek sięgają do stawów łokciowych, a nie do nadgarstków, jak ma to miejsce u wiewiórek latających. Gryzonie te mogą również biegać po gałęziach. Niewiele wiadomo o biologii wiewiórolotek, ale wydaje się, że żyją one pojedynczo lub w parach, choć najmniejsi przedstawiciele rodzaju karłolotka (o wadze ok. 20 gramów) żyją w koloniach liczących nawet do 100 osobników^[14]. Wiewiórolotki zjadają owoce, nasiona, liście, orzechy i inne części roślin. W skład ich diety wchodzą również owady. W ciągu nocy mogą pokonywać w poszukiwaniu pokarmu kilka kilometrów a na dzień powracają do swoich kryjówek. Samice prawdopodobnie rodzą jedno do trzech młodych i mają dwa mioty w ciągu roku. Młode, co jest niezwykłe, rodzą się owłosione, widzą od urodzenia, są stosunkowo duże i dość aktywne.

Do rodziny należą następujące występujące współcześnie rodzaje^[15][12][10]:

• Anomalurus Waterhouse – wiewiórolotka
• Idiurus Matschie, 1894 – karłolotka

Opisano również rodzaje wymarłe^[16][17]:

• Argouburus Marivaux, Adnet, Benammi, Tabuce & Benammi, 2017 – jedynym przedstawicielem był Argouburus minutus Marivaux, Adnet, Benammi, Tabuce & Benammi, 2017
• Paranomalurus Lavocat, 1973^[18]
• Shazurus Sallam, Seiffert & Simons, 2010 – jedynym przedstawicielem był Shazurus minutus Sallam, Seiffert & Simons, 2010

• latawce
• lot bierny
• lot aktywny