[go: up one dir, main page]

Wawelno

wieś w województwie opolskim

Wawelno (do 2002 r. Wąwelno[3]) – wieś w Polsce, położona w województwie opolskim, w powiecie opolskim, w gminie Komprachcice.

Wawelno
wieś
Ilustracja
Pomnik ku czci mieszkańców poległych w I wojnie światowej
Państwo

 Polska

Województwo

 opolskie

Powiat

opolski

Gmina

Komprachcice

Liczba ludności 

ok. 1200

Strefa numeracyjna

77

Kod pocztowy

46-070[2]

Tablice rejestracyjne

OPO

SIMC

0496892

Położenie na mapie gminy Komprachcice
Mapa konturowa gminy Komprachcice, u góry po lewej znajduje się punkt z opisem „Wawelno”
Położenie na mapie Polski
Mapa konturowa Polski, blisko centrum po lewej na dole znajduje się punkt z opisem „Wawelno”
Położenie na mapie województwa opolskiego
Mapa konturowa województwa opolskiego, w centrum znajduje się punkt z opisem „Wawelno”
Położenie na mapie powiatu opolskiego
Mapa konturowa powiatu opolskiego, blisko centrum po lewej na dole znajduje się punkt z opisem „Wawelno”
Ziemia50°39′25″N 17°45′37″E/50,656944 17,760278[1]

Od 1950 r. miejscowość należy administracyjnie do województwa opolskiego.

19 maja 1936 r. w miejsce nazwy Bowallno wprowadzono nazwę Walldorf[4]. 12 listopada 1946 r. nadano miejscowości polską nazwę Wąwelno[5]. 1 stycznia 2002 r. w miejsce nazwy Wąwelno wprowadzono nazwę Wawelno[3]. Nazwa miejscowości pochodzi od słowa „wąwel”, oznaczającego suche miejsce w bagiennym otoczeniu.

Historia

edytuj

Miejscowość po raz pierwszy wzmiankowano w księdze uposażenia biskupów wrocławskich ok. 1300 roku. Później prawdopodobnie nastąpiła ponowna lokacja miejscowości – w 1326 r. wspominani są dwaj zasadźcy miejscowości Bowalno (pojawiają się również formy Wadelno i Wamwalno) – Stefan i Nikoska.

Niewiele wiadomo o dziejach miejscowości od średniowiecza do XIX wieku. W połowie XIX stulecia działała szkoła z jednym nauczycielem, młyn wodny, a Wawelno zamieszkiwały 483 osoby, w tym pięciu rzemieślników. W latach 60. funkcjonowała kopania węgla brunatnego, wydobywająca rocznie 5.000 ton tego surowca.

Wzrost liczby mieszkańców nastąpił na przełomie wieków – w 1890 r. było ich 729, a w 1910 r. – 841. Najpewniej w pierwszej dekadzie XX w. rozpoczęła funkcjonowanie ochotnicza jednostka straży pożarna.

Do głosowania podczas plebiscytu uprawnionych było w Wawelnie 725 osób, z czego 491, ok. 67,7%, stanowili mieszkańcy (w tym 457, ok. 63,0% całości, mieszkańcy urodzeni w miejscowości). Oddano 709 głosów (ok. 97,8% uprawnionych), w tym 709 (100,0%) ważnych; za Niemcami głosowało 648 osób (ok. 91,4%), a za Polską 61 osób (ok. 8,6%)[6]. W 1933 r. liczba mieszkańców wynosiła 1139, natomiast w 1939 r. – 1166. W tym też roku ustanowiono w miejscowości samodzielną parafię pod wezwaniem Najświętszego Serca Pana Jezusa. Przedtem Wawelno było częścią Parafii św. Wawrzyńca w Dąbrowie, mimo że kilka lat wcześniej wybudowano kościół na fundamentach starej szkoły. Po II wojnie światowej liczba mieszkańców miejscowości nie uległa większym zmianom – w 1960 r. wynosiła ona 1171, a obecnie 1152 osoby.

W Wawelnie znajduje się m.in. pomnik poświęcony mieszkańcom miejscowości poległym w I wojnie światowej oraz liczne zabudowania z przełomu XIX i XX wieku.

 
Stara pieczęć gminna

Na starych pieczęciach gminnych zachował się dawny herb miejscowości – był on dość nietypowy i przedstawiał serce ze skrzydłami, na którym siedział ptak. Obecnie Wawelno używa herbu gminy Komprachcice.

Transport

edytuj

Z Opola możliwy jest dojazd autobusami miejskimi linii nr 16

Przypisy

edytuj
  1. Państwowy Rejestr Nazw Geograficznych – miejscowości – format XLSX, Dane z państwowego rejestru nazw geograficznych – PRNG, Główny Urząd Geodezji i Kartografii, 5 listopada 2023, identyfikator PRNG: 144540
  2. Oficjalny Spis Pocztowych Numerów Adresowych, Poczta Polska S.A., październik 2022, s. 1455 [zarchiwizowane 2022-10-26].
  3. a b Rozporządzenie Ministra Spraw Wewnętrznych i Administracji z dnia 14 grudnia 2001 r. w sprawie ustalenia i zmiany urzędowych nazw niektórych miejscowości w województwach: dolnośląskim, kujawsko-pomorskim, lubelskim, lubuskim, łódzkim, małopolskim, opolskim, podkarpackim, podlaskim, pomorskim, śląskim, świętokrzyskim, wielkopolskim i zachodniopomorskim oraz obiektów fizjograficznych w województwach lubelskim i lubuskim (Dz.U. z 2001 r. nr 153, poz. 1772).
  4. Michael Rademacher: Deutsche Verwaltungsgeschichte Schlesien, Kreis Oppeln. 2006. [dostęp 2012-07-29]. (niem.).
  5. Rozporządzenie Ministrów: Administracji Publicznej i Ziem Odzyskanych z dnia 12 listopada 1946 r. o przywróceniu i ustaleniu urzędowych nazw miejscowości (M.P. z 1946 r. nr 142, poz. 262).
  6. Herbert Kunze: Landsmannschaft der Oberschlesier in B-W. [dostęp 2012-07-29]. (niem.).

Linki zewnętrzne

edytuj