[go: up one dir, main page]
Wikipedia

Warszawska Kolej Dojazdowa

system kolei miejskiej w Warszawie
Ten artykuł dotyczy kolei normalnotorowej. Zobacz też: wąskotorowe Warszawskie Koleje Dojazdowe.

Warszawska Kolej Dojazdowa (WKD) – spółka zarządzająca wydzielonym systemem kolei miejskiej. Wykonuje przewozy pasażerskie na linii kolei normalnotorowej na odcinku Warszawa Śródmieście WKD – Podkowa Leśna Główna – Grodzisk Mazowiecki Radońska (linia 47) z odgałęzieniem Podkowa Leśna Główna – Milanówek Grudów (linia 48). Jest to najstarszy działający obecnie w Polsce tego typu system transportu publicznego.

Warszawska Kolej Dojazdowa
Logo
Ilustracja
Stacja Warszawa Śródmieście WKD
Państwo

 Polska

Siedziba

Grodzisk Mazowiecki

Adres

05-825 Grodzisk Mazowiecki
ul. Stefana Batorego 23

Data założenia

22 grudnia 2000

Forma prawna

spółka z o.o.

Prezes

Michał Panfil[1]

Przewodniczący rady nadzorczej

Tomasz Tretter[1]

Udziałowcy

województwo mazowieckie (97,78%)

Nr KRS

0000116702

Zatrudnienie

271 (31 grudnia 2022)

Dane finansowe (2022)
Wynik netto

5 112 594,76 zł

Kapitał własny

281 080 331,14 zł

Kapitał zakładowy

124 019 500 zł

Położenie na mapie Grodziska Mazowieckiego
Mapa konturowa Grodziska Mazowieckiego, blisko centrum na dole znajduje się punkt z opisem „Warszawska Kolej Dojazdowa”
Położenie na mapie Polski
Mapa konturowa Polski, blisko centrum na prawo znajduje się punkt z opisem „Warszawska Kolej Dojazdowa”
Położenie na mapie województwa mazowieckiego
Mapa konturowa województwa mazowieckiego, blisko centrum na lewo znajduje się punkt z opisem „Warszawska Kolej Dojazdowa”
Położenie na mapie powiatu grodziskiego
Mapa konturowa powiatu grodziskiego, blisko centrum u góry znajduje się punkt z opisem „Warszawska Kolej Dojazdowa”
Położenie na mapie gminy Grodzisk Mazowiecki
Mapa konturowa gminy Grodzisk Mazowiecki, w centrum znajduje się punkt z opisem „Warszawska Kolej Dojazdowa”
Ziemia52°06′01,33″N 20°37′47,78″E/52,100370 20,629940
Multimedia w Wikimedia Commons
Wiadomości w Wikinews
Strona internetowa

11 grudnia 1927 r. uruchomiona została pierwsza w Polsce normalnotorowa kolej elektryczna pod nazwą Elektryczne Koleje Dojazdowe (EKD). W 1951 nastąpiły przejęcie linii EKD przez Dyrekcję Okręgową Kolei Państwowych w Warszawie i zmiana nazwy na Warszawską Kolej Dojazdową[2]. W latach 2000–2008 przedsiębiorstwo funkcjonowało jako PKP Warszawska Kolej Dojazdowa.

Historia

edytuj

Geneza i początki działalności (1918–1939)

edytuj
 
Tory EKD na ul. Szczęśliwickej w Warszawie w 1935 r.
Osobny artykuł: Elektryczne Koleje Dojazdowe.

W założeniach dzisiejsza WKD miała być częścią systemu kolei podmiejskich, którego budowę planowano przed pierwszą wojną światową z uwagi na wyższe, niż w innych miastach europejskich, zagęszczenie ludności. Po uruchomieniu w roku 1908 tramwajów elektrycznych w Warszawie wśród właścicieli kolejek wąskotorowych o napędzie parowym, które obsługiwały miasto, powstał pomysł wykorzystania trakcji elektrycznej w nowym systemie kolejek podmiejskich, składającym się z siedmiu linii, w tym jednej prowadzącej przez Raszyn do Grodziska Mazowieckiego. Z uwagi na problemy administracyjne pomysł ten nie doszedł do skutku[3].

5 grudnia 1918 roku powstała spółka Siła i Światło z wiodącym angielskim kapitałem, która początkowo zajęła się elektryfikacją kraju. Zakupiona przez spółkę elektrownia w Pruszkowie zaopatrywała kolejkę w energię od jej uruchomienia do zniszczenia podczas wojny[3]. W 1922 przedsiębiorstwo powołało spółkę pod nazwą Elektryczne Koleje Dojazdowe, której pierwszym prezesem został Tadeusz Sułowski.

W latach 1925–1927, dzięki wsparciu kapitału angielskiego, wybudowana została zarządzana przez spółkę linia z Warszawy do Grodziska Mazowieckiego na podstawie koncesji na odcinek z Warszawy do Żyrardowa wydanej dla łódzkich przemysłowców, którzy – zainteresowani projektem – zrzekli się jej na rzecz EKD[3]. Stacja końcowa w Warszawie znajdowała się przy ul. Nowogrodzkiej, między ulicami Poznańską i Marszałkowską[4].

Była to pierwsza w Polsce normalnotorowa i zelektryfikowana (o napięciu 650 V) linia kolejowa. Na odcinku między Podkową Leśną a Grodziskiem Mazowieckim ma tylko jeden tor – pomimo rezerwacji miejsca na drugi, jego budowa nie doszła do skutku. Na odcinku od granic Warszawy do Podkowy Leśnej zamontowano nowoczesną sygnalizację automatyczną, nie stosowaną dotychczas na polskiej kolei[3].

Inauguracja przewozów miała miejsce 11 grudnia 1927, a pierwszy rozkład składał się z sześciu kursów dziennie. W roku 1929 miała zostać dobudowana odnoga kolejki do Nadarzyna, łącząca Komorów pod Pruszkowem z Nadarzynem – miała ona biec wzdłuż obecnej ul. Nadarzyńskiej i Spacerowej w Komorowie[5]. W latach 1932 i 1936 linia została dodatkowo rozbudowana o odnogi do Włoch i Milanówka. W 1939 pociągi przewiozły ponad 4 mln pasażerów[6]. Pod koniec lat 30. rozpoczęto budowę odnogi z Komorowa do Mszczonowa. Wykupiono teren pod przebieg linii i wykonano (rozebrane w 2016 roku podczas modernizacji trasy S8) nasypy i wykopy w miejscowościach Kostowiec, Józefina oraz (zachowane) we wsiach Przeszkoda, Radziejowice i Radziejowice Parcel[6]. Wykonano także, zachowane do dziś, żelbetowe wiązary wiaduktu nad rzeczką Mrowna we wsi Przeszkoda, żelbetowy przepust na rzeczce Wężyk, oraz żelbetowy, o ciekawej formie, wiadukt na rzece Pisia Gągolina w Radziejowicach. Kontynuację budowy przerwał wybuch II wojny światowej.

Okres wojny i odbudowy po niej (1939–1947)

edytuj

Działania wojenne we wrześniu 1939 spowodowały zniszczenia infrastruktury i taboru EKD – wagonów używano m.in. do budowy barykad w Warszawie. Pracownicy przedsiębiorstwa pomagali w budowaniu barykad oraz bronili stolicy. Organizowano komórki ruchu oporu, które prowadziły przerzut broni, wywiad i kontrwywiad. Dzięki ich działaniom również w listopadzie 1939 przywrócono ruch EKD na odcinku warszawskim[6].

W czasie okupacji przymusowo wyznaczony został zarządca z kolei niemieckich, ale kierownictwo wykonawcze pozostało w rękach polskich, co pozwoliło m.in. na zatrudnianie ukrywających się osób. Personel EKD liczył wówczas trzy razy więcej osób niż wynikało to z zapotrzebowania, a umundurowanie kolejarskie chroniło przed zatrzymaniami i wywozem. Pracownicy chronili ponadto pasażerów ostrzegając ich przed rewizjami bądź łapankami w pociągach[6].

Na przełomie lat 1940 i 1941 rozpoczęto rozbudowę zaplecza technicznego, a w 1942 powołany został nowy okupacyjny zarządca kolei dojazdowych w Warszawie, który zaczął wprowadzać usprawnienia typowe dla niemieckiego systemu gospodarowania. 1 sierpnia 1944, przed rozpoczęciem powstania warszawskiego, EKD przerwały łączność ze stolicą ograniczając przewozy tylko do odcinka z Grodziska do Podkowy Leśnej. Podczas akcji masowego wywożenia mieszkańców Warszawy pociągami EKD ewakuowano do obozu przejściowego w Pruszkowie sporą grupę osób[6].

Pod koniec 1944 Niemcy rozpoczęli niszczenie mienia EKD. Dzięki sabotażowi pracowników przedsiębiorstwa majątek został wywieziony tylko w niewielkiej części. Ze względu na szybki odwrót wojsk nie zniszczono całej linii. Dzień przed wyzwoleniem Warszawy EKD całkowicie wstrzymały ruch pociągów z uwagi na wysadzenie przez Niemców elektrowni w Pruszkowie[6].

W 1944 Polski Komitet Wyzwolenia Narodowego określił, że wszystkie koleje użytku publicznego będące własnością prywatną zostaną przejęte przez państwo. Pod koniec stycznia 1945 Ministerstwo Komunikacji powołało Tymczasowy Zarząd Państwowy, w którego skład weszli przedstawiciele EKD[6].

Ze względu na brak energii elektrycznej do zasilania sieci EKD, przewoźnik otrzymał 3 parowozy. 14 lutego 1945 roku dzięki nim wznowiono ruch z Grodziska do Opaczy, natomiast do centrum Warszawy przewozy realizowano furmankami[6]. Od 15 kwietnia 1945 kolej znajdowała się pod przymusowym zarządem państwowym sprawowanym przez Ministerstwo Komunikacji[7]. 19 maja 1945 przywrócono regularny ruch pociągów EKD na całej trasie z wykorzystaniem trakcji elektrycznej. Był to pierwszy po wojnie środek transportu publicznego w Warszawie[6].

Dyrekcja EKD, by sprostać rosnącym po wojnie potrzebom przewozowym, w 1946 roku wypożyczyła od MZK Warszawa 6 tramwajów typu K oraz kolejne 3 tramwaje ze Szczecina. W 1947 w zakładach Konstal zamówiono 12 wagonów doczepnych, które zostały wykonane według dokumentacji angielskiej i nie odbiegały od dotychczas eksploatowanego taboru[6].

Okres przedsiębiorstwa państwowego (1947–2000)

edytuj
 
Wagon EKD 17 i autobus EKD nr 3 na ulicach powojennej Warszawy

Między 30 marca 1946 a połową 1948 celem lepszego dojazdu pasażerów do linii WKD istniały linie autobusowe między innymi do Sochaczewa i Mszczonowa[3].

6 października 1947 Elektryczne Koleje Dojazdowe zostały upaństwowione. Linia została przejęta przez PKP. Wkrótce część kolejowa spółki została włączona do Zarządu Warszawskich Kolei Dojazdowych, który zarządzał kolejami wąskotorowymi, zaś część autobusowa stała się własnością PKS. 15 kwietnia 1951 linię oddzielono od kolei wąskotorowych i podporządkowano ją Dyrekcji Okręgowej Kolei Państwowych w Warszawie. Równocześnie nazwa przedsiębiorstwa została zmieniona na Warszawska Kolej Dojazdowa[6]. W 1966 zlikwidowano odcinek miejski w Grodzisku Mazowieckim, w 1971 odcinek do Włoch, a w 1972 skrócono linię w Milanówku. W 1975 zmieniono trasę z dotychczasowej (Nowogrodzka – Tarczyńska – Niemcewicza – Szczęśliwicka – Drawska) na trasę wzdłuż linii średnicowej. Tym samym zlikwidowano stacje Warszawa Chałubińskiego, Warszawa Plac Zawiszy, Warszawa Grójecka, Warszawa Zachodnia WKD (przesunięcie), Warszawa Szczęśliwicka, Warszawa Opaczewska i Warszawa Szczęśliwice oraz otwarto stacje Warszawa Śródmieście WKD, Warszawa Ochota WKD i Warszawa Aleje Jerozolimskie. Wszystkie zmiany spowodowane były zwiększeniem się natężenia ruchu kołowego[3].

Na przełomie lat 60. i 70. dokonano wielu remontów na linii WKD – przebudowano perony, zmodernizowano torowisko i zbudowano nowe podstacje trakcyjne. Te wszystkie zmiany miały na celu przygotowanie linii na nowe składy typu 101N, które docierały do Grodziska między 1969 a 1972 i mogły zabierać ponad dwa razy więcej pasażerów od składów EN80[3].

1 lutego 1989 WKD zrezygnowała z obsługi konduktorskiej pociągów na linii, co w parze z niską dbałością o kontrolę biletów spowodowało wyraźny spadek przychodów z tytułu opłat za przejazdy[3].

W połowie lat 90. XX w. PKP postanowiły wyodrębnić WKD ze swoich struktur i 1 lutego 1994 utworzony został Zakład Eksploatacji Linii WKD w Grodzisku Mazowieckim[6]. W tym czasie dokonano restrukturyzacji zatrudnienia[3].

Okres spółki (od 2000)

edytuj

8 września 2000 na mocy ustawy zdecydowano o komercjalizacji, restrukturyzacji i prywatyzacji PKP, których zarząd 16 listopada zdecydował o przekształceniu WKD w spółkę-córkę zależną PKP. 22 grudnia 2000 została utworzona spółka z ograniczoną odpowiedzialnością o nazwie PKP Warszawska Kolej Dojazdowa z własnym zarządem i budżetem, która rozpoczęła działalność 1 lipca 2001[6]. 1 lutego 2002 wprowadzono istniejący do dziś podział na strefy biletowe[3].

W 2004, chcąc wzmocnić pozycję samorządów w prowadzonych negocjacjach dotyczących przejęcia WKD od PKP przez podmiot zewnętrzny Urząd Marszałkowski Województwa Mazowieckiego przekazał kolejce skład serii EN95[8][9][3].

27 września 2007 udziały spółki WKD zostały podzielone między samorząd województwa mazowieckiego i 6 gmin, przez których tereny przebiega linia zarządzana przez przewoźnika. 13 sierpnia 2008 roku nazwa przedsiębiorstwa została zmieniona na Warszawska Kolej Dojazdowa[2].

28 maja 2016 po wcześniejszych pracach przygotowawczych zmieniono napięcie w sieci trakcyjnej z „tramwajowego” 600 V na „kolejowe” 3000 V. Wymusiło to wycofanie taboru serii EN94[10][11].

W latach 2010–2016 park taborowy, złożony dotychczas z serii EN94 i jednego składu EN95, wymieniono na jednostki serii EN97 i EN100[12]

W 2016 zakupiono 6 nowych elektrycznych zespołów trakcyjnych, zainstalowano system informacji pasażerskiej i monitoringu oraz urządzenia samoczynnej sygnalizacji przejazdowej, dokonano napraw torowiska, zamontowano urządzenia do przeglądu i obsługi zespołów trakcyjnych w hali naprawczej oraz zmodernizowano obiekty małej infrastruktury przystankowej na wszystkich 45 obiektach peronowych. Koszt inwestycji wyniósł 146 mln zł, z czego ponad 76 mln zł pochodziło ze środków Szwajcarsko-Polskiego Programu Współpracy[13].

W 2018 spółka została uhonorowana Odznaką Honorową „Zasłużony dla Mazowsza”[14].

W latach 2022–2023 spółka rozbudowała linię kolejową 47 na odcinku od Podkowy Leśnej do Grodziska Mazowieckiego. W ramach inwestycji wyremontowano wszystkie perony, przebudowano układ torowy w obrębie stacji Podkowa Leśna Zachodnia i Grodzisk Mazowiecki Radońska, wyremontowano tor nr 1 i wybudowano drugi tor na tym odcinku[15].

Działalność

edytuj

Podstawowa działalność WKD obejmuje:

  • organizowanie przewozów pasażerskich z wykorzystaniem posiadanego taboru i zarządzanej infrastruktury,
  • zarządzanie infrastrukturą, w której skład wchodzą trzy linie kolejowe[16].

Przewozy pasażerskie

edytuj

WKD uruchamia pociągi linii:

Pociągi kursują z Warszawy w stronę Grodziska Mazowieckiego i Milanówka między godz. 5:00 i 0:30, a z Grodziska i Milanówka w stronę Warszawy między godz. 3:55 i 23:25[17]. Z Warszawy do Grodziska Mazowieckiego jedzie się 57 minut, a do Milanówka 51 minut[17].
Cena biletu za przejazd pociągiem WKD zależy od rozkładowego czasu przejazdu. W pociągach przewoźnika obowiązują trzy strefy czasowe:

  • I strefa – do 19 minut,
  • II strefa – do 38 minut,
  • III strefa – powyżej 38 minut[18].

Oferta WKD obejmuje bilety jednorazowe, jednorazowe abonamentowe, jednorazowe miejskie[18], odcinkowe okresowe imienne i bezimienne, miesięczne weekendowe bezimienne oraz okresowe dla mieszkańców gminy Michałowice[19]. Można je kupić w kasach biletowych[20] i biletomatach na stacjach i przystankach[21] oraz w pojazdach[22], za pośrednictwem telefonu komórkowego[23] a także na stronie i w sklepie przewoźnika[24][25]. Od 2021 nie można kupić biletów u maszynistów[26]

Prócz regularnych przewozów, WKD uruchamia także pociągi nadzwyczajne[27].

Pociągi i stacje WKD są ochraniane przez prywatną agencję ochrony Zubrzycki[28].

Zarządzanie infrastrukturą

edytuj
 
Schemat linii WKD

Linie kolejowe

edytuj

Sieć WKD położona jest w południowo-zachodnim paśmie osadniczym aglomeracji warszawskiej oraz przebiega przez dwie dzielnice miasta (Ochotę i Włochy) i sześć gmin (Michałowice, Pruszków, Brwinów, Podkowa Leśna, Milanówek i Grodzisk Mazowiecki). Składają się na nią dwie linie kolejowe, na których łącznie ulokowano 24 przystanki i 4 stacje. Linie te są całkowicie zelektryfikowane na odcinkach pasażerskich i wyodrębnione od ogólnopolskiej sieci kolejowej, a ich połączenie z tą siecią stanowi trzecia linia będąca łącznicą technologiczną[1].

Linia kolejowa nr 47 relacji Warszawa Śródmieście WKD – Grodzisk Mazowiecki Radońska ma łączną długość 32,614 km. Od końcówki 2023 roku jest to linia w pełni dwutorowa[1][15].

Linia kolejowa nr 48 relacji Podkowa Leśna Główna – Milanówek Grudów ma jeden tor o długości 2,896 km[1].

Linia kolejowa nr 512 relacji Pruszków – Komorów to łącznica technologiczna sieci WKD z siecią kolejową PKP PLK. Ma jeden niezelektryfikowany tor o długości 3,411 km[1].

Na liniach WKD znajduje się łącznie 45 przejazdów kolejowo-drogowych, w tym 4 kategorii B, 4 kategorii C, 29 kategorii D, 5 kategorii E i 3 kategorii F.[28].

Stacje i przystanki

edytuj
Nazwa Rodzaj Wspólny bilet
ZTM-KM-WKD 		Kasa lub punkt
sprzedaży biletów 		Biletomat
na peronie 		Przesiadki Parking
P+R
autobus tramwaj SKM pociąg
Warszawa Śródmieście WKD stacja Tak Tak Tak ZTM Tak S1, S2, S3 Tak Nie [29]
Warszawa Ochota WKD przystanek Tak Tak Tak ZTM Tak S1, S2 Tak Nie [30]
Warszawa Zachodnia WKD przystanek Tak Tak przed dworcem[31] ZTM Nie S1, S2, S3, S4, S40 Tak Nie [31]
Warszawa Reduta Ordona przystanek Tak Nie Tak Nie Nie Nie Nie Nie [32]
Warszawa Aleje Jerozolimskie przystanek Tak Nie Tak ZTM Nie S2, S3, S4, S40 Tak Nie [33]
Warszawa Raków przystanek Tak Nie Tak ZTM Nie Nie Nie Nie [34]
Warszawa Salomea przystanek Tak Nie Tak Nie Nie Nie Nie Nie [35]
Opacz przystanek Tak tylko jednorazowe[36] Tak ZTM Nie Nie Nie Nie [36]
Michałowice przystanek Nie zamknięta do odwołania[37] Tak Nie Nie Nie Nie Nie [37]
Reguły przystanek Nie Nie Tak Nie Nie Nie Nie Nie [38]
Malichy przystanek Nie Nie Tak PKS Nie Nie Nie Nie [39]
Tworki przystanek Nie Nie Tak Nie Nie Nie Nie Tak [40]
Pruszków WKD przystanek Nie Tak Tak PKS Nie Nie Nie Tak [41]
Komorów stacja Nie Tak Tak Nie Nie Nie Nie Tak [42]
Nowa Wieś Warszawska przystanek Nie Nie Tak Nie Nie Nie Nie Nie [43]
Kanie Helenowskie przystanek Nie tylko jednorazowe[44] Tak Nie Nie Nie Nie Nie [44]
Otrębusy przystanek Nie Nie Tak Nie Nie Nie Nie Tak [45]
Podkowa Leśna Wschodnia przystanek Nie Nie Tak Nie Nie Nie Nie Nie [46]
Podkowa Leśna Główna stacja Nie Tak Tak PKS Nie Nie Nie Nie [47]
Podkowa Leśna Zachodnia przystanek Nie Nie Tak Nie Nie Nie Nie Nie [48]
Polesie przystanek Nie Nie Tak Nie Nie Nie Nie Nie [49]
Milanówek Grudów przystanek Nie Nie Tak Nie Nie Nie Nie Nie [50]
Kazimierówka przystanek Nie Nie Tak Nie Nie Nie Nie Nie [51]
Brzózki przystanek Nie Nie Tak Nie Nie Nie Nie Nie [52]
Grodzisk Mazowiecki Okrężna przystanek Nie Nie Tak Nie Nie Nie Nie Tak [53]
Grodzisk Mazowiecki Piaskowa przystanek Nie tylko jednorazowe[54] Tak PKS Nie Nie Nie Tak [54]
Grodzisk Mazowiecki Jordanowice przystanek Nie Nie Tak PKS Nie Nie Nie Nie [55]
Grodzisk Mazowiecki Radońska stacja Nie Tak Tak PKS Nie Nie Nie Nie [56]

Tabor

edytuj

Pojazdy przewozowe

edytuj

Od 11 grudnia 1927 do końca 1972[6] EKD, a następnie WKD, do obsługi swoich linii wykorzystywała angielskie wagony silnikowe i doczepne serii EN80. Ostatnią kasację wagonu tej serii przeprowadzono 1 marca 1973, pozostawiając jeden wagon do celów muzealnych[57].

Pod koniec 1968 Pafawag z Wrocławia dostarczył prototypowy elektryczny zespół trakcyjny serii EN94, a do 1972 – po wprowadzeniu niewielkich zmian w stosunku do prototypu – łącznie 40 takich pojazdów[58]. Pod koniec 1972 zastąpiły one wagony serii EN80[6]. 27 maja 2016 przewoźnik zakończył ich eksploatację[11].

25 czerwca 2003 urząd marszałkowski województwa mazowieckiego zakupił w bydgoskich zakładach Pesa pojazd serii EN95. Rok później został on dostarczony i 1 września 2004 rozpoczęto jego eksploatację[59]. W celu dostosowania do napięcia 3000 V producent dokonał w 2014 roku remontu składu[60]. Po problemach technicznych i naprawie awarii realizuje wyłącznie przejazdy techniczne i serwisowe[9].

26 marca 2010 urząd marszałkowski podpisał z Pesą umowę na dostawę 14 EZT serii EN97. Pierwszy pojazd został dostarczony 7 grudnia 2011, a regularne kursy rozpoczął 17 lutego 2012. Dostawy ukończono 28 września 2012[61].

W 2014 WKD podpisała z nowosądeckim Newagiem umowę na dostawę 6 składów[62]. Eksploatację serii EN100 rozpoczęto 28 maja 2016[10].

Pojazdy przewozowe WKD (stan na 24 sierpnia 2016)
Pojazd Producent Lata eksploatacji Liczba
EN80 Wielka Brytania  English Electric 1927–1972 0 (32) [6][57]
EN94 Polska  Pafawag 1972–2016 0 (40) [58][6][11]
EN95 Polska  Pesa Bydgoszcz od 2004 1 [59]
EN97 Polska  Pesa Bydgoszcz od 2012 14 [61]
EN100 Polska  Newag od 2016 6 [10][63]
Łączna liczba pojazdów: 21

Pozostałe pojazdy

edytuj
 
EN80-16s w zabytkowej hali na terenie siedziby WKD, wrzesień 2021

Na terenie siedziby WKD w zabytkowej hali znajdują się stanowiące eksponaty muzealne:

  • 1 elektryczny wagon silnikowy serii EN80[64],
  • 1 elektryczny zespół trakcyjny serii EN94[65].

W posiadaniu WKD znajduje się ponadto tabor techniczny:

  • 1 akumulatorowy ciągnik szynowy ASF[66],
  • 1 spalinowa lokomotywa manewrowa typu 401Da[64],
  • 1 spalinowa lokomotywa manewrowa typu 409Da[67],
  • 1 wózek motorowy typu WM-15A[64],
  • 1 wózek motorowy typu WM-15P[64].

Siedziba i zaplecze techniczne

edytuj
Zobacz też: Izba Tradycji EKD/WKD im. Tadeusza Gawrońskiego w Grodzisku Mazowieckim.
 
Siedziba i zaplecze WKD w Grodzisku Mazowieckim

Siedziba spółki mieści się w Grodzisku Mazowieckim przy ul. Batorego 23, nieopodal końcowej stacji Grodzisk Mazowiecki Radońska[68]. Na terenie siedziby mieszczą się także Izba Tradycji EKD/WKD[69] oraz zaplecze przeglądowo-techniczne utrzymania taboru kolejowego. Zaplecze to umożliwia wykonywanie we własnym zakresie przeglądów i napraw taboru[68].

Przy stacji Komorów znajduje się ponadto zaplecze techniczne utrzymania infrastruktury kolejowej. Umożliwia ono wykonywanie obowiązków związanych z realizacją funkcji zarządcy infrastruktury kolejowej, które obejmują m.in. utrzymanie nawierzchni torowej, sieci trakcyjnej i urządzeń sterowania ruchem kolejowym[68].

Struktura udziałów i przynależność

edytuj

Kapitał zakładowy spółki wynoszący 124 019 500 zł dzieli się na 248 039 udziałów o wartości 500 zł każdy[70]. Od 2007 WKD są własnością samorządów lokalnych, a ich struktura własnościowa wygląda następująco:

Warszawska Kolej Dojazdowa należy do Związku Pracodawców Kolejowych[71] i Railway Business Forum[72].

Wyniki finansowe i przewozowe

edytuj

Zysk netto w milionach złotych:

Źródła: [73][74][75][76][77][16][78][79][80][81][82][83][84][70].

Liczba pasażerów w milionach:

Źródła: [85][82][83][84][70].

Liczba pociągokilometrów w tysiącach:

Źródła: [73][74][75][76][77][16][78][79].

Zatrudnienie

edytuj

Zatrudnienie ostatniego dnia roku:

Źródła: [73][74][75][76][77][16][78][79][80][81][82][83][84][70].

Prezesi

edytuj
Od Do Osoba
2000 2004 Halina Sekita [86]
2004 30 czerwca 2017 Grzegorz Dymecki [86][87]
1 lipca 2017 22 listopada 2017 Michał Panfil (p.o.) [87][88]
23 listopada 2017 nadal Michał Panfil [88]

Przypisy

edytuj
  1. ↑ a b c d e f Warszawska Kolej Dojazdowa: O firmie. wkd.com.pl. [dostęp 2024-07-02]. (pol.).
  2. ↑ a b Warszawska Kolej Dojazdowa: Historia spółki od 2001 roku. wkd.com.pl. [dostęp 2024-07-02]. (pol.).
  3. ↑ a b c d e f g h i j k Krzysztof Kulesza: Niewielka kolejka wielkich idei. 2011.
  4. ↑ Magda Szymańska (oprac.): Warszawa zapamiętana. Dwudziestolecie międzywojenne. Warszawa: Dom Spotkań z Historią, 2018, s. 116. ISBN 978-83-66068-01-8.
  5. ↑ Nadarzyn, [w:] Stefan Szeppe, Głos Pruszkowa, „Głos Pruszkowa”, 3, Stefan Szeppe, 11 listopada 1928, s. 4 [dostęp 2017-12-10].
  6. ↑ a b c d e f g h i j k l m n o p q Warszawska Kolej Dojazdowa: Historia EKD/WKD. wkd.com.pl. [dostęp 2024-07-02]. (pol.).
  7. ↑ M.P. z 1945 r. nr 1, poz. 3.
  8. ↑ Karol Trammer. 1 z 10. „Z Biegiem Szyn”. 5 (14) wrzesień-październik 2004. s. 2. Warszawa. ISSN 1896-4079. [dostęp 2016-04-20]. (pol.). 
  9. ↑ a b Seweryn Dębiński: Gdzie jest „Perła”?. wiadomosci.wpr24.pl, 2016-04-19. [dostęp 2016-09-27]. [zarchiwizowane z tego adresu (2016-09-27)]. (pol.).
  10. ↑ a b c Warszawska Kolej Dojazdowa: Zmiana napięcia zasilania w sieci trakcyjnej linii WKD. wkd.com.pl, 2016-05-29. [dostęp 2024-07-02]. (pol.).
  11. ↑ a b c Warszawska Kolej Dojazdowa: Zakończenie eksploatacji EZT serii EN94 – podsumowanie. wkd.com.pl, 2016-05-29. [dostęp 2024-07-02]. (pol.).
  12. ↑ Seweryn Dębiński: Zmiana napięcia i pożegnanie składów EN94. wiadomosci.wpr24.pl, 2016-04-19. [dostęp 2016-04-19]. [zarchiwizowane z tego adresu (2016-04-19)]. (pol.).
  13. ↑ Nowoczesny transport publiczny – komfort, ekologia i bezpieczeństwo. Szwajcarski wkład w inwestycje Warszawskiej Kolei Dojazdowej. Relacja z konferencji podsumowującej realizację projektu KIK/22 zorganizowanej w dniu 13.04.2017.. wkd-sppw.eu, 2017-04-14. [dostęp 2020-08-05]. (pol.).
  14. ↑ Kurier Południowy [online], www.kurierpoludniowy.pl [dostęp 2023-06-14].
  15. ↑ a b Rozbudowa linii kolejowej WKD o drugi tor pomiędzy Podkową Leśną i Grodziskiem Mazowieckim zakończona! - WKD [online], www.wkd.com.pl [dostęp 2024-07-02].
  16. ↑ a b c d Warszawska Kolej Dojazdowa: Raport roczny 2014. wkd.com.pl. [dostęp 2024-07-02]. (pol. • ang.).
  17. ↑ a b c d Warszawska Kolej Dojazdowa: Rozkład jazdy WKD W DN. 1-14 LIPCA 2024. wkd.home.pl, 2024-07-01. [dostęp 2024-07-02]. (pol.).
  18. ↑ a b Warszawska Kolej Dojazdowa: Bilety jednorazowe. wkd.com.pl. [dostęp 2024-07-02]. (pol.).
  19. ↑ Warszawska Kolej Dojazdowa: Bilety okresowe. wkd.com.pl. [dostęp 2024-07-02]. (pol.).
  20. ↑ Warszawska Kolej Dojazdowa: Kasy biletowe WKD. wkd.com.pl. [dostęp 2024-07-02]. (pol.).
  21. ↑ Warszawska Kolej Dojazdowa: Zakup w biletomacie. wkd.com.pl. [dostęp 2024-07-02]. (pol.).
  22. ↑ Warszawska Kolej Dojazdowa: Zakup w biletomacie mobilnym. wkd.com.pl. [dostęp 2024-07-02]. (pol.).
  23. ↑ Warszawska Kolej Dojazdowa: Zakup przez komórkę. wkd.com.pl. [dostęp 2024-07-02]. (pol.).
  24. ↑ Warszawska Kolej Dojazdowa: Zakup na stronie. wkd.com.pl. [dostęp 2024-07-02]. (pol.).
  25. ↑ Warszawska Kolej Dojazdowa: Zakup w sklepie. wkd.com.pl. [dostęp 2024-07-02]. (pol.).
  26. ↑ Zniesienie sprzedaży biletów WKD przez maszynistów w pociągach od dnia 01.01.2021 r. - WKD. 2020-12-04. [dostęp 2024-07-02].
  27. ↑ Warszawska Kolej Dojazdowa: Pociągi nadzwyczajne. wkd.com.pl. [dostęp 2024-07-02]. (pol.).
  28. ↑ a b Warszawska Kolej Dojazdowa: Bezpieczeństwo. wkd.com.pl. [dostęp 2024-07-02]. (pol.).
  29. ↑ Warszawska Kolej Dojazdowa: Warszawa Śródmieście WKD. wkd.com.pl. [dostęp 2024-07-02]. (pol.).
  30. ↑ Warszawska Kolej Dojazdowa: Warszawa Ochota WKD. wkd.com.pl. [dostęp 2024-07-02]. (pol.).
  31. ↑ a b Warszawska Kolej Dojazdowa: Warszawa Zachodnia WKD. wkd.com.pl. [dostęp 2024-07-02]. (pol.).
  32. ↑ Warszawska Kolej Dojazdowa: Warszawa Reduta Ordona. wkd.com.pl. [dostęp 2024-07-02]. (pol.).
  33. ↑ Warszawska Kolej Dojazdowa: Warszawa Aleje Jerozolimskie. wkd.com.pl. [dostęp 2024-07-02]. (pol.).
  34. ↑ Warszawska Kolej Dojazdowa: Warszawa Raków. wkd.com.pl. [dostęp 2024-07-02]. (pol.).
  35. ↑ Warszawska Kolej Dojazdowa: Warszawa Salomea. wkd.com.pl. [dostęp 2024-07-02]. (pol.).
  36. ↑ a b Warszawska Kolej Dojazdowa: Opacz. wkd.com.pl. [dostęp 2024-07-02]. (pol.).
  37. ↑ a b Warszawska Kolej Dojazdowa: Michałowice. wkd.com.pl. [dostęp 2024-07-02]. (pol.).
  38. ↑ Warszawska Kolej Dojazdowa: Reguły. wkd.com.pl. [dostęp 2024-07-02]. (pol.).
  39. ↑ Warszawska Kolej Dojazdowa: Malichy. wkd.com.pl. [dostęp 2024-07-02]. (pol.).
  40. ↑ Warszawska Kolej Dojazdowa: Tworki. wkd.com.pl. [dostęp 2024-07-02]. (pol.).
  41. ↑ Warszawska Kolej Dojazdowa: Pruszków WKD. wkd.com.pl. [dostęp 2024-07-02]. (pol.).
  42. ↑ Warszawska Kolej Dojazdowa: Komorów. wkd.com.pl. [dostęp 2024-07-02]. (pol.).
  43. ↑ Warszawska Kolej Dojazdowa: Nowa Wieś Warszawska. wkd.com.pl. [dostęp 2024-07-02]. (pol.).
  44. ↑ a b Warszawska Kolej Dojazdowa: Kanie Helenowskie. wkd.com.pl. [dostęp 2024-07-02]. (pol.).
  45. ↑ Warszawska Kolej Dojazdowa: Otrębusy. wkd.com.pl. [dostęp 2024-07-02]. (pol.).
  46. ↑ Warszawska Kolej Dojazdowa: Podkowa Leśna Wschodnia. wkd.com.pl. [dostęp 2024-07-02]. (pol.).
  47. ↑ Warszawska Kolej Dojazdowa: Podkowa Leśna Główna. wkd.com.pl. [dostęp 2024-07-02]. (pol.).
  48. ↑ Warszawska Kolej Dojazdowa: Podkowa Leśna Zachodnia. wkd.com.pl. [dostęp 2024-07-02]. (pol.).
  49. ↑ Warszawska Kolej Dojazdowa: Polesie. wkd.com.pl. [dostęp 2024-07-02]. (pol.).
  50. ↑ Warszawska Kolej Dojazdowa: Milanówek Grudów. wkd.com.pl. [dostęp 2024-07-02]. (pol.).
  51. ↑ Warszawska Kolej Dojazdowa: Kazimierówka. wkd.com.pl. [dostęp 2024-07-02]. (pol.).
  52. ↑ Warszawska Kolej Dojazdowa: Brzózki. wkd.com.pl. [dostęp 2024-07-02]. (pol.).
  53. ↑ Warszawska Kolej Dojazdowa: Grodzisk Maz. Okrężna. wkd.com.pl. [dostęp 2024-07-02]. (pol.).
  54. ↑ a b Warszawska Kolej Dojazdowa: Grodzisk Maz. Piaskowa. wkd.com.pl. [dostęp 2024-07-02]. (pol.).
  55. ↑ Warszawska Kolej Dojazdowa: Grodzisk Maz. Jordanowice. wkd.com.pl. [dostęp 2024-07-02]. (pol.).
  56. ↑ Warszawska Kolej Dojazdowa: Grodzisk Maz. Radońska. wkd.com.pl. [dostęp 2024-07-02]. (pol.).
  57. ↑ a b Wagony EKD serii EN80 i EN94. W: Stanisław Plewako: Elektryfikacja PKP na przełomie wieków XX i XXI: w siedemdziesiątą rocznicę elektryfikacji PKP. Warszawa: Z. P. Poligrafia, 2006, s. 129–133. ISBN 978-83-922944-6-7. (pol.).
  58. ↑ a b Zespoły dwuwagonowe typu 101N serii EN94. W: Robert Kroma, Janusz Sosiński, Krzysztof Zintel: Normalnotorowe wagony silnikowe PKP 1945–1990. Wyd. 1. Poznań: BWH Kolpress, 2012, s. 271–277, seria: Encyklopedia taboru. ISBN 978-83-933257-3-3. (pol.).
  59. ↑ a b Zespół trakcyjny 13WE dla WKD. W: Robert Kroma, Janusz Sosiński, Krzysztof Zintel: Normalnotorowe wagony silnikowe kolei polskich 1991–2013. Wyd. 1. Poznań: BWH Kolpress, 2014, s. 148–153, seria: Encyklopedia taboru. ISBN 978-83-933257-6-4. (pol.).
  60. ↑ WKD ogłasza przetarg na naprawę EN95-01. kurier-kolejowy.pl, 2014-01-22.
  61. ↑ a b Dwunapięciowe zespoły trakcyjne 33WE dla WKD. W: Robert Kroma, Janusz Sosiński, Krzysztof Zintel: Normalnotorowe wagony silnikowe kolei polskich 1991–2013. Wyd. 1. Poznań: BWH Kolpress, 2014, s. 212–216, seria: Encyklopedia taboru. ISBN 978-83-933257-6-4. (pol.).
  62. ↑ Jakie pociągi dla WKD?. rynek-kolejowy.pl, 2014-08-27. [dostęp 2016-02-16]. [zarchiwizowane z tego adresu (2014-09-06)].
  63. ↑ Dominik Pietraszek: Wszystkie nowe składy już kursują. grodzisknews.pl, 2016-08-25. [dostęp 2016-08-25]. [zarchiwizowane z tego adresu (2016-08-25)]. (pol.).
  64. ↑ a b c d Warszawska Kolej Dojazdowa: Pytania i odpowiedzi do SIWZ 22.01.2010. wkd.com.pl, 2010-01-22. [dostęp 2016-03-12]. [zarchiwizowane z tego adresu (2010-02-16)]. (pol.).
  65. ↑ Witold Urbanowicz: WKD z nowymi zabytkami – już tylko nieruchomymi. 2016-07-11. [dostęp 2016-09-19]. (pol.).
  66. ↑ Ficek: EL-1604+EN94-25. garnek.pl, 2015-09-24. [dostęp 2016-03-18]. (pol.).
  67. ↑ Janusz Dyduch: Świadectwo Nr T/2000/0009-127/04-105 dopuszczenia do eksploatacji typu pojazdu kolejowego. swiadectwa.utk.gov.pl, 2004-11-30. [dostęp 2016-03-12]. (pol.).
  68. ↑ a b c Warszawska Kolej Dojazdowa: Charakterystyka linii. wkd.com.pl. [dostęp 2024-07-02]. (pol.).
  69. ↑ Warszawska Kolej Dojazdowa: Izba Tradycji. wkd.com.pl. [dostęp 2024-07-02]. (pol.).
  70. ↑ a b c d e Warszawska Kolej Dojazdowa: Raport roczny 2022. wkd.com.pl. [dostęp 2024-07-02]. (pol.).
  71. ↑ Związek Pracodawców Kolejowych: Nasi członkowie. zpkpkp.pl. [dostęp 2024-07-02]. (pol.).
  72. ↑ Railway Business Forum: RBF – Członkowie. rbf.net.pl. [dostęp 2024-07-02]. (pol.).
  73. ↑ a b c Warszawska Kolej Dojazdowa: Raport roczny 2009. wkd.com.pl. [dostęp 2024-07-02]. (pol. • ang.).
  74. ↑ a b c Warszawska Kolej Dojazdowa: Raport roczny 2010. wkd.com.pl. [dostęp 2024-07-02]. (pol. • ang.).
  75. ↑ a b c Warszawska Kolej Dojazdowa: Raport roczny 2011. wkd.com.pl. [dostęp 2024-07-02]. (pol. • ang.).
  76. ↑ a b c Warszawska Kolej Dojazdowa: Raport roczny 2012. wkd.com.pl. [dostęp 2024-07-02]. (pol. • ang.).
  77. ↑ a b c Warszawska Kolej Dojazdowa: Raport roczny 2013. wkd.com.pl. [dostęp 2024-07-02]. (pol. • ang.).
  78. ↑ a b c Warszawska Kolej Dojazdowa: Raport roczny 2015. wkd.com.pl. [dostęp 2024-07-02]. (pol. • ang.).
  79. ↑ a b c Warszawska Kolej Dojazdowa: Raport roczny 2016. wkd.com.pl. [dostęp 2024-07-02]. (pol. • ang.).
  80. ↑ a b Warszawska Kolej Dojazdowa: Raport roczny 2017. wkd.com.pl. [dostęp 2024-07-02]. (pol. • ang.).
  81. ↑ a b Warszawska Kolej Dojazdowa: Raport roczny 2018. wkd.com.pl. [dostęp 2024-07-02]. (pol. • ang.).
  82. ↑ a b c Warszawska Kolej Dojazdowa: Raport roczny 2019. wkd.com.pl. [dostęp 2024-07-02]. (pol.).
  83. ↑ a b c Warszawska Kolej Dojazdowa: Raport roczny 2020. wkd.com.pl. [dostęp 2024-07-02]. (pol.).
  84. ↑ a b c Warszawska Kolej Dojazdowa: Raport roczny 2021. wkd.com.pl. [dostęp 2024-07-02]. (pol.).
  85. ↑ Warszawska Kolej Dojazdowa: Dane statystyczne. wkd.com.pl. [dostęp 2024-07-02]. (pol.).
  86. ↑ a b Niezbędnik Rynku Kolejowego. „Rynek Kolejowy”. 12/2006. Warszawa: Zespół Doradców Gospodarczych „Tor”. ISSN 1644-1958. (pol.). 
  87. ↑ a b Warszawska Kolej Dojazdowa: Informacja w sprawie zmian w składzie Zarządu oraz Rady Nadzorczej spółki WKD. wkd.com.pl. [dostęp 2024-07-02]. (pol.).
  88. ↑ a b Warszawska Kolej Dojazdowa: Informacja w sprawie zmian w składzie Zarządu spółki WKD. wkd.com.pl. [dostęp 2024-07-02]. (pol.).
Źródło: „https://pl.wikipedia.org/w/index.php?title=Warszawska_Kolej_Dojazdowa&oldid=74666069”